Archive for February, 2004

  • De Krokus: sit back en relax

    Tot voor dit jaar had ik er geen enkel idee van wanneer het nu ook alweer krokus- of paasvakantie was. Dit jaar kan ik de data op de week nauwkeurig vertellen. Het is een kwestie van belangen niet waar…

    De krokus is de week bij uitstek om op skiverlof te gaan. Dat werd vrijdagmiddag alweer bevestigd door de drukte op de Franse en Duitse wegen. Het was al aanschuiven geblazen vanaf het middaguur. Vrijdagavond zag je in Gent overal skibussen staan, klaar om te vertrekken. Mijn tijd komt later wel 😉

    Ik ben alvast een hoop boeken gaan halen om de week goed te beginnen. Ik heb mij laten inspireren door Saint Amour met Jonathan Ames (hij noemt zichzelf de nachtburgemeester van New York) en David Henry Sterry (Dames, hij is helaas al getrouwd, aldus de aankondiging). Na hun gesmaakte performance lees ik hun boeken. En dat is nu net helemaal de bedoeling van een schrijver die een performance geeft. Daarnaast heb ik het columnboek van Heleen Van Royen meegenomen, als ik eenmaal aan een auteur begin, dan lees ik vaak zijn geheel oeuvre. Hoewel ik dat niet zie zitten voor een Brusselmans of een Claus. En last but not least, the little friend van Donna Tartt.

    We gaan dus is een weekje lezen ipv schrijven. Sit back en relax.

  • De weblog

    Wat is een weblog? Ik durf al is vergeten dat niet iedereen een weblog schrijft. Dat merk je dan vooral bij de mensen die bij ons op het bedrijf langskomen. Login, links, searchengines, hits… meestal knikken ze ja, maar in hun ogen zie je de vraagtekens.

    Of die nieuwe school collega die vandaag vroeg om opgenomen te worden in onze mailinglijst zodat hij ook op de hoogte zou zijn van de specifieke nieuwtjes uit onze projectgroep. Een heel normale vraag, ware het niet dat we email gewoon niet als communicatiemiddel gebruiken.

    Waar kan je dan een leuke blog vinden? Door andere blogs te lezen. Of door linkenpages te bezoeken. Ik heb zelf een link met weblog.2link.be en weblog-stuvwxyz.pagina.nl Zelf moet ik bekennen voorlopig maar 3 blogs te volgen. Ik ben altijd op zoek naar een blog die me kan boeien, maar heb nog niet veel leuks gevonden. Zo ontdekte ik vandaag een blog-project: Flanders DC District of Creativity

    Op de site lezen we volgende doelstelling: Flanders DC is het initiatief van Patricia Ceysens en de hele Vlaamse regering om de creatieve economie in Vlaanderen op de kaart te zetten. Ik zie het al helemaal voor me. De kabinetsmedewerker, een voormalig marketeer, komt met dit schitterend idee: laten we is gaan bloggen over Vlaanderen en over economie. Patricia, helemaal in paniek, belt als de bliksem naar Marleen Vanderpoorten. Als jij meedoet, dan ik ook. En voor ze het wisten, deden er ook nog een schepen, een astronaut en ander representatief volk mee.

    Ik heb alleen nog maar geblaat gelezen. Dus als iemand mij ooit nog is vraagt waarom ik sta te blaten ga ik antwoorden: omdat ik dan minister kan worden. Na!

  • Dag Mevrouw van Sociologie

    Ik kan er maar niet aan wennen. Ze moeten me Mevrouw noemen op school, maar ik denk nog altijd dat het over iemand anders gaat. Zelfs in het bedrijfsleven zegt men maar 1 keer “Mevrouw”, en dan is het al snel: “zeg maar gewoon Cindy”. Dat bekt nu eenmaal beter.

    Er is 1 leerling op school die het nog erger maakt. Hij noemt me steevast: “Dag Mevrouw van Sociologie”. Ieahhhhhhhh. Sociologie nog wel. Ik weet zeker dat alle sociologen beledigd zouden zijn als ze vernamen dat ik DE Mevrouw van Sociologie ben. 😉

    En dan is er nog die regel dat de leerkrachten elkaar consequent bij de voornaam aanspreken behalve als er leerlingen bij zijn. Daar geraak ik dus helemaal van in de war. Collega’s die je plots ook Mevrouw De Smet gaan noemen. Of die andere situatie waar de leerlingen komen kloppen aan de leraarskamer en vragen naar Meneer of Mevrouw X.  Dan doe ik stiekem de deur wat verder open en vraag aan de leerling: “zie je ze zitten?” Met een beetje geluk stap ik dan naar de betreffende leerkracht en geef de boodschap door.

    Misschien moet ik die oude sales truc wel toepassen. Mezelf elke dag in de spiegel toespreken: “Goede Morgen Mevrouw van Sociologie, nog een prettige dag vandaag.”

  • Cultuur in Gent: Saint Amour in de Vooruit

    De Vooruit is niet zomaar een cultuurhuis. Er is de concertzaal, de balzaal, de theaterzaal, het cafe en verschillende ruimtes die verhuurd worden aan artiesten. Het is een huis met een rijke geschiedenis, een mooi gebouw en vandaag een echte cultuurtempel.

    Zondagavond was Saint Amour 2004 er te gast in de theaterzaal. Meestal is een ticket reserveren in de Vooruit mission impossible. Een groot gedeelte is vooraf al ingenomen door abonnement-houders en voor de resterende plaatsen moet je heel snel zijn. En dan nog het grootste nadeel: de zaal. Voor een theaterstuk is het vanaf de 13e rij onmogelijk om nog de mimiek op het podium te zien. Vanaf rij 14 tot en met 17 zit je naast de geluidstoren. Alles wat na deze rijen komt is helemaal niet geschikt. Het gebeurt dus zelden dat ik een ticket koop voor de Vooruit.

    Behalve zondag. En dan nog wel op het middenbalkon. Gelukkig hoef je bij Saint-Amour alleen maar te luisteren. Dit jaar geen Connie Palmen, die overigens wel naar de jubileum editie komt. De show werd gestolen door de 2 Engelstaligen van dienst: Jonathan Ames en David Henry Sterry. Daarnaast was het lachen met de Hollandse Tjitske Jansen, een naam waarover we ons afvragen of die verzonnen is. Volgens Nederlandse bronnen is dat geen bestaande Nederlandse naam. Hugo Claus kwam zijn optreden van vorig jaar afwerken, maar het werd een vreemde lezing: hij kwam niet uit zijn woorden en kreeg (letterlijk) geen bladzijde omgedraaid. Het was een bijna pijnlijk optreden.

    De muziek bestond dit jaar uit een klassiek strijkkwartet en de dames van Lais. Een totaal andere combinatie in vergelijking met vorig jaar:Admiral Freebee en Rocco Granata. Verder werd er nog een fragment getoond uit een Jambers reportage over een Vlaamse boer die getrouwd was met een buitenlandse dame. Beetje te gemakkelijk succes zoeken door de organistatie naar mijn smaak. Volgend jaar terug Connie Palmen en het is ze vergeven.

  • Alleen met Cristina Branco

    We zouden naar Cristina Branco gaan kijken in de Handelsbeurs. Ik aarzelde te lang om tickets te kopen, dus zat er niks anders op dan een ticket te kopen voor de AB in Brussel. Verder en altijd een pak duurder, en ook hier weer vrij snel uitverkocht.

    En het was blijkbaar niet voor niks vrijdag de 13e. We zouden met zn drieen gaan, maar eentje viel er uit door ziekte, en de andere parkeerde in de buurt van de vismarkt, om vervolgens te ontdekken dat ze de vismarkt hadden verlegd. 😉

    Dus ging ik maar alleen de zaal binnen. Een mevrouw had op de 3e rij een mooie plaats voorzien voor haar jas, maar was toch bereid om mij daar te laten plaats nemen. Daar zat ik dan, in het midden op de 3e rij, maar wel zonder mijn vrienden.

    Portugese Fado, aldus haar website. Ik zag de emoties vliegen, maar ze raakten mij niet. En echt fado leek het mij ook niet. Een beetje Portugees begrijpen lijkt mij hier trouwens wel echt noodzakelijk. Muziek-technisch was alles in orde, prachtige stem en een ongelooflijk goeie begeleidingsband.

    Maar ik was aan het denken wie onze Vlaamse Cristina Branco zou kunnen zijn. En ik kwam uit bij Bambi Goedhart, ook nog Dana Winner genaamd. Misschien dat Dana in Portugal een even grote hit kan zijn als Mevrouw Branco hier…