Archive for January, 2004

  • Communicatie op school: deel II

    Een woensdagnamiddag doorbrengen op school. Dat is zeker niet de ultieme droom van de gemiddelde scholier. Deze namiddag had ik een praktische workshop georganiseerd in het kader van de projectwerking. (zie vorig artikel) De opkomt was zeker een succes, 29 leerlingen op een totaal van 45. Niet iedereen woont in de buurt, is vrij op woensdagnamiddag… of wil die op school doorbrengen natuurlijk.

    Er was geen verplichting. Muziek op de achtergrond en schilderen en tekenen maar.  Het resultaat mocht er zijn: een spandoek in de juiste kleuren(zwart/rood op een witte achtergrond), een creatief paneel, figuren die op de trap geplakt zullen worden en etiketten met slogans om een cola-automaat te vullen. Juf Smetty kon alleen maar tevreden toekijken.

    Na afloop met een paar leerlingen iets gaan drinken. Dat had ik ergens is beloofd. En toen kwamen de tongen los. Dat ze heel erg bang waren in het begin van het schooljaar van mij en dat ik precies zeer streng was. Maar voegde eentje er onmiddellijk aan toe, mijn vader heeft toen gezegd dat de strengste uiteindelijk de leukste zullen blijken. Slimme vader is dat 😉

  • De dag van de zwanenzang en de website in verval

    Het was vandaag 5 voor 12, de zwanenzang, ik hoorde Sinatra al “the end is near” zingen… Ik had gisteren een database zitten aanvullen in de hoop onze nieuwe website alsnog online te krijgen. Jammer maar helaas, het mocht niet baten. Ik had de handdoek klaar om hem in de ring te gooien toen het heerschap in kwestie toch enige beweging vertoonde. Een project is groepswerk, en als niet alle schakels meewerken is het uit met het verhaal. Dat schijnen sommige mensen niet echt snel in te zien.

    Een ex-collega vroeg vandaag om raad bij het bouwen van een website. De-gouden-raad-van-tante-Cindy-Kaat: voorzie voldoende extra-tijd in de planning. Zo voorkom je teleurstellingen bij jezelf en de klant.

    Iets later een totaal ander pluimage aan de lijn: een tv-productiehuis. Of ik wat leuke anekdotes kon vertellen over het buurmeisjeuit Neigem. Ama, mocht je dit lezen, ik heb vooral de vettige verteld. 😉

  • Duizend bommen en granaten

    Er zijn zo van die dagen dat je vanalles plant, om uiteindelijk totaal iets anders te doen. Vandaag zou ik zoals gewoonlijk op maandag mijn onderwijsjob uitvoeren, gaan zwemmen (tijdelijke verslaving) en met een vriend naar de cinema gaan. Het laatste werd alvast gecancelled wegens ziekte van de kat. Jaja, het arme beest is al een paar maanden ziek.

    Het begon al tijdens de middagpauze. Via de GSM vernomen dat er problemen waren op werk 2. Niks aan te doen, eerst moest er nog een les groepsdynamiek en een empirische cyclus uitgelegd worden. En ik had eigenlijk nog huistaken verbeteren rond Stonehenge en Modern Times van Chaplin gepland tussen de soep en de patatten.

    Een paar uren en puberstrubbelingen later, begonnen aan werk 2. De techneut van dienst weigerde namelijk alle dienst. Of ik eventjes een database manueel wou invullen. Na veel gegrom en geblaat er toch maar begonnen, de techneut verwensend naar minder fraaie oorden. Maar er zijn zo van die momenten dat een mens niet anders kan. (Mijn eigen techneut liet dan weer uit Orlando weten dat zijn sales helemaal verkeerd denken :-)).

    Dus morgen eerst huistaken verbeteren en nog inschrijven in het rapport (anders krijg ik de wind helemaal van voren uit puberland) en nadien verder aapje spelen met de database. Duizend bommen en granaten…

  • Restaurant in Gent: A food affair

    Gisteren voor de 2e maal een hapje gaan eten in A food affair. Het restaurant is gelegen in het centrum van Gent, in de Korte Meer, parallel aan de Veldstraat. In de betere culinaire kringen noemt men de keuken internationale fusion-cooking. Het is een trendy restaurant met een assortiment aan tapas (geen Spaanse), als hoofdschotel verschillende soorten wok en “andere” nagerechten.

    De avond begonnen met een porto van 10 jaar oud. Mijn tafelgenoot was de bedienster te snel af met zijn diepgaande Porto kennis. Als voorgerecht namen we een rundsrolletje met groeten(7,5€). Ik wist vooraf al dat ik voor een wok op zn Vlaams zou gaan (14,5€), na de vorige keer groene curry, pindasaus en marktgroentjes geproefd te hebben. De schotel is echt op zn Vlaams: riante portie, veel groenten, rauwe ham en echte pikante Tierentijn mosterd. Bij dit alles kwam een rode correct geprijsde Spaanse wijn (24€).

    Als dessert een banana-split new style. Een schijfje banaan op een onderlaagje van chocolade in een krokant jasje met een bolletje sesamijs. Voor dit alles betaalden we 50€ per persoon. Correcte prijs voor een heel erg trendy en lekker restaurant.

    Jammer dat de Tierentijn mosterd in mijn ijskast niet pikant is. En ik die dacht dat Tierentijn synoniem stond voor pikant.

  • Het spanningsveld sales versus techneut

    Techneuten vinden sales maar een vies woord. En de uitvoerders (verkopers, vertegenwoordigers, account representatives…) zijn echt helemaal de ongewenste soort.

    De verkoper wil zoveel mogelijk voldoen aan de eisen van de klant, het maximum uit de verkoop halen en zorgt ook voor zijn eigen bonus. En hierbij durft hij al is appels voor peren verkopen. De techneut schudt bij zoveel gebrek aan kennis niet-begrijpend het hoofd. Want hij moet het gaan oplossen.

    Ook ik ben zo een sales die techneuten de kast op jaagt (die onkunde is natuurlijk niet op mij van toepassing :-)). In een niet zo ver verleden bij een internetbedrijf, zag ik mijn omzet dalen met 90% in een paar dagen tijd. Of de heren en dame (oh wat een kreng) van de techniek dit is konden nakijken? Het antwoord was fijntjes: “onze techniek faalt niet, je had maar wat meer marketinggeld moeten spenderen”. Het bleek uiteindelijk een technisch probleem, maar werd nooit volledig opgelost. De techneuten werden iets later ontslagen en zijn een eigen bedrijf begonnen. Ik hoop voor hen dat ze daar wat commerciĂ«ler zijn.