Archive for March, 2004

  • 31-03-2004

    Toilet marketing

    Op een dag zat er iemand op toilet, naar analogie van de appelboom, en kreeg het schitterende idee om zich op toiletmarketing te storten. Ik wou dat ik zelf op dat idee gekomen was.

    Goed, zondag naar een film met veel water gaan kijken in Kinepolis Gent, Deep Bleu genaamd. Wacht u vooral tot hij op DVD uitkomt of Canvas hem oppikt voor uitzending. Een Cola-tje genomen om het eten van het voorbije weekend door te spoelen. En al dat water inspireerde mij, het was eerder een heel erg hevige noodzakelijkheid, om tegen mijn principes in gebruik te maken van de betalende Kinepolis toilet. En daar heb ik voor het eerst een foto gemaakt op toilet. Er hing een reclame van Leo die gewoon schitterend was. Ik was al gecharmeerd door hun nieuwe website, maar de poster op het toilet slaat alles. De slogan voor de vrouwen: “Profiteer van deze minuut van rust en voorzie dit serene beeld van een klaterend geluid”. De slogan voor de mannen: “Kun jij het aan om deze man met zijn grote spuit van het juiste geluid te voorzien?”.

    Net gaan kijken op de website van Vespasius waar je de posters gratis kan bestellen. Helaas, zowel voor de mannen als voor de vrouwen is de stock uitgeput. Ik zal is met een hamer op toilet moeten gaan zitten 😉 Dus hierbij in première, een foto genomen vanop het toilet. En ja ik ben zichtbaar in de foto.

    No Comments / Internet en Business, Nederlands /

  • 28-03-2004

    Echt Italiaans, echt Spaans en een trouwfeest tussenin

    Is het snobby? Of eerder een zoektocht naar de eerlijke keuken? Bij de keuze van een restaurant is mijn afweging altijd drieledig: originaliteit/prijs/kwaliteit. Een restaurant binnen stappen en het idee krijgen dat je in de Zuiderse wereld stapt. De sfeer én de gerechten proeven. Zo hoort het helemaal te zijn. En dat was dit weekend ook het opzet.

    Op vrijdagavond hoopte ik eindelijk een alternatief te vinden voor het Siciliaanse restaurant Il Mezzogiorno (Baudelokaai). Dit restaurant is smaaktechnisch briljant, maar heeft zich helaas helemaal bekeerd tot overcommercialisering. Het was een simpel restaurantje met een leuke sfeer, met eindelijk is geen pizza of verkeerd gemaakte spaghetti carbonara. Het is er nog altijd even lekker, alleen werd intussen ook de garage in gebruik genomen, wordt het eten geserveerd in 2 shiften en heeft men de prijs aardig omhoog getrokken. Jammer. Ik stelde dus al mijn hoop op restaurant Marco Polo (Serpentstraat). Ze maken er nog zelf hun pasta, wat op zich al het vernoemen waard is. Ik probeerde er de crostini mixti en de canneloni van dag. Beide gerechten misten jammer genoeg net dat extraatje om meer dan gewoon te zijn. Ik kreeg van mijn tafelgenoot dezelfde reactie te horen over de gevulde ravioli. Geen alternatief voor de Sicilianen dus.

    Zaterdag was het tijd voor een echt Vlaams trouwfeest. Tussen het Italiaans en het Spaans. Met alles erop en eraan, en vooral een reusachtig dessertbord.

    Read more

    2 Comments / Gent, Nederlands /

  • 26-03-2004

    Gooi is een taak in de vuilbak

    Niets zo moeilijk als aan leerlingen een slechte taak of test terug geven. Ik ben niet de enige die er last van heeft. Rondom mij zag ik moeders en vaders woedend bellen met de directie waardoor de puntengevende leerkracht al eens een opmerking van bovenuit krijgt. Als de leerlingen samenspannen en ze met 20 tegen je reageren dan is het ook nog is gedaan met lesgeven.

    Zelf heb ik dit jaar weinig slechte punten uitgedeeld, want meestal zitten mijn gemiddeldes ver boven dat van andere leerkrachten. Verontrustend hoog bijna 🙂 In het 1e trimester heb ik 1 keer met een groepje 2 maal moeten praten over hun punten voor het weer zonneschijn werd in de klas. Een paar slimme jongens daarentegen probeerden mij te vangen met een pientere vraag: "Is het mogelijk om bij de verbetering van een werk minder punten te krijgen?" Ik antwoordde in alle eerlijkheid "neen", er vanuit gaand dat je bij een verbetering, het zit verdorie in het woord, gaat verbeteren, dat is een actiewerkwoord. De slimmies gaven mij gewoon een niet gecorrigeerd exemplaar af. Nadien waren ze heel verontwaardigd over hun verminderde punten. "Jamaar je hebt gezegd dat onze punten niet konden dalen". Aan dat soort van verbale spelletjes laat ik mij niet vangen. Maar ze gaan dan wel bij voorkeur klagen bij je collega’s die ook niet weten hoe daarop te reageren.

    Read more

    No Comments / Nederlands, Onderwijs /

  • 25-03-2004

    Life is blogging, blogging is life

    "De krant als medium gaat zeker verdwijnen", las ik vandaag, "behalve de New York Times". Die uitspraak kwam van een uitgever met standplaats in, jawel New York. Het verdwijnen van de krant, ten voordele van andere media zoals internet, wordt al heel lang aangekondigd. Ik geloof zelf niet dat het zo een vaart zal lopen. Van een krant in een democratie verwacht je objectiviteit en bronnencontrole. Ze wordt uitgegeven door een uitgeverij, heeft journalisten in dienst en heeft naar haar lezers toe "een smoel". Op het internet speelt een heel andere en vooral een totaal nieuwe wereld. Iedereen kan er zijn eigen wereld creëren en er zelf de spelregels bepalen.

    In 2000, toen ik nog bij een fijn en flitsend internetbedrijf werkte, maakte ik voor het eerst kennis met Blogger. Vandaag zijn fotoblogs de nieuwe hit. Met dank aan het verder toegankelijk en betaalbaar worden van de digitale fotografie. Ik reken mijzelf trouwens tot de snapshot-generatie. Een digitale fotocam op de gsm en shooten maar. Vroeger hield ik brieven bij, vandaag archiveer ik e-mails en snapshots.

    Bloggen opent een heel nieuwe wereld. Er worden volledig nieuwe communities gecreëerd, maar ook elk individu die wat wil vertellen kan zijn/haar schrijfsels en foto’s op de wereld loslaten. Kleurrijk gevogelte zoals ITers en marketeers schrijven blogs, die dan gelezen worden door soortgenoten. Het is een nieuwe manier van omgaan en delen van informatie. Hier verwacht ik een natuurlijke selectie: de HAVE’s en de HAVENOT’s. Het kan ook kleinschaliger. Een blog is soms vaak het verlengde van een dagboek. Dat kan met woorden, maar ook met beelden.

    Vandaag zei een vriend: "Ik lees 2 kranten, Le Soir en je blog". Een fijn compliment. Want schrijven heeft geen bestaan zonder lezen.

    No Comments / Internet en Business, Nederlands /

  • 24-03-2004

    De Handdoek maffia

    Ik heb de lonely planet Canary Islands naast me liggen. De laatste gepubliceerde uitgave dateert alweer van 2001. En alle prijzen zijn beschreven in peseta’s. Handig. Tijd voor een update.

    Mijn vriend was de eerste die mij op de hoogte bracht over verontschuldigingen over de plaats van bestemming. “Ik ga naar Gran Canaria, om te DUIKEN”, was de correcte omschrijving. Die toevoeging bleek nodig om scheve blikken te vermijden op de werkplaats. Daar had ik niet eens bij stil gestaan, dat ik naar een echte zwembroek bestemming zou gaan. Maar ach, ik ging er uiteindelijk toch om te “duiken” niet waar?

    Niets zo leuk als op een zonnig terras, met zicht op zee en het zwembad uiteraard, andere toeristen te bespieden. Al heel snel hadden we ze ontdekt: de handdoek maffia. De zon kwam nog maar net piepen, het was nog stil in toeristenland, maar zij waren al wakker. Het zwembad is het territorium waar zij tijdens hun vakantie zullen heersen. Het is de tweede stoel en de derde stoel van rechts waar ze gedurende een paar weken de dag zullen doorbrengen. Want de tweede en de derde stoel van links waren al door een ander koppel ingepalmd. Om 7u30 stipt in de ochtend ging het raam open, en werd de handdoek op de juiste stoel gegooid. Zelfs met mijn ogen open ben ik er een paar keer in geslaagd om het niet te zien. Handdoek gooien, dat is topsport weet je wel. De andere bezitters van een witte stoel aan het zwembad waren ietsjes beschaafder. Om 7u35 kwam meneer naar buiten, liep toevallig langs de juiste zetel, dropte de handdoek zonder om te kijken en liep toen eventjes proforma het domein in en uit. Missie volbracht.

    En dan was het laagseizoen. Wat zouden deze zelfde mensen doen bij hoog zomer? De handdoekwerpster zou vast de zetels mee binnen nemen naar haar eigen appartementsbalkon. Meneer proforma, die moet misschien buiten slapen van zijn madam. Ik zag mijzelf langs die zetels sluipen en in een fractie van een seconde handdoekje VERleggen doen. En dan vanaf mijn eigen balkon de verwarring en opschudding observeren. Heerlijke gedachte toch.

    No Comments / Diving, Holiday, Nederlands /
← Older Entries