Archive for March, 2008

  • Vallen

    Ik ben gevallen afgelopen week. Niet 1 keer, of 2 keer, of 100 keer, maar gewoon de volledige week door.

    Er lag gelukkig verse sneeuw in de Alpen. Dat is fijner om in te vallen. En het board gaat precies ook wat trager door de verse vlokjes. Allemaal mooi meegenomen als je leert snowboarden.

    Ik had in vergelijking met de vorige poging mijn voorzorgen genomen. Mijn kniebeschermers, elleboogbeschermers en polsbeschermers waren dit keer wel mee. Verstandige beslissing was dat. Volgende keer zet ik ook nog een helm op.

    Twintig jaar op de skilatten staan, kon mij niet helpen. Ik viel vooruit, achteruit, stomweg soms, maar evengoed spectaculair overkop, bij elke draai en zelfs als ik stil stond. Liftjes nemen werd plots ook weer een hel. Met de pannenkoekenlift (bord tussen de benen dat je naar boven trekt, door de vriendinnen “foefrukkers” benoemd) vloog ik in het decor. Van een stoeltjeslift bediener kreeg ik de opmerking “mevrouw neemt liever de kortste weg”, nadat ik in plaats van een mooie bocht naar rechts te nemen, gewoon rechtstreeks 3 meter met mijn neus naar beneden donderde.

    Eerst leren ze je als een vallend blad (dus zonder draaien) op je tenen of op je hielen de berg afgaan. Dat is vrij eenvoudig en handig om de berg af te vliegen, maar ik was toch blij toen ik leerde draaien. Op uw tenen een berg afdalen is namelijk een beetje gelijk een wandeling achteruit doen. Ik ga, gelijk de meeste mensen, liever vooruit.

    Ondanks mijn gemiep en gemekker tijdens de kerst, ben ik toch blij dat ik volgehouden heb. Snowboarden is echt wel cool.

    “Wat is het leukste,” vraagt iedereen “skiën of snowboarden?”. Moeilijke vraag. Het Smetty antwoord luidt: “skiën is gelijk een glas wijn, snowboarden gelijk een glas bier”. Het is allebei lekker, maar je moet het op het gepaste moment drinken. En bij een verkeerde dosering, wel, dan valt ge gewoon op uw gat.

  • Vakantieliteratuur

    Ik heb de voorbije dagen aan papierverspilling gedaan. Ja, dit is een bekentenis. Ik heb een doctoraat uitgeprint. Het lezen op de computer zie ik echt niet zitten. Ik heb sowieso al moeite om dingen gelezen te krijgen. Maar allez hup, elke dag 20 bladzijden, volgens het Yves-principe.

    En nog iets. Ik beschik niet over een goeie perforator. Dus heb ik gaatjes gemaakt per 5 bladzijden. In het begin zaten de gaatjes nog perfect, maar naar het einde toe moest het gewoon snel gaan. * druk, druk, druk *

    Natuurlijk heb ik ook een fluo-stift genomen om te onderlijnen. Gelijk de echte. Er staat nu zelfs een perforator op mijn boodschappenlijstje.

  • Drunk

    Vandaag zat er een student dronken in de les. Hij was wat later binnen gekomen en omdat ik druk bezig was, had ik het niet onmiddellijk opgemerkt. Ik was nog aan het twijfelen of ik er iets over zou zeggen, maar ach…, het was de laatste les en hij zat daar zo braaf.

    Toen de les gedaan was, werd pas duidelijk dat het vrij ernstig was. Hij geraakte niet eens meer recht.

    Ik ben blij dat ik hem laten zitten heb. Zijn medestudenten hebben hem naar het station gedaan en op de trein gezet. Ze hebben ook het alarm op zijn GSM zo ingesteld dat het ongeveer zou aflopen wanneer hij moest afstappen. Ze zijn wel lief voor elkaar.

    Het leukste was nog een medestudente die zei: “welke trui heb jij aan en van wie is die vest?” Het was lente-nacht (elke donderdag voor de paasvakantie) geweest, maar meer wist hij niet meer. Zijn cent zal wel vallen. Als hij merkt hoe kort die mouwen van zijn nieuwe vest wel zijn.

  • Coureurke (2)

    Vorig jaar schreef ik:

    “Blink blink. De beslissing is genomen, de bestelbon getekend”. Normaal gezien had ik een paar weken later met een Bianchi Via Nerone moeten rijden, maar helaas werd de bestelling gecancelled.

    We zijn een jaar verder en kijk, de geschiedenis herhaalt zich. De beslissing is genomen en een bestelbon werd getekend. Als alles goed gaat, dan koers ik over 2 weken met dit machien (een Trek 2.3 WSD, blink blink):

    Trek 2.3 WSD

  • Augurken op sterk water

    Vandaag in de Colruyt. Drie tieners werden duidelijk met een boodschappenbriefje naar de winkel gestuurd.
    Ik luistervink.

    Zegt de ene tegen de anderen: “we moeten een fles rode Bordeaux meebrengen”.
    ”Wat staat hier nog allemaal (enkele rekken bekijkend): Bourgogne, Beaujolais, Medoc…”

    “Is er eigenlijk wel een verschil tussen die wijnen?”
    “Neen, ik denk het niet. Kom, we nemen een fles goedkope wijn.”

    Ha. Ik stond daar toevallig al een half uur in mijn boek ‘1001 supermarktwijnen‘ te bladeren. Iets later heb ik diezelfde tiener naar ‘augurken op sterk water’ horen vragen. Ik vermoed dat hij nog in zijn culinaire puberteit zit.