All posts in Wijn

  • 12-04-2009

    Hof ter Eycken

    Afgelopen week gingen we eten in Hof ter Eycken, een 1-ster Michelin restaurant in Ninove. Aan het fornuis staat Philippe Vanheule die voornamelijk de klassieke Franse keuken combineert met eigentijdse zuiderse accenten.

    Voor mij was Hof ter Eycken het restaurant waarover ik in mijn leven al het meest gehoord had, zonder er zelf langs te gaan. Eén van die hardnekkige geruchten was dat je er met honger buiten komt, omdat er te kleine porties (typisch voor de zogenaamde haute cuisine) geserveerd worden. Tijd om het zelf eens te proberen.

    Via een klein baantje rij je tot op de parking van het prachtige gebouw. Oorspronkelijk werd dat namelijk gebruikt als stoeterij (paardenfokkerij). Jammer genoeg was het nog niet warm genoeg om buiten te aperitieven, want de tuin zag er zeer gezellig uit. We kwamen net iets te laat om het aperitief te nuttigen in het salon, dat al vol zat, en dus kregen we onmiddellijk een tafel in de ruime zaal. Het interieur is er eerder rustiek, maar vooral gezellig en je zit er op je gemak. Geen drukke bedoening zoals wel vaker het geval is.

    We bestelden een champagne van het huis en kregen een overheerlijke blanc de noir geserveerd. Nadien volgden: aperitiefhapjes; Gepocheerde Mechelse asperges, koningsdorade in olijfolie met tomaten en basilicum;  Ravioli van kreeft met ricotta en bladspinazie;  Krokant gebakken kalfszwezeriken met sot-l’y-laisse van hoevekip, morieltjes en coulis van erwten; Lamsvlees uit Sisteron, polenta met piment en rozemarijn, enkele primeurgroenten met olijven uit Nice, kalfsjus;  Verse en gerijpte kazen door het huis ‘La Petite Vache’, broodje met noten en gedroogd fruit ( mits supplement 12 €) en Gekarameliseerde brioche, roomijs met amandelmelk, bavarois van chocolade ‘’pure caraibe’’ met frambozen. We sloten af met een koffie en de daarbij horende versnaperingen. Read more

    4 Comments / Nederlands, Wijn /

  • 08-03-2009

    Kijken naar de oplossing (II): wijn

    Een tweede post over kijken naar de oplossing. Dit keer met als onderwerp: wijn.

    Mijn vorige wijncursus dateert al van mei vorig jaar. Na de 2 omvangrijkste cursussen (Franse en niet-Franse wijnen) bij de Vlaamse wijnacademie gevolgd te hebben, probeerde ik eens een proefavond (nadien kan je lid worden) bij een Gentse wijncommanderij. De inhoud en de prijs waren prima, maar het event zelf had voor mij te veel een ‘feestzaal’-karakter. Met 130 mensen zaten we in een zaal verspreid over een paar tafels. De (wijn-)haantjes van dienst kraaiden het hoogste woord in de micro vooraan. Dat was eens leuk om te doen, maar lid worden hoefde voor mij niet.

    Een beetje onverwacht viel er toch nog een wijncursus uit de lucht. Bij Wijnfolie in Aalter volgen we de komende weken 6 avonden les over degustatietechnieken, productieprocessen, het begrip “terroir”, het verschil tussen biologische en biodynamische en natuurlijke wijnen, alsook een les rond wijn en gerecht. Ik vond deze cursus interessant omwille van de onderwerpen (veel nieuwe topics), maar ook het feit dat de cursus vertrekt vanuit het standpunt van de natuurlijke wijnen. Die wijnen zijn omwille van hun productieproces zo anders dat deze cursus ook een kennismaking wordt met een ander smakenpallet.

    Afgelopen week volgden we les 1 met als onderwerp degustatietechnieken. Degusteren verloopt normaal als volgt: kijken, ruiken, proeven en vervolgens evalueren. De lesgever van dienst (Hans, eigenaar Wijnfolie) verbaasde mij met volgende uitspraak: eigenlijk zou je wijn onmiddellijk moeten proeven zonder er naar te kijken of er aan te ruiken. Want argumenteerde Hans: “hoogstens bij de eerste slok wijn gaan we kijken en ruiken, nadien gaan we alleen nog proeven (drinken). Bovendien bestaat de kans dat we tegen het proeven al bevooroordeeld zijn”. Niet kijken naar het resultaat (de oplossing) dus. Read more

    4 Comments / Nederlands, Wijn /

  • 07-12-2008

    Bruneau

    In de schaduw van de baseliek van Koekelberg ligt 2-sterren Michelin restaurant Bruneau. Aan het fornuis staat de ondertussen 65-jarige Jean-Pierre Bruneau, die gedurende 16 jaar met 3-sterren beloond werd door Michelin voor zijn kookkunsten (tot 2004). We haasten ons dus naar Brussel, want de chef is de pensioenleeftijd nabij.

    Het pand is niet zo groot, maar de indeling is wel comfortabel. Er is voldoende afstand tussen de tafeltjes, wat een sardientjes gevoel zoals bij de Comme chez Soi gelukkig uitsluit. Het interieur is luxueus en vrijwel tijdloos. We krijgen een tafeltje langs de linkervleugel met uitzicht op de tuin. Putje winter heb je daar natuurlijk niet veel aan, maar in de zomer is een tuin altijd fijn om het aperitief in te nemen. Het aperitief van de avond wordt, hoe kan het ook anders, een glas champagne (blanc de blanc, € 14). Er komen 3 hapjes bij, waarvan we vooral de crème brûlée van ganzenlever zullen onthouden.

    We krijgen de menukaart en ik merk op dat er geen prijzen op vermeld staan. Mijn mannelijke tafelgenoot blijkt wel over de prijzen te beschikken. Ze gaan er dus vanuit dat hij gaat betalen. Lekker ouderwets, maar ik vind het wel charmant. We kiezen voor het menu “découverte” met aangepaste wijnen (€ 125).Na het aperitief zullen 3 van de 5 gangen in sneltempo op ons afkomen. We noteren: krab, Sint-Jacobsnootjes in een botersaus en oestersoep met zurkel. Bij de krab komt een hemelse Chablis uit 2005, de gevulde Sint-Jacobsnootjes worden vergezeld door een sauvignon blanc. De saus bij de Sint-Jacobsnootjes is te boterig en steekt een beetje tegen. Gezien het sneltempo waarop alles opgediend wordt, vragen we de bediening om eventjes te wachten. Ik heb niet echt de indruk dat men daar rekening met gehouden heeft. We kregen de hoofdschotel een paar minuten later al, samen met de andere tafels.

    De hoofdschotel bestond uit heerlijk gebakken reefilet, afgewerkt met peer, witlof en een kroketje. Een wildschotel zoals mijn tafelgenoot gehoopt had. In het glas een Bordeaux uit 98 (Cabarnet-Sauvignon en Merlot). Nadien volgde een overheerlijk dessert met chocoladebavarois en pistache, vergezeld door een vanille crème brûlée. We namen ook nog een koffie en kregen er lekkere home made Bruneau pralines bij.Globaal gezien waren we helemaal te spreken over de hoofdschotel, het dessert, het hapje vooraf en de wijnen. De eerste en de derde gang waren eerder gewoon, de tweede gang was een beetje te zwaar naar mijn zin. Read more

    5 Comments / Nederlands, Wijn /

  • 15-11-2008

    Lemonnier

    De meest dankbare postjes om te schrijven, zijn mijn restaurantbesprekingen. Google zorgt er namelijk voor dat het mijn meest gelezen posts zijn en blijven. De comments komen meestal niet onmiddellijk na de publicatie, maar wel op lange termijn.  Ik krijg dan ook regelmatig “echte culinairen met het juiste referentiekader” op bezoek die mijn barbaarse teksten lezen. Speciaal voor hen, en natuurlijk ook voor u, deze post over Lemonnier, een 1-ster Michelin in Lavaux-Sainte-Anne.

    Lavaux-Sainte-Anne is een deelgemeente van Rochefort. Het ligt vlak naast de autosnelweg E411 (afrit 22a) en ligt op 170 km van Gent. Het dorpje zelf is helemaal zoals je dat van de Ardennen verwacht: bossen, open velden en van die typische huisjes. In Lavaux-Sainte-Anne krijgt u er nog een mooi kasteel bovenop. Het is in het jachthuis van dat kasteel aan het dorpslein dat Lemonnier zich genesteld heeft. Als u niet onmiddellijk na het eten terug naar huis moet, kan u overnachten in 1 van de 9 kamers. Wij kozen voor de formule waarbij een ‘chambre luxe’ (met bubbelbad en ontbijt) inbegrepen is, alsook het menu ‘Saveur du produit’, aangepaste wijnen en alle andere dranken (aperitief, water, koffie). Voor deze formule betaalden we 149 euro per persoon.

    We begonnen met een champagne (chardonnay/pinot noir) van het huis bij de haard. Er kwam een bordje met 3 hapjes bij. Nadien verhuisden we naar de gezellige eetzaal. Het interieur is er modern en gezellig aangekleed. Het restaurant werkt hiervoor ook met kunstenaars uit de omgeving die er hun werken tentoonstellen. Het menu uit onze formule bestond uit 4 gangen. Vooraf kwam er nog een soepje op basis van kreeft. De eerste gang was een ‘St-Jacques mi-cuite, avocat, tarama de langoustine et citron’. Er kwam een Spaanse wijn bij die we niet bijzonder vonden. Nadien volgde een ‘St-Pierre cuit sur sa peau, pomme de terre en risotto, champignon des bois, jus de scarole aux palourdes’. De bediening was zo vriendelijk om bij het opdienen van de schotel de vis te identificeren als een Zonnevis of Sint Petrusvis. Mijn Frans is niet slecht, maar bij St-Pierre denk ik spontaan aan een heilige en niet aan een vis. Als hoofdschotel kregen we ‘Faisan, cuit au feux de bois, foie gras, jus caramelise d’endive’. Als dessert kwam er een bordje op tafel met ‘Pain de gênes, mousse de calisson, poire, glace a la chartreuse verte’. Nadien volgde, zoals dat hoort, nog een koffie met zelfgemaakte snoepjes.

    Read more

    2 Comments / Nederlands, Wijn /

  • 01-07-2008

    Apriori

    Het was een niet zo zomerse zondag, toen we vorige maand 1-ster Michelin resto Apriori binnen stapten. Er was op dat moment, tot mijn verbazing, nog niemand in de zaal. Het zou een rustige middag worden zei de maître, maar hij verwachtte wel een drukke avondshift. Goed voor ons.

    Het restaurant is gelegen onder de kerktoren in de gemeente Haaltert (3 km van de afrit Aalst op de E40 richting Brussel). Het interieur is modern, eerder sober en groen, zwart en wit gekleurd. De achterkant van het pand is volledig in glas en biedt uitzicht op ontzettend veel groene natuur. Bij warm weer moet het zalig toeven zijn in de tuin voor het aperitief. We zaten centraal in de zaal en genoten van de rust die het geheel uitstraalde, alsook van het mooie uitzicht.

    In elk Michelin resto kan je A la carte eten, maar in principe ga je beter voor de menu. Wij kozen voor de meest uitgebreide formule, die geserveerd wordt onder de naam ”Culinair gedicht”, met aangepaste wijnen. Hiervoor krijg je een zestal gangen voor de eigenlijk best democratische prijs van €82 (€62 zonder wijn). Vooraf bestelden we een glas champagne aan €5/glas (het gemiddelde in sterren resto’s zal zeker boven de €10 liggen, er zijn er al die €30 voor een glas vragen). Voor een koffie betaalden we eveneens €5 pp.

    Op het bord verwelkomden we oa.:

    • Zuiderse toast met sardines en compote van tomaat, huisbereide ganzenlever en soja-noedels.
    • Gebakken langoustine met ossetong en asperges, jus van schaaldieren.
    • Tonijn mi-cuit gemarineerd met sesamolie, zalf van venkel en shitaké met kerrie.
    • Eend uit de Landes op lage temperatuur gegaard met spitskool, gekonfijte asperges en beignets van aardappel.
    • Nougat-ijs met Belgische aardbeien en kaviaar van pepermunt.

    In het glas kwam een witte Spaanse Rioja (macabeo druif) en een lekkere rode Loire wijn, maar we onthouden vooral de witte Bordeaux. Die was zo lekker dat ik hem op mijn aankooplijstje voor na de zomer heb gezet. Read more

    6 Comments / Nederlands, Wijn /
← Older Entries
Newer Entries →