Archive for April, 2004

  • 29-04-2004

    Onderwijs loopt achter

    Gisteren een dag verlof genomen. Verlof is wel een groot woord. Het was de 3e dag voor de beginnende leerkracht. Gezien ik op woensdag geen les geef, moet ik daar dus een dag verlof voor nemen.

    Ik heb vaak last van hokjes-denken. In dit land sta je of in het onderwijs of je werkt in de privé-sector. Combineer je beiden, dan is de administratieve rompslomp verschrikkelijk. Een voorbeeldje. Een feestdag wordt niet uitbetaald in het onderwijs. Maar als bediende heb ik daar recht op. Een paar juridische adviezen later heb ik hem toch als bediende gekregen in de vorm van een extra dag verlof. Maar we zijn er niet zeker van of ik er nu wel écht recht op heb.

    Het gaat slecht in de economie, dus is het onderwijs weer in trek. En dat zie je op zo een bijeenkomst. Veel mensen stappen nu in het onderwijs. Ze laten het loon, de bedrijfswagen, de GSM en andere voordelen liggen om in het onderwijs te stappen. En ook daar is men niet op voorzien. Of je nu 30, 40 of 50 bent, je begint aan het loon van een beginnende leerkracht. Ik heb natuurlijk niet de pedagogische vaardigheden van een collega die al 10 jaar in het vak staat. Maar heb ik dan de voorbije jaren echt niets geleerd? Waarom kunnen niet meer mensen de overstap maken of gewoon hun kennis 1 dag per week ter beschikking stellen van het onderwijs? Zou dat de kloof tussen bedrijfswereld en onderwijs niet verkleinen? Het bastion onderwijs is er in elk geval nog niet klaar voor.

    Hoe is het om onmiddellijk in het onderwijs te stappen vroeg een beginnende leerkracht van 40 me… Ik zit al op tram 3 was mijn antwoord. Een compliment enerzijds, maar anderzijds ben ik blijkbaar voor sommige mensen de bezitster van een "een baby-smoel" 😉

    No Comments / Nederlands, Onderwijs /

  • 28-04-2004

    Tapas in Brugge

    Tapas hier, tapas daar. Tapas overal. En dus ook tapas in Brugge.

    Het mooie weer motiveert om terrasjes te doen. Of om is naar een andere stad te rijden. Het restaurant aanbod van Gent is mij zowel professioneel als via eigen onderzoek bekend. Brugge is dan weer onbekend gebied. Ik kom er 1 keertje per jaar. Te veel toeristen naar mijn smaak. Geen wonder dus dat mijn oranje vriendje beter de weg wist dan ik. Keuze genoeg aan restaurants in Brugge. Het laatst was ik er geweest om in De Karmeliette gaan eten. Stoef, stoef ja. Maar dit keer lag mijn budget veel lager.

    Spaans dan maar (surprise). Wie Spaans zegt in Brugge, zegt Bodega Lorena’s (Loppemstraat, 050/348817). Het restaurant ligt een beetje verborgen in een klein straatje. We hadden niet gereserveerd, maar dat was ook niet noodzakelijk op een dinsdagavond. Het interieur is niet bepaald gezellig. De muren zijn behangen met een overdaad aan verschillende items(voetbal foto’s en vlaggen tot een portret van Fabiola). Vreselijk lelijk en totaal geen charme.

    We kozen voor een Sangria die best lekker was, maar duur geprijsd aan 5€ . We kozen voor de uitgebreide "10 jaar tapas" schotel. Als voorgerecht kwam er een bord tapas met onder meer een Sint-Jakobsschelp met kaneel, een toostje met geitenkaas en noten, en een pannenkoek met kip en kruiden. De eerste tapasschotel bestond uit 3 porties vis, waaronder gefrituurde gamba’s. Ook de vleesschotel bracht 3 porties waaronder gehaktballetjes, aardappelen met spinazie en rozijnen en parelhoen. Inhoudelijk niet de traditionele tapasschotel, maar ik vermoed een best-of van de kok.

    Voor de tapas betaalden we 25€ per persoon. We proefden de rode huiswijn die zeker geen aanrader is (8,5€ voor een halve liter). In totaal betaalden we net geen 70€. Het eten was best lekker, maar rechtvaardigt de prijs die ervoor gevraagd wordt helemaal niet. Maar dat is naar mijn smaak in het algemeen voor de meeste Spaanse restaurants het geval. Streng, maar rechtvaardig.

    4 Comments / Nederlands, Other /

  • 27-04-2004

    De juf stond voor aap

    Maandag een erg mislukte lesdag gehad. Dat kwam zo:

    Zondag een filmpje gehuurd. Leerlingen houden van filmpjes. Ze moeten nog wel opletten, maar het is toch iets relaxer dan gewoon les krijgen. In het kader van de lessen sociologie hebben we het over macht en gezag, leiderschap, deviant gedrag en andere leuke onderwerpen. (Dat spreekt voor zichzelf nietwaar). In het kader van deze lessen hebben ze zelf gevraagd om naar Das Experiment te mogen kijken. Dit is een film gebaseerd op een bekend, berucht Stanford gevangenis experiment. Twintig studenten worden verdeeld in gevangenen en bewakers. Het experiment diende stopgezet te worden, maar waar dit in de realiteit gebeurde, loopt de film gewoon door. Het resultaat is een harde en rauwe film.

    Maandagnamiddag. Leerkracht en leerlingen zijn klaar voor een filmpje. De film wordt uit de doos (met folie nog wel verdomme) gehaald. Even wat verwarring omtrent de tv en de video. In het doosje blijkt een home video te zitten met onder meer "Thuis" en "Het geslacht De Pauw" erop. Hilariteit alom. Aangezien ik geen andere lesvoorbereidingen bij me heb, kijken we maar naar die aflevering met Bart De Pauw. "Het is de eerste keer dat ik ontspannen naar een film heb kunnen kijken op school", zou een leerling me iets later toe vertrouwen. Het tweede lesuur hebben we dan maar een klasgesprek buiten op de speelplaats gehouden. Klasgesprek, ach ja, het kind moet nu eenmaal een naam hebben.

    Ik was er niet gerust in toen ik die avond de video terug bracht. Maar gelukkig had de vorige huurder de juiste film terug gebracht. De videotheek is in elk geval niet zo accuraat als ze zelf beweren. En ik vraag me af wat er zou gebeurt zijn als de vorige huurder niet zo eerlijk was geweest. Maar ik heb vooral serieus voor aap gestaan. En mijn leerlingen hun fijnste les van het jaar bezorgd. Het kan verkeren…

    No Comments / Nederlands, Onderwijs /

  • 25-04-2004

    Kakkewieten lusten tapas

    Wat een drukke week. Niet alleen tijdens de week was het druk, ook dit weekend heb ik hard gewerkt. Kwestie van het post-vakantie syndroom helemaal de wereld uit te helpen. De aankomende week belooft gelukkig relaxer te worden. Maar niettegenstaande al dat werk, was er ook plaats voor enkele fun-momenten.

    Vrijdagavond naar een voorstelling gaan kijken van de Kakkewieten. Dat is het toneelclubje van onder meer Tine Embrechts, Robby Cleiren, Dimitri Leue en Adriaan Van Den Hoof om enkele van de bekendste acteurs te noemen. Of in hun eigen woorden:
    "Vergelijk hen met een groep vrienden die af en toe gaan sjotten. Zij doen dat ook, maar dan voor publiek.
    " Place to be was Het Paleis in Antwerpen. Ik was aan een cola aan het slurpen toen de aanwezigen van de 18u voorstelling de zaal verlieten. Tot mijn verbazing zag ik enkele collega leerkrachten met een grote groep leerlingen voorbij wandelen. Het waren 14- en 15-jarigen. En dat was ook het publiek voor deze voorstelling. Dat bleek ook iets later gezien het grote aantal 15-jarige, totaal uit de bol gaande fans in de zaal. Heel erg onderhoudend allemaal, het was eerder een rocktoneel met multimediale effecten. De flauwe grappen over scheten laten, K3 en sex heb ik er voor lief bij genomen.

    Read more

    1 Comment / Gent, Nederlands /

  • 22-04-2004

    Het post-vakantie syndroom

    De eerste week na een vakantie heb ik altijd last van het post-vakantie syndroom. Volgende kenmerken zijn in ernstige mate aanwezig: moeilijk uit bed geraken, maar er ook weer moeilijk in geraken, aan het werk beginnen, dromen van alle dingen die vooral heel erg ver weg van je zijn op dat moment enz.

    Maandagochtend om 8u waren al enkele collega’s rapporten aan het inschrijven. Even doorbijten om in het ritme te geraken was hun motivatie. Iedereen probeert me trouwens te overtuigen dat je kan wennen aan vroeg opstaan. Na dertig jaar heb ik daar nog steeds geen bewijs van gezien. Misschien moet ik wachten op mijn eerste grijze haar. Maar dat komt hopelijk niet te snel, ik ben nog niet eens hersteld van mijn recent tram-3 trauma.

    Mijn gasten waren ook aan het bekomen van hun post-vakantie syndroom. Hun gedrag ging van GEEN reactie tot OVER reactie. In de ene klas mocht ik mijn vragen zelf beantwoorden, in een andere speelden ze het hoest-zodra-de-leerkracht-begint-te-spreken spel. Gelukkig is iedereen uitgerust na de vakantie, zodat de tolerantiegraad heel erg hoog gaat liggen.

    Deze avond is er de tweede ronde gepland voor het attitude rapport van de leerlingen. Ongelooflijk wat daar elke keer de revue passeert. Altijd hetzelfde: de weerstand van de leerling tegen het syteem waarin hij gewongen wordt. Ik wens ze allemaal veel vakantie toe. En mezelf ook natuurlijk. Oeps, nog een kenmerk van het post-vakantie syndroom.

    No Comments / Nederlands, Onderwijs /
← Older Entries