Kakkewieten lusten tapas
Wat een drukke week. Niet alleen tijdens de week was het druk, ook dit weekend heb ik hard gewerkt. Kwestie van het post-vakantie syndroom helemaal de wereld uit te helpen. De aankomende week belooft gelukkig relaxer te worden. Maar niettegenstaande al dat werk, was er ook plaats voor enkele fun-momenten.
Vrijdagavond naar een voorstelling gaan kijken van de Kakkewieten. Dat is het toneelclubje van onder meer Tine Embrechts, Robby Cleiren, Dimitri Leue en Adriaan Van Den Hoof om enkele van de bekendste acteurs te noemen. Of in hun eigen woorden:
"Vergelijk hen met een groep vrienden die af en toe gaan sjotten. Zij doen dat ook, maar dan voor publiek.
" Place to be was Het Paleis in Antwerpen. Ik was aan een cola aan het slurpen toen de aanwezigen van de 18u voorstelling de zaal verlieten. Tot mijn verbazing zag ik enkele collega leerkrachten met een grote groep leerlingen voorbij wandelen. Het waren 14- en 15-jarigen. En dat was ook het publiek voor deze voorstelling. Dat bleek ook iets later gezien het grote aantal 15-jarige, totaal uit de bol gaande fans in de zaal. Heel erg onderhoudend allemaal, het was eerder een rocktoneel met multimediale effecten. De flauwe grappen over scheten laten, K3 en sex heb ik er voor lief bij genomen.
En toen was het tijd voor een nieuwe tapas bar. Ik kan bijna niet anders meer dan toegeven dat ik sinds de duikvakantie aan een lichte verslaving leid voor Spaans eten. Place to be dit keer Casa Santos (Burgstraat 95, 09/234.22.32). We hadden geen grote honger en kozen voor 4 tapas, waaronder de klassiekers manchego kaas, patatas bravas en chorizo op brood. Ik besteld een half litertje rode wijn en stelde na een toiletbezoek vast dat er witte wijn was uitgeschonken. Maar mijn tafelgenote was daar niet rouwig om, dus ik maakte er geen opmerking over. Ik diende zelf om brood te vragen wat toch een negatief punt is bij een tapas-maaltijd in een Spaans restaurant. Het interieur deed eerder aan een bruin café denken dan aan een restaurant. In vergelijking met het iets verder gelegen Hogar Espagnol (ik ben dan ook fan geworden) mist de plaats vooral charme. We betaalden net geen 22 euro. De prijs viel heel erg mee, maar ik betaal liever ietsjes meer voor wat meer kwaliteit.
Ik moet is dringend gaan schrijven over de kreet "SOS" van mijn weegschaal. Commercieel vast interessant, want dan is de Vlaamse Bridget Jones misschien wel heel erg nabij. En krijg ik Hugh Grant erbij. Of toch liever niet, wat moet ik met zo een griezel aanvangen…
Nog een tapas liefhebber hier. Mijn tapas voorkeur gaat naar de Spaanse tortilla, verschillende tapenades en vers gebakken brood met een laagje tomatensaus. Ook de manchego kaas kan ik wel versmaden.