Het post-vakantie syndroom
De eerste week na een vakantie heb ik altijd last van het post-vakantie syndroom. Volgende kenmerken zijn in ernstige mate aanwezig: moeilijk uit bed geraken, maar er ook weer moeilijk in geraken, aan het werk beginnen, dromen van alle dingen die vooral heel erg ver weg van je zijn op dat moment enz.
Maandagochtend om 8u waren al enkele collega’s rapporten aan het inschrijven. Even doorbijten om in het ritme te geraken was hun motivatie. Iedereen probeert me trouwens te overtuigen dat je kan wennen aan vroeg opstaan. Na dertig jaar heb ik daar nog steeds geen bewijs van gezien. Misschien moet ik wachten op mijn eerste grijze haar. Maar dat komt hopelijk niet te snel, ik ben nog niet eens hersteld van mijn recent tram-3 trauma.
Mijn gasten waren ook aan het bekomen van hun post-vakantie syndroom. Hun gedrag ging van GEEN reactie tot OVER reactie. In de ene klas mocht ik mijn vragen zelf beantwoorden, in een andere speelden ze het hoest-zodra-de-leerkracht-begint-te-spreken spel. Gelukkig is iedereen uitgerust na de vakantie, zodat de tolerantiegraad heel erg hoog gaat liggen.
Deze avond is er de tweede ronde gepland voor het attitude rapport van de leerlingen. Ongelooflijk wat daar elke keer de revue passeert. Altijd hetzelfde: de weerstand van de leerling tegen het syteem waarin hij gewongen wordt. Ik wens ze allemaal veel vakantie toe. En mezelf ook natuurlijk. Oeps, nog een kenmerk van het post-vakantie syndroom.