• Zes maanden later

    De vorige post dateert van zes maanden geleden. Eigenlijk is er ondertussen weinig veranderd, want elke dag staat nog steeds in het teken van mijn doctoraat.

    Ondertussen is bijna alles geschreven. So far the good news, want er is toch nog een hoop werk dat verzet moet worden. Twee van de vier studies zijn ondertussen gepubliceerd in toptijdschriften (A1’s genaamd), wat een zeer mooi resultaat is. De twee  andere studies dienen echter nog een paar poetsbeurten te ondergaan alvorens ze klaar zijn om opgenomen te worden in mijn doctoraatsbundel én naar een uitgever gestuurd kunnen worden. Daarnaast dienen ook nog de introductie, conclusie, Nederlandse samenvatting en het voorwoord afgewerkt te worden. Het opmaken van de doctoraatsbundel zelf neemt ook al snel twee weken in beslag.

    Pas daarna begint de administratieve procedure, waarbij het doctoraat voorgelegd wordt aan de begeleidingscommissie en vervolgens aan de jury (deel 1 van het examen). En pas daarna zal de verdediging (deel 2 van het examen) in zicht komen. Ergens in 2015, we keep you posted. Eerst nog wat verder schrijven.

  • Voor mij graag een vliegwiel in 2014

    2013 was een fantastisch jaar: zes maanden genoten van het leven, de liefde en werken in Zuid-Frankrijk, en (op een spijtige uitzondering na) bleven al mijn dierbaren in goede gezondheid.

    2014 staat in het teken van mijn doctoraat. Ik heb nog enkele maanden om het nodige schrijfwerk te verrichten, alvorens in september 2014 terug voor 100% mijn job als lector op te nemen. Mijn verdediging hoop ik ergens rond november 2014 te kunnen plannen, maar als de bureaucratie niet mee wil, zou het ook begin 2015 kunnen worden.

    Er moet nog veel geschreven worden. Ik ga mijn schrijftempo dus nog moeten opdrijven. * ZUCHT *
    Meerdere gedoctoreerden lieten al weten dat ik op een bepaald moment iets ga ervaren als ‘een vliegwiel’ (een woord geleend via @jotondeur): ik zou in een ritme moeten komen waardoor ik steeds sneller ga kunnen schrijven.

    Bovenal hoop ik natuurlijk dat we in 2014 even gezond en gelukkig mogen blijven. Maar daarnaast zou ik aan het grote vliegwiel willen zeggen: kom maar af, ik ben er klaar voor om aan de eindsprint te beginnen.

    En voor u allen: alles wat uw hart maar wensen kan.

     

     

     

  • Terroir. Over wijn en bier.

    De Fransen en hun liefde voor de eigen terroir en streekproducten. Ik blijf dat ontroerend mooi vinden.

    Eerst voor de duidelijkheid een woordje uitleg bij het woord terroir. Het begrip komt uit de Franse wijnwereld en omvat de bodem waar de druivenrassen groeien, maar ook het klimaat, de ligging van de wijngaard en de invloed van het menselijk handelen. Ga eender waar in Frankrijk naar een wijnboer, een lokale markt of een resto, en je zal merken hoe belangrijk zij hun terroir en streekproducten vinden. Dat is niet exclusief Frans, ook de Italianen (en bij uitbreiding Zuid-Europa mijn inziens) zijn hiervan doordrongen.

    Afgelopen weekend was er een mooie (Franse) wijnbeurs in Gent: Foire du Vin. Om eerlijk te zijn, het is de eerste wijnbeurs naar mijn gevoel die ook echt de sfeer ademt zoals je ze in Frankrijk tegenkomt: kleine wijnboeren en smakelijke wijnen aan eerlijke prijzen. Hier geen opgetutte dellen die kijken of je sacoche wel duur genoeg is om meer dan 2 druppels wijn te gieten in je proefglas (en vervolgens pissig kijken omdat je niets koopt). Neen, je krijgt op de Foire du Vin een passionele uitleg bij het product en een welgemeend “bonne dégustation” of “bonne continuation” als je je proeftocht verder zet. Een fijne plaats om een vin d’amis te kopen die geen zeer doet aan de portemonnee.
    (Note: voor wie interesse heeft, de organisatie doet meerdere Vlaamse steden aan gedurende het jaar)

    Ook bij ons zijn er terroir evangelisten. Twee weken geleden bezochten we de ‘Vrouwen en bier’-dag tijdens de week van de smaak in het hopmuseum in Poperinge. Deze dag werd georganiseerd in samenwerking met zythologe en biersommelier Sofie Vanrafelghem (Facebook, Blog, Twitter). Een dame met als doel om vrouwen kennis te laten maken met de bierwereld. Ze gaat in tegen de traditionele beeldvorming: ‘vrouwen houden alleen van fruitbieren’, ‘bier is een dikmaker’ en ‘alleen mannen weten waarom’. Het werd een interessante dag met het proeven van hoppige biertjes, een rondleiding in het hopmuseum, maar ook onverwachte proevertjes zoals biersoep, biercocktails en bierchocolaatjes. Maar wat mij vooral zal bijblijven is de uitleg over de hop, de hoppescheuten en de hopteelt. Hop is blijkbaar een product dat het moeilijk heeft vandaag om te concurren tegen de internationale alternatieven. Het zou in elk geval jammer zijn als wij dat stukje terroir zouden verliezen. Maar hé, volgens Sofie toont onderzoek aan dat vrouwen liever aromatige hopbieren drinken dan zoete fruitbieren. U weet wat u te doen staat bij het volgende bezoek aan de drankencentrale, de supermarkt of gewoon op café 😉

  • Marseille in 50 foto’s

    OLYMPUS DIGITAL CAMERAZes maanden Marseille heeft een 1500 foto’s opgeleverd. Niet zo veel eigenlijk, want 3 weken vakantie leveren er meestal evenveel  op.

    Ik heb er 50 foto’s uitgekozen en op Flickr gezet. De foto’s werden niet bewerkt (ik ben daar 1 te lui voor en 2 ook helemaal niet goed in).

    De foto’s staan in deze set: http://www.flickr.com/photos/smetty/sets/72157634776291639/ Tip: op Flickr kan je rechtsboven onder het getal 45 (het zijn nochtans 50 foto’s, Flickr kan niet tellen) op een rechthoekje met een driehoekje in klikken zodat de foto’s als presentatie weergegeven worden.

    Ergens halfweg hebben we onze Panasonic Lumix camera vervangen door een Olympus. De Lumix ging gewoon kapot. Veel te snel eigenlijk. En zo viel ons oog op de Olympus SZ-31MR. Deze voldeed aan de belangrijkste voorwaarde (in mijn broekzak passen), ging net uit de markt verdwijnen wegens een opvolger (en was daardoor mooi geprijsd) en kreeg overal uitstekende commentaren voor zijn kwaliteiten. Ik ben er in elk geval zeer tevreden over.

    Enjoy. Met deze post sluit ik het hoofdstuk Marseille hier op dit blog alvast af.

     

  • Marseille doelstellingen, 6 maanden later

    Ons buitenlands verblijf in Marseille zit er bijna op. Mijn doelstellingen vooraf waren de volgende:

    • Zes maanden voltijds aan mijn doctoraat werken
    • Comfort zone verlaten
    • In een multiculturele omgeving wonen
    • Marseille en omstreken verkennen (strand, food etc)…

    Zes maanden later, kan ik er nog enkele aan toevoegen:

    • Een nieuwe manier van werken
    • Impact op de gezondheid
    • Impact op de relatie
    • Vrienden en familie
    • Verliefd op Marseille
    • Cultuurchock

    En wat zijn nu mijn bevindingen 6 maanden later:

    1. In België is doctoreren voornamelijk weggelegd voor pas-afgestudeerden die gedurende 4 à 6 jaar voltijds werken aan een doctoraat. Ik zit in een compleet andere situatie. Van mijn werkgever (Hogent) heb ik 6 jaar 50% gekregen om naast mijn job aan een doctoraat te werken. Een fantastische opportuniteit, maar het wekelijks switchen tussen 2 contexten heb ik toch eerder als zwaar ervaren (tijd, concentratie, werklast). Daarom was het zinvol om eens 6 maanden te kunnen doorwerken aan mijn doctoraat.
    2. Alles was goed zoals het was in Gent: stad, huis, werk, vrienden. Maar toch, ik had de indruk wat in slaap gevallen te zijn. In Marseille gaan wonen en werken was een goeie wake-up call, het is een stad die dwingt om alert te blijven. Elders verblijven helpt ook om eens afstand te nemen van je eigen leven. Het is trouwens de 3e keer dat ik voor enkele maanden elders ga wonen, eerdere bestemmingen waren Los Angeles (marketing-medewerker) en Gran Canaria (duik-assistent).
    3. De manier waarop er in België omgegaan wordt met multi-culturaliteit ergert mij mateloos, zowel bij de ‘oude’ als de ‘nieuwe’ Belgen. Marseille als havenstad heeft een eeuwenoude traditie van migratie en integratie. Dat het anders kan, zoals we hier mochten ervaren, was een fijn en geruststellend idee.
    4. Marseille bleek veel interessanter dan gedacht. De natuur alleen al is zo verscheiden (calanques, onderwater-fauna, eilandjes…) en uitnodigend dat we onze plannen om Montpellier, Avignon etc. te bezoeken niet uitgevoerd hebben. En daarnaast was Marseille ook de culturele hoofdstad van 2013 zodat we elk weekend opnieuw een keuze moesten maken uit een uitgebreid programma.
    5. Het was even wennen aan de universiteit: men heeft er een andere manier van werken en zelfs een compleet ander denkbeeld. Ik vond het dan ook enorm verrijkend op professioneel vlak.
    6. Het leven gaat trager in het Zuiden van Frankrijk. In de omgang op straat is men zoveel hartelijker. In de keuken viel het op dat men veel minder vlees eet en alles in veel kleinere porties serveert. Wat nu precies bijdraagt aan wat is moeilijk te zeggen, maar enkele (kleine) fysieke kwaaltje bleven hier volledig weg.
    7.  Zes maanden dicht bij elkaar leven loopt niet voor alle koppels goed af. Mij is het echter zeer goed bevallen. Het zal wennen worden de komende maanden om minder samen te zijn.
    8. Natuurlijk hebben we onze familie, vrienden, buren en collega’s gemist. Vooraf hadden meerdere mensen ons gewaarschuwd vanuit hun eigen ervaring: “denk maar niet dat jullie veel bezoek gaan krijgen”. Het omgekeerde was waar: we hebben enorm veel bezoek gehad. Tot onze grote spijt hebben we zelfs enkele mensen moeten teleurstellen omdat we ze niet konden ontvangen.
    9. Het is vreemd hoe negatief zelfs de steden in de buurt van Marseille tegenover de stad staan. Hier zeggen ze: “ofwel ben je verliefd op de stad ofwel ben je er tegen”. Marseille is enerzijds een multi-culturele en zeer open stad, maar helaas ook een qua oppervlakte te grote (en dus moeilijk te controleren) en arme stad. Het is vooral dat laatste waarmee het steeds het nieuws haalt, en dat is jammer.
    10. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn natuurlijk. We zijn behoorlijk vaak op de stugheid van de Fransen gebotst, op de logge administratie, op de eindeloze discussie cultuur, op hun gebrek aan uitvoering etc. Daarnaast heeft het me ook verbaasd hoe sterk de zeer katholieke en rechtse stromingen hier nog zijn, met vooral veel intolerantie als gevolg.

    Bovenstaande is een momentopname. Misschien zit ik nog te veel ‘in de stad’ om er objectief naar te kijken. Het was in elk geval, 100% zeker, een geslaagd verblijf.