Archive for July, 2004

  • Wonen in Playa Del Ingles

    We zijn naar hier gekomen met het idee om te werken. De meeste mensen komen naar hier voor een vakantie van 1 à 2 weken. We moesten dus op zoek naar een verblijfplaats waar andere tarieven gelden dan de normale toeristenoorden. We hebben dat, via de duikschool, gevonden. Het gebouw heet Nilo, en was in zijn glorie periode vermoedelijk een bekend winkelcentrum. Boven aan het complex bevinden zich enkele tientallen appartementen. Vandaag is van het winkelcomplex niet veel meer over. Er is nog een swingersclub (allez volgens de reclame toch, ik ben het nog niet gaan checken), een sekswinkel, en een geïmproviseerd supermarktje zoals ze er hier honderden hebben.

    De appartementen doen het wel goed. Wij zitten in een gedeelte dat ze het Duitse straatje noemen. In tegenstelling tot de andere erg piepjonge bewoners, de meesten werken in een bar, zitten wij tussen enkele Duitse vijftigplussers die hier effectief wonen. Naast ons woont er een Duitse dame met haar grijze kat (huisdieren niet toegelaten). Als ze denkt dat we er niet zijn, houdt ze er wel is een redevoering mee. Waarna ze steeds besluit, dat de kat toch wel erg dom is. Voor de rest zit ze zelf bijna 24/24 en 7/7 in haar kleine appartementje. Ik zou me erg vervelen…

    Een drukke weg en een loopbrug scheiden ons van het toeristengedeelte. Het strand ligt op ongeveer een half uurtje lopen. We gaan bij voorkeur naar de supermarkt achter het complex (Hiperdino genaamd en onderdeel van de Ahold groep) waar vooral bewoners komen. Over de brug kosten dezelfde producten namelijk het dubbele. Soms is de logica in ons complex ook een beetje zoek. Voor een gasfles betaal je 10€ bij vervanging (dus niet per verbruik), beddengoed verversen kan altijd behalve wanneer jij het wil en vandaag hebben we in de supermarkt een nieuw douchegordijn gekocht (zelfde kwaliteit of 1,85€) omdat het oude helemaal op was.

    Er zijn ook voordelen voor de bewoners van dit complex. We kunnen net over de brug voor 2€ gaan eten bij wat ze de twee-euro-Chinees noemen. Voorgerecht + hoofdgerecht en een koffie aan 2€. Je houdt het bijna niet voor mogelijk. De eigenares heeft ons kaartjes meegegeven. Als we klanten naar het restaurant brengen, krijgen we ons eten zelfs helemaal gratis. Maar nu ik hier niet meer werk, zal dat moeilijk worden. Het zal voor een andere keer zijn.

    (Wie enkele weken werkt of goedkoper wil logeren op Gran Canaria kan terecht bij appartementos salamancos )

  • Canary foto: touring

    Ondanks de crisis blijft het eiland, vooral langs de kust, een bouwwerf. Een voorbeeld van een mooi aangelegd gebied rond de jaren ’70 is Puerto de Mogan. Een paar van onze ex-collega’s wonen er, en als ik op het eiland langere tijd zou wonen, zou het ook mijn voorkeur dragen. Ze hebben zich gebaseerd op Venetië en het ziet er ook allemaal vrij natuurlijk uit. Momenteel is men ietsjes inwaarts een volledig nieuw dorp aan het aanleggen. En dat doet ons dan weer vooral aan Disneyland denken.

    Het binnenland van Gran Canaria is erg bergachtig met verassend groene gebieden. De meest merkwaardige bouwstijl vonden we in Artenara, waar de woningen nog steeds letterlijk in de rotsen gebouw worden.

    Foto: Venetië achterna in Puerto de Mogan en woningbouw in de rotsen van Artenara.

  • Canary foto: resto

    Ik houd niet van over-toeristische restaurants. Ook in Gent niet. Een restaurantkaart in 20 talen is vaak een slecht teken. Hier, in Playa del Ingles, bieden veel eethuizen een keuken aan die ik éénheidsworst zou noemen: hamburger, pizza, pasta, sandwich. In elk geval, alles behalve de Canarische keuken. Wat eten de kanaries dan wel? Simpele dingen die je onder de noemer tapas zou kunnen brengen, hoewel tapas geen Canarische uitvinding zijn. Ik heb er al een blog over geschreven: pappas arrugadas. Aardappelen gekookt in zout water met een mojo saus. Daarnaast erg veel konijn (zonder pruimen) en veel vis.

    In een bergdorpje vroeg ik om de kaart, maar we moesten in de keuken in de potten gaan kijken. Konijn en kip in een sausje, inktvis salade en Spaanse omelet. We hebben nergens lekkerder gegeten dan uit die meneer zijn potten. Ook erg lekker is de verse vis. Gisteren zaten we op een verloren restaurantje naast een vismijn. De buit was nog maar pas van de boot gehaald of ze liepen rechtstreeks met de vis het restaurant binnen. Gegrilde tonijn met pappas arrugadas. Gezond en lekker.

    De lokale drank bij uitstek hier is rum, dat al verbouwd werd lang voor het werd uitgevoerd naar het Caribische gebied. (Het verschil zit hem in het oogsten, Caribische riet wordt verbrand wat een aangebrand smaakje oplevert, Canarisch riet wordt gesneden omdat brandstichten verboden is) Verder vinden we 2 biertjes van de tap. Dorada uit Tenerife en Tropical uit Gran Canaria zelf. Veel Britse, Ierse en Hollandse cafés, en een opvallende afwezigheid van Interbrew. In de supermarkt hebben we onszelf getrakteerd op een blonde Grimbergen (erg matig abdijbier), en gisteren was het tijd voor een Duvelke. Belgas muchas potentias 😉

    Foto: Pappas arrugadas en verse tonijn aanvoer in Puerto de Mogan.

  • Canary foto: renovatie

    De Canarische eilanden trekken het gehele jaar door volk. Van juni tot september komen vooral de Duitsers, Hollanders en de Britten (en af en toe een verloren gelopen Belg), vanaf oktober tot nieuwjaar de homo’s en nadien is het de beurt aan de Scandinaviërs. In April en mei is het absolute laagseizoen. Deze zomer is de slechtste zomer sinds lang met minstens 200.000 boekingen minder, ten voordele van Turkije en Egypte. Veel hotels sluiten daarom de deuren en renoveren.

  • Overgewicht

    We vliegen drie weken vroeger terug dan voorzien, zodat we hier in totaal een maand geweest zijn. Ik had er bij het reisbureau speciaal om gevraagd dat ik de mogelijkheid wou om tickets te ruilen. Gewoon voor de zekerheid, en voila.

    Ik had er geen vertrouwen in dat we het omboeken telefonisch konden regelen zodat we het op de luchthaven zelf gedaan hebben. De dame aan de balie heeft er een tijdje over gedaan voor ze onze oorspronkelijke terugvlucht gevonden had in het systeem. Toen nam ze haar rekenmachine en bleef zeker 10 minuten berekeningen maken. We denken dat ze de volledige vluchtroute herberekend heeft want op het omwisselen zelf staat een vaste prijs.

    Een ander eiland meepikken zit er niet in. De vlucht van hieruit moet evenveel gaan kosten als vanuit België. En dan hebben we nog geen accommodatie ook. Dus zijn we al twee dagen met ons huurautootje op Gran Canaria aan het rondrijden. In de hoofdstad Las Palmas hebben we allebei duikmateriaal gekocht, voor hem een onderwaterhuis voor zijn fototoestel en voor mij eindelijk een BCD. Buoyancy control device is de duikterm voor duikvest. Normaal koop je dat al na een paar duiken, maar ik ben erin geslaagd om meer dan dertig duiken een vest te huren of te gebruiken. Duiken is leuk maar echt een vreselijk dure sport voor je alles hebt.

    Jammer ook van het extra gewicht. Ik zit nu zeker al aan 15 kg overgewicht in mijn reistassen. (20 kg / reistas en 10 kg / handbagage toegelaten, maar als ik al mijn duikgerief in mijn reistas stop dan zit ik al aan 20 kg en heb ik niks, maar dan ook niks bij). Ik ga is kijken deze week naar de tarieven voor de kilopost. Als die redelijk zijn, dan gaat een deel van mijn kledij met de boot naar huis. Kan ik mijn eigen onderbroeken in de Post in Gent gaan afhalen.