Ondertussen in Gent…
…zijn de Gentse feesten voorbij. Als kersvers inwoner van de Artevelde stad mis ik de belangrijkste gebeurtenis van het jaar. Geen Duvel-droomschip of straattheater, maar ook geen katers en hoofdpijn. Volgend jaar beter. Wie nog wil genieten van een paar mooie sfeerfoto’s kan terecht op de website van de stad Gent of de fotoblog The Parallax View.
Een maand het land uit. Een rustig leven en weinig last van administratie. Helaas… de laatste dagen mijn tent weer opgeslagen in de wachtkamer van onze sociale zekerheid. Ik was vertrokken met formulier C-zoveel en D-nog een beetje meer, en info over E-weet-ik-nog-wat. Mijn planning is ondertussen veranderd en de formulieren die doen dat ook. Het viel al bij al nog mee, ik was is voor de verandering NIET in overtreding, maar heb wel een fout gemaakt. Ik had in juni een formulier moeten invullen, dat toen totaal niet ter sprake kwam wegens een andere planning, maar helaas was het nu wel nodig en juni bleek al een maand voorbij te zijn. Het is echt geen toeval dat het surrealisme in dit land heel erg levendig is geweest.
Blijft er nog het mysterie van de onvindbare bacterie. Ik kan het nog steeds voelen, maar het is door geen enkel onderzoeksresultaat te duiden. "De geneeskunde kan niet alles verklaren" aldus de verenigde huisartsen. "Uitbetaling zal nog twee maanden duren want ze zijn op verlof daar in Spanje" aldus de mutualiteit. En ik ben de kleindochter van Rene Magritte en heb persoonlijk nog de hond van Salvator Dali gekend.