De bubbels
Wat doet een mens op een woensdagavond? Is duikentraining volgen bijvoorbeeld. Mjn duikclub gebruikt het zwembad in het Universitair Ziekenhuis, meer bepaald op de afdeling revalidatie. De ideale locatie om een pas beginnende duiker te verwelkomen. “Als u verzuipt, meneer mevrouw, dan is de dokter zo bij u.” Ik werd verwelkomd met: “O,jij volgt aquagym zeker?” Gewoon een andere versie van: “We hebben je al lang niet meer gezien.” Tja, ik had het een beetje druk met het voorbereiden van en het duiken op Gran Canaria. Stoef, stoef.
Tweemaal in de week kan je fysieke training of flestraining volgen. De agenda van de club veranderd al is, en ik was te lui om te kijken welk type les het zou worden. Ik gokte, net zoals de andere helft van de leden, verkeerd: het was flestraining. Oeps. Dus moest er creatief omgesprongen worden met lucht die avond.
De leden van de duikclub hebben in elk geval 1 ding gemeen: ze zijn er allemaal heel fanatiek met bezig. Naast de gewone heftige leden, is er een brandweerduiker en meerdere beroeps-lesgever-duikers (sommigen effectief, anderen toekomstig en nog anderen in het verleden). En helaas, of is het hoera, ik ben ook gebeten door de microbe. Zo droom ik al een paar weken over bubbels (ik heb het van horen zeggen uit betrouwbare bron). Midden in de nacht verwelkom ik de bubbels met mijn zaklicht (ik schijn dan wat in het wilde weg), om vervolgens naast mijn bed wat te rommelen met de commentaar: “Ze zitten in mijn bril.” Wat zou een droomanalist daar over vertellen?