De student zei niet veel toen ik ‘Hallo’ tegen hem zei.
Juf Smetty helemaal in fietskledij op een trekfiets
was precies niet wat hij verwacht had om tegen te komen op weg naar huis.
En dan zag ik er nog niet eens verzopen uit.
En had ik ook nog geen modderbad genomen.
Maar lesgevers zijn geen normale mensen.
Zo waren we zelf ooit verbaasd toen de Prof. vanop haar fiets naar ons zwaaide.
Alsof ze van Mars kwam.
* Smetty stapt terug in haar ruimteschip en vliegt verder *
U kan vanaf nu uw liefde voor deze blog kenbaar maken en mij zo “Blog van het jaar 2006” stemmen.
Ik zou natuurlijk kunnen zeggen dat mij dat allemaal niet interesseert.
Maar zo spelen wij dat hier niet.
Om exact 23u59 heb ik voor mezelf gestemd.
Sleur dus uw lief, wederhelft, vader, moeder, kinderen, nonkels en tantes voor de PC (of pik hun emailadres) en laat ze stemmen voor Smetty.be
Buiten Smetty.be kan u nog 2 blogs kiezen uit deze lijst (zouden er nog veel meer actieve blogs zijn in Vlaanderen dan?): Read more
Vandaag in de les een uitleg gegeven over elektronische informatiebronnen en internet, en naast de traditionele 3 (Google, Yahoo en MSN) met plezier afgedwaald naar second life, TouTube, Last.fm, Flickr en del.icio.us. Ik krijg dan web1.0 vragen zoals “Wat is eigenlijk een portaalsite?”, “Bespioneren ze ons vanuit de VS als ik iets over Bin Laden schrijf?” en “Gaat Hotmail echt verdwijnen?”.
Bij de uitleg over Wiki’s gaat er plots een hand in de lucht. “Mevrouw, wij moeten eens iets vertellen, wij zijn bijna van Wikipedia gegooid onlangs”. Juf Smetty en de rest van de klas spitsen de oren naar de bekentenis die gaat volgen.
De twee studentes kijken elkaar gniffelend aan en de initiatief neemster vervolgt: “Een tijdje geleden hebben wij een nieuw artikel aangemaakt op Wikipedia. Een paar uur later kregen we een boze mail van iemand en de waarschuwing dat we geschorst zouden worden”.
Juf Smetty en de klas kijken vol ongeloof naar elkaar en willen nu toch wel horen wat er fout gelopen is. “Wij hadden onderaan het artikel ‘groetjes’ en onze naam erbij geschreven.” “Groetjes”. Daarvoor hadden ze dus zo een boze mail gekregen. De schrijver had er nog aan toegevoegd “dat er bij een Wiki wel een zandbak hoort, maar dat het nog altijd geen speeltuin is.”
Een groot deel van de aanwezigen zal ik het concept “zandbak” en “wiki” later nog eens moeten uitleggen. Maar die 2 van ‘de groetjes’, die hebben alvast mijn hart gestolen.
[tags]wiki, zandbak[/tags]
Sommige applicaties moeten groeien. Neem nu de social music software: Last.fm versus Pandora.com. Meer dan een jaar geleden kwam ik tot de conclusie dat pandora.com interessanter was dan Last.fm. Vandaag wil ik daar graag op terug komen.
Ik mis bij pandora.com het typische web2.0 gegeven dat Last.fm wel biedt: vriendjes, integratie met andere systemen (een blog bijvoorbeeld), personalisatie etc.
Het was dankzij Lama dat ik weer bij Last.fm terecht gekomen ben. Ik heb wel minstens 5 uur moeten zoeken naar mijn account gegevens omdat ik mijn emailadres in oktober 2004 verkeerd had ingevuld en natuurlijk ook het juiste paswoord vergeten was.
Ook op YouTube heb ik mijn draai plots gevonden. Veel van wat ooit onder mijn “repeat”-knop heeft gedraaid, ligt er zo voor het rapen. Heerlijk. Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb. Ik ga de komende weken nog wel zoet zijn met enkele playlists te vullen. Alleen jammer dat de service soms zo traag is. Het kan soms uren duren voor ik kan zien of een video nu toegevoegd werd of niet.
Nu heb ik eigenlijk wel een verzoek. Ik zoek nog wat vriendjes op YouTube en Last.fm. Maakt niet uit welke muzieksmaak. Anders ga ik blijven steken in de jaren 70 en 80. Iemand?
* Kweelt rustig verder: een nacht alleen *
[tags]pandora.com, last.fm, YouTube[/tags]
Het was feestweek voor vrouwen de afgelopen week met vrouwendag gisteren en lesbodag vorige week. Tijd voor een actueel thema op deze blog.
Ik spendeer veel uren op het net. Voor kabeltelevisie heb ik voorlopig geen tijd, mijn 3 tijdschriften krijg ik niet gelezen, en literatuur is er helaas alleen voor tijdens de vakantiemaanden. Maar, er zijn 2 schrijfsters waarvoor ik direct naar de boekhandel spurt als ze een nieuw boek uitbrengen: Connie Palmen en Heleen van Royen.
Beide dames hebben een paar kenmerken gemeenschappelijk: ze verkopen veel boeken, bevinden zich vaak in het midden van een mediacircus, wat ze schrijven ligt ergens tussen autobiografie en autobiofictie en je bent voor of tegen, maar niet iets tussenin.
Talk of the town op dit moment zijn de foto’s in Playboy met Heleen van Royen. Zij is daarmee de eerste vrouwelijke auteur (in Nederland) die naakt in de Playboy heeft geposeerd.