Weissensee
Tijdens de heenreis viel de afstand tussen Karinthië (Oostenrijk) en Istrië nogal tegen, amper 350 km, maar wel een dag reizen. Op de terugweg vertrokken we erg vroeg en stonden tot onze grote verbazing nog geen 4 uur later al in Oostenrijk. Het ontbijt was er nog maar net opgeruimd.
We kozen voor de Weissensee als stopplaats en laatste duikplaats. Het meer dankt haar naam aan de witte deeltjes die er in rond zweven. Bij de Nederlanders is het meer gekend omwille van de alternatie elfstedentocht die er georganiseerd wordt. Het meer vriest tijdens de winter volledig dicht en wordt zo Europa’s grootste natuurlijke ijsbaan. (Ik zou er eerder gaan ijsduiken!)
Bij de plaatselijke duikschool huurden we een fles en maakten een duik in rechte lijn naar de overkant (achteraf gezien hebben we zeker 800 meter afgelegd in vrij koud water). Het meer was er amper 8 meter diep en het leek een saaie duik te gaan worden: de bodem is er begroeid met gras en de zichtbaarheid was beperkt tot 5 meter. Tot er plots een school vissen met een noodgang voorbij schiet. Dan is het meestal een kwestie van seconden om de jager te lokaliseren. In dit geval een erg grote snoek. In deze wateren worden wel vaker snoeken of meervallen gezien van meer dan twee meter groot. Slik.
De dag nadien konden we na een beetje aandringen nog aansluiten voor de bootduik. De duikboot werkt met elektrische motoren op zonne-energie, wat uniek is, maar vooral een erg verantwoord systeem voor het milieu. De duikplaats lag in een natuurreservaat waar je niet meer bij kon met de auto. De duik zelf bestond uit een drop-off tot 50 meter gevolgd door een kantduik. We zijn niet verder geraakt dan 14 meter waar het water nog amper 14 graden bedroeg. Ik had wel extra materiaal gehuurd zoals een kap en een extra shorty, maar het water werd gewoon te koud (De beste momenten om te duiken zijn de lente en de herfst, een droogpak is dan bijna een must). Dit keer geen snoek, maar een ontmoeting met een baars.
En over die baars hebben we al vaak gepraat. Mijn lief en ik hebben namelijk een andere mening over het beestje dat erg dicht kwam zwemmen. Ik heb in mijn duiklogboek geschreven dat het een “nieuwsgierige baars” was, maar hij zegt dat de vis ons wou aanvallen omdat we in zijn territorium zaten. Oordeel zelf maar: in bijlage een foto van de boot op zonne-energie en de moorddadige baars.
