Archive for July, 2013

  • Marseille in 50 foto’s

    OLYMPUS DIGITAL CAMERAZes maanden Marseille heeft een 1500 foto’s opgeleverd. Niet zo veel eigenlijk, want 3 weken vakantie leveren er meestal evenveel  op.

    Ik heb er 50 foto’s uitgekozen en op Flickr gezet. De foto’s werden niet bewerkt (ik ben daar 1 te lui voor en 2 ook helemaal niet goed in).

    De foto’s staan in deze set: http://www.flickr.com/photos/smetty/sets/72157634776291639/ Tip: op Flickr kan je rechtsboven onder het getal 45 (het zijn nochtans 50 foto’s, Flickr kan niet tellen) op een rechthoekje met een driehoekje in klikken zodat de foto’s als presentatie weergegeven worden.

    Ergens halfweg hebben we onze Panasonic Lumix camera vervangen door een Olympus. De Lumix ging gewoon kapot. Veel te snel eigenlijk. En zo viel ons oog op de Olympus SZ-31MR. Deze voldeed aan de belangrijkste voorwaarde (in mijn broekzak passen), ging net uit de markt verdwijnen wegens een opvolger (en was daardoor mooi geprijsd) en kreeg overal uitstekende commentaren voor zijn kwaliteiten. Ik ben er in elk geval zeer tevreden over.

    Enjoy. Met deze post sluit ik het hoofdstuk Marseille hier op dit blog alvast af.

     

  • Marseille doelstellingen, 6 maanden later

    Ons buitenlands verblijf in Marseille zit er bijna op. Mijn doelstellingen vooraf waren de volgende:

    • Zes maanden voltijds aan mijn doctoraat werken
    • Comfort zone verlaten
    • In een multiculturele omgeving wonen
    • Marseille en omstreken verkennen (strand, food etc)…

    Zes maanden later, kan ik er nog enkele aan toevoegen:

    • Een nieuwe manier van werken
    • Impact op de gezondheid
    • Impact op de relatie
    • Vrienden en familie
    • Verliefd op Marseille
    • Cultuurchock

    En wat zijn nu mijn bevindingen 6 maanden later:

    1. In België is doctoreren voornamelijk weggelegd voor pas-afgestudeerden die gedurende 4 à 6 jaar voltijds werken aan een doctoraat. Ik zit in een compleet andere situatie. Van mijn werkgever (Hogent) heb ik 6 jaar 50% gekregen om naast mijn job aan een doctoraat te werken. Een fantastische opportuniteit, maar het wekelijks switchen tussen 2 contexten heb ik toch eerder als zwaar ervaren (tijd, concentratie, werklast). Daarom was het zinvol om eens 6 maanden te kunnen doorwerken aan mijn doctoraat.
    2. Alles was goed zoals het was in Gent: stad, huis, werk, vrienden. Maar toch, ik had de indruk wat in slaap gevallen te zijn. In Marseille gaan wonen en werken was een goeie wake-up call, het is een stad die dwingt om alert te blijven. Elders verblijven helpt ook om eens afstand te nemen van je eigen leven. Het is trouwens de 3e keer dat ik voor enkele maanden elders ga wonen, eerdere bestemmingen waren Los Angeles (marketing-medewerker) en Gran Canaria (duik-assistent).
    3. De manier waarop er in België omgegaan wordt met multi-culturaliteit ergert mij mateloos, zowel bij de ‘oude’ als de ‘nieuwe’ Belgen. Marseille als havenstad heeft een eeuwenoude traditie van migratie en integratie. Dat het anders kan, zoals we hier mochten ervaren, was een fijn en geruststellend idee.
    4. Marseille bleek veel interessanter dan gedacht. De natuur alleen al is zo verscheiden (calanques, onderwater-fauna, eilandjes…) en uitnodigend dat we onze plannen om Montpellier, Avignon etc. te bezoeken niet uitgevoerd hebben. En daarnaast was Marseille ook de culturele hoofdstad van 2013 zodat we elk weekend opnieuw een keuze moesten maken uit een uitgebreid programma.
    5. Het was even wennen aan de universiteit: men heeft er een andere manier van werken en zelfs een compleet ander denkbeeld. Ik vond het dan ook enorm verrijkend op professioneel vlak.
    6. Het leven gaat trager in het Zuiden van Frankrijk. In de omgang op straat is men zoveel hartelijker. In de keuken viel het op dat men veel minder vlees eet en alles in veel kleinere porties serveert. Wat nu precies bijdraagt aan wat is moeilijk te zeggen, maar enkele (kleine) fysieke kwaaltje bleven hier volledig weg.
    7.  Zes maanden dicht bij elkaar leven loopt niet voor alle koppels goed af. Mij is het echter zeer goed bevallen. Het zal wennen worden de komende maanden om minder samen te zijn.
    8. Natuurlijk hebben we onze familie, vrienden, buren en collega’s gemist. Vooraf hadden meerdere mensen ons gewaarschuwd vanuit hun eigen ervaring: “denk maar niet dat jullie veel bezoek gaan krijgen”. Het omgekeerde was waar: we hebben enorm veel bezoek gehad. Tot onze grote spijt hebben we zelfs enkele mensen moeten teleurstellen omdat we ze niet konden ontvangen.
    9. Het is vreemd hoe negatief zelfs de steden in de buurt van Marseille tegenover de stad staan. Hier zeggen ze: “ofwel ben je verliefd op de stad ofwel ben je er tegen”. Marseille is enerzijds een multi-culturele en zeer open stad, maar helaas ook een qua oppervlakte te grote (en dus moeilijk te controleren) en arme stad. Het is vooral dat laatste waarmee het steeds het nieuws haalt, en dat is jammer.
    10. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn natuurlijk. We zijn behoorlijk vaak op de stugheid van de Fransen gebotst, op de logge administratie, op de eindeloze discussie cultuur, op hun gebrek aan uitvoering etc. Daarnaast heeft het me ook verbaasd hoe sterk de zeer katholieke en rechtse stromingen hier nog zijn, met vooral veel intolerantie als gevolg.

    Bovenstaande is een momentopname. Misschien zit ik nog te veel ‘in de stad’ om er objectief naar te kijken. Het was in elk geval, 100% zeker, een geslaagd verblijf.

  • De Europese ziekteverzekeringskaart: schoon op papier

    In theorie klinkt het allemaal goed. Als Europees burger kan je met de Europese ziekteverzekeringskaart (EZVK) bij een tijdelijk verblijf in het buitenland de terugbetaling vragen van bepaalde onkosten (enkel dringende medische verzorging) bij het ziekenfonds ter plaatse.

    In de praktijk krijgen we een ander verhaal.

    Voor we naar Marseille vertrokken hebben wederhelft en ik elk bij ons ziekenfonds navraag gedaan (wat wel, wat niet etc.). Beiden hebben we er meerdere mensen geraadpleegd omdat we foute én tegenstrijdige informatie kregen. Uiteindelijk hebben we ons zelfs tot de juridische dienst van het RIZIV gericht omdat een duidelijk antwoord uitbleef op enkele vragen.

    Een paar weken geleden op een trap. Boenk bonk patat. Een hand dat opzwelt. De dokter beslist dat er best foto’s genomen worden. Zowel bij de dokter, bij de radioloog, als bij de apotheker heb ik mijn EZVK getoond. Telkens was er lichte paniek bij hen, gevolgd door “daar kunnen wij niets met doen, u moet alles vooraf betalen”.

    Vandaag ben ik die briefjes gaan binnen doen bij het CPAM in Marseille (caisse primaire d’assurance maladie).

    Aan het loket zegt de dame: “dat is hier niet, je moet dat in België doen”. Vervolgens leg ik vriendelijk uit dat ik het moet indienen bij hen volgens de procedure. Ik krijg een bruine omslag en ze duwt mijn papieren weg. Na enige discussie neemt ze mijn EZVK en neemt er een kopie van. “Steek dat ook in de omslag samen met de kopieën van de facturen en doe die hierbuiten in de bus” zegt ze. Einde verhaal en ze luistert zelfs niet meer. Aan het onthaal verderop staan er gelukkig nog medewerkers die het ook vreemd vinden en het nog eens willen navragen. Volgens die versie moeten de originelen in de bruine omslag. Ik heb uiteindelijk alles in de omslag gestoken wat ik dacht dat er in moest en er nog mijn GSM-nummer bijgeschreven.

    Ik ben benieuwd. Eerlijk gezegd geloof ik er geen snars van dat dit in het bureaucratische Frankrijk vanzelf in orde gaat komen.

  • Reptile

    OLYMPUS DIGITAL CAMERAEerder deze week. Tijdens een avondwandeling aan de rand van de stad (in Marseille betekent dat bijna overal het begin van een natuurpark). Het druppelt een beetje en er is geen kat op straat.

    Een bocht naar links. We schrikken omwille van een beest dat er ligt: een slang. Onder een auto gezeten (spijtig voor de slang, maar ik was blij dat ze dood was).

    Een bocht naar rechts. Alweer een dood reptiel. Al weten we dit keer niet zeker wat het is. Een grote hagedis waarschijnlijk.

    Nog een bocht naar links. Nu wordt het echt surrealistisch: een Boedha tempel met een mega-oprit ernaartoe waar fantastische beelden staan.

    Verder in de wijk: peperdure huizen met daarnaast enkele HLM’s  (habitation à loyer modéré, meestal synoniem voor hoge anonieme appartementsblokken met een weinig frisse reputatie).

    Marseille bestaat uit meer dan 100 dorpen (die vandaag de metropool vormen), met elk een bepaald type bewoners en een eigen sfeer. En we hadden er onze twijfels bij, maar onder die bewoners zijn er wel degelijk nog slangen. Brrr.