Archive for February, 2013

  • L’éléphant, le bélier et le cornet Suisse

    Na le chat fou, bleven wij met defecte loodgieterij in het appartement zitten. Een interventie afdwingen bleek nog niet zo eenvoudig. Eerst en vooral was het niet duidelijk waar het probleem zat (bovenbuur, onderbuur, bij ons…). Het hielp ook niet dat de eigenaar in Afrika zit en het voor de buren niet duidelijk was wie er nu actie moest ondernemen. En we zitten hier ook in het Zuiden natuurlijk, waar over een probleem eerst lang én uitgebreid getaterd moet worden alvorens het aangepakt kan worden. Gelukkig nam de madame van de syndic, die verantwoordelijk is voor het appartementsgebouw, na een week het initiatief in handen.

    We spreken wel Frans, maar loodgieterij zit niet in onze basiswoordenschat. Dus zochten we op Franstalige fora naar het probleem. Het geluid dat de buizen maakten werd soms omschreven als dat van een toeterende olifant, een onrustige ram of een Zwitserse hoorn. Omdat die omschrijvingen alleen maar meer vraagtekens opleverden, namen we het geluid op. Konden we gelijk laten horen hoe de olifant klonk. Dat leverde ook grappige vragen op. De vorige huurders waren 4 Indische studenten en die hadden geen melding gemaakt van een olifant naast hun bed. Waarom wij dan wel? Omdat wij in Gent geen olifanten hebben zeker :-s

    Deze week kwam dan de loodgieter langs voor de reparatie. Na amper 10 minuten stond hij weeral buiten. En zoals mijn Eva het zo mooi formuleerde: “le bruit dans les tuyaux a disparu comme neige au soleil”.

  • Oursinade

     

    oursin

    macaronsescargot

     

    Vandaag de trein genomen richting Carry-le-Rouet waar elk jaar in februari een oursinade wordt gehouden. Een oursinade is een event waarop je zee-egels (oursin is een zee-egel in het NL) kan eten. Zee-egels ken ik eigenlijk als ambetante zeedieren wiens stekels enorm pijn doen als je er per ongeluk in trapt. Maar hier zijn ze een ware delicatesse. Ze zijn zo geliefd, dat ze ondertussen zelfs als bedreigde soort worden aanzien. Maar op de oursinade worden ze gegeten en dat deden wij vandaag ook bij de aperitief.

    Verder helemaal Provence is natuurlijk ook de lokale markt met streekproducten. Bijvoorbeeld heerlijke makarons te koop per kg (en ze zijn lekker).

    Op de markt koop je wat brood, een flesje wijn en escargots. Daarna zoek je een plaatsje op één van de vele rijen banken waar iedereen gezellig bij elkaar zit.Helemaal gebruikelijk in Marseille is ook het verbroederen met wie er naast je zit. En dus krijg je even later van de vriendelijke mensen naast je ook nog eens een stukje zelfgemaakt citroencake.

  • Le chat fou

    crazycatHet was zonnig in Marseille, de valiezen waren uitgepakt en het eerste terrasje een feit. Toen kwam de Mistral en die blies niet alleen koude wind, maar ook enkele donderwolken in onze richting.

    Midden in de nacht brak de hels los in het appartement boven ons. Er was gestommel, gerommel en de buizen van de waterleiding maakten een hels lawaai. Er zat een patroon in: om het half uur werden we wakker gemaakt door het gebrul uit de buizen.

    Half in shock en al zeker niet uitgeslapen, belden we de ochtend erop de man van het verhuurkantoor. “Geen probleem” zei hij, “ik verhuur ook het appartement boven jullie en zal de eigenares bellen”. Vijf minuten later belde hij terug. De buurvrouw was een weekendje weg geweest (vanaf de avond dat wij toegekomen waren) en had haar kat (katten zou later blijken) alleen achter gelaten. En de kat, ‘vraiement un chat fou’, had blijkbaar een feestje gehouden. De buurvrouw had zich verplicht gezien om midden in de nacht alles in haar wasmachine te steken (vandaar het cyclische geluid). Ze wist niet dat wij er waren en had zich dan ook niet gerealiseerd dat ze ons had wakker gehouden.

    Er zijn veel zaken die een geluid veroorzaakt door een loodgieterijprobleem kunnen verklaren, maar ‘un chat fou’, hadden we niet bepaald verwacht. Voor hen was de oorzaak gevonden en de kous af, wij gingen enkele slapeloze nachten tegemoet.

    Foto: Alfonso Duarte

  • Oxygène

    PortHet is hier stil geweest de voorbije jaren. De zin om te bloggen was er nog, maar de inspiratie niet meer. Gebrek aan zuurstof, weet ik nu.

    De komende maanden zitten we in Marseille. Om te werken. Een doctoraat moet afgewerkt, en mijn werkgever was zo vriendelijk om mij de ruimte te gunnen die ik nodig heb om te schrijven. Maar we zijn hier ook om te genieten. En dat zal in deze parel van een stad, tevens dit jaar culturele hoofdstad van Europa, geen probleem zijn.

    De blog zelf is in een nieuw kleedje gestoken. Daarvoor wil ik graag nog Mixette bedanken.