Smetty’s 2004: deel 2

2004 stond in het teken van duiken. Tijdens de krokusvakantie in februari slaagde ik er nog net in om een reis te boeken. De bestemming konden we niet meer kiezen, maar voor ons was toch alleen het doel belangrijk: in het water liggen. Ik had nog maar zes duiken in mijn logboek staan voor het vertrek. De vakantie werd een succes en we kwamen zelfs met een vakantiejob voor twee maanden naar huis.

Met zestien duiken op de teller en het vooruitzicht om te gaan werken op een duikschool in juli en augustus, moest er dus dringend bijscholing gevolgd worden. Mijn toenmalige duikclub hield er eigen ideeën op na, zodat ik uiteindelijk verplicht werd om te switchen naar een andere lesgever. Het was ronduit laf dat ze mondeling geweigerd hebben om mijn brevet te geven omdat ik niet voldeed aan extra regeltjes die zij uitgevonden hadden (en duidelijk een inbreuk waren tegen de internationale standaarden). In realiteit hadden ze mijn brevet wel al geregistreerd en stonden ze dus op mijn brevet als instructeur vermeld. Ik ben allergisch aan misbruik van macht en heb dan ook klacht ingediend tegen hen bij mijn internationale duikfederatie wegens het begaan van zware fouten. Gelukkig kon ik bij Bubble & Dive terecht en geraakte ik net klaar voor de zomer.

En dat werd een zomer om in te kaderen. We hebben maar twee weken op de duikschool gewerkt, maar het was een ongelooflijke ervaring. In de duikindustrie is het net zoals in de andere takken van het toerisme: vooral hard werken en weinig geld verdienen. Ik vraag mij nog steeds af waar al dat geld dat aan toerisme wordt uitgegeven dan wel naar toe gaat. Wij zagen een paar duikscholen en die hadden allemaal het water tot aan de lippen staan. Nooit een industrie gezien waar er zoveel verloop was.

Na een maand was het tijd om terug te keren naar huis, en na een week pauze ging het richting Istrië. Duiken op de Baron Gautsch en de Captain Dezza waren een ongelooflijke ervaring. Met 9 miljoen vakantiegangers is Kroatië (terecht) terug op weg om een top vakantie bestemming te worden. Met nog een tussenstop in een Oostenrijks bergmeer kwam er wel een einde aan mijn prachtige zomer.

Het duiken staat sindsdien op een laag pitje. Het volgende seizoen begint voor mij pas terug ergens in maart, als het water weer wat warmer gaat worden. Tot die tijd zullen we ons moeten behelpen met Nemo 33 en warme herinneringen.