Smetty’s 2004: deel 1
Wat heb ik gedaan in 2004? Als ik in nu een lijstje over het voorbije jaar zou moeten produceren, geraakte ik vast niet verder dan de laatste 2 maanden. Voor het eerst heb ik daar wel een goed beeld over en dat heb ik te danken aan mijn weblog. Geen eindejaarslijstje, maar wel een Smetty’s 2004. Ik begin met de stad waar in woon en werk. Twee belangrijke elementen uit het dagelijks leven, en een inspiratiebron voor mijn weblog Gent:
Als je in een stad zoals Gent woont, dan kan je niet anders dan daarover schrijven. Mijn meest gelezen posts gaan bijna allemaal over Gentse restaurants (Amadeus, vegetarisch, Spaans, overzicht). Gent bruist en leeft. Er zijn niet alleen de jaarlijkse Gentse feesten, er is gewoon elke dag iets te beleven: of je nu wil proeven van cultuur in al zijn vormen, jezelf wil onderdompelen in de rijke geschiedenis, overgaan tot gastronomische ontdekkingstochten of jezelf in het nachtleven storten. Zonder een goed bestuur is dat onmogelijk.
Helaas zijn er ook enkele pijnpunten.
Het wintercircus, een belangrijk gebouw met historische waarde, bleek eigenlijk al dood zodat men zich nu enkel nog kan buigen over de ruïnes. Hopelijk maken ze er iets moois van. Mobiliteit is een ander zwak punt van het huidige bestuur. Veel geblaat over hun beleid, maar als fietser moet je verdomd goed opletten voor meneer auto. Deze laatste blijkt een waardevolle melkkoe te zijn, maar ik moet nog het eerste bewijs zien waar men de automobilist beloont om met zijn auto buiten de stad te blijven. En neen, betalen voor een stadsparking beschouw ik niet als een beloning, een parking net buiten de ring die voldoende groot is én gratis zou dat wel zijn. In dezelfde sfeer zit ook het pijnlijke verhaal van David, een Gentse ex-hulpagent. Het laatste woord in deze zaak is trouwens nog niet gezegd en geschreven.
Onderwijs:
In september 2003 begon ik mijn onderwijsloopbaan op een middelbare school. De interactie met mijn leerlingen leverden enkele leuke blogjes op (sociologie, krantenknoop, quizzen). Het onderwijs is een andere wereld waarover ik op het einde van het schooljaar enkele bedenkingen (roeping, evaluatie) heb geschreven. Minister Frank Vandenbroucke heeft al een paar keer duidelijk gemaakt dat hij leerkrachten vlot wil laten overstappen naar de bedrijfswereld en omgekeerd. Uit eigen ervaring weet ik dat ze op dat gebied op jaar nul zitten. Ik moet altijd lachen als hij er bij vertelt dat het wel niks extra mag kosten. Wel meneer de minister, als 30-jarige is mijn anciënniteit nu gelijk aan 1 jaar. Wat ik voordien gedaan heb heeft voor jullie duidelijk nul waarde. Daarnaast had ik de hoop al opgegeven dit jaar nog te kunnen lesgeven. Uiteindelijk dank ik het departement lerarenopleiding van de Hogeschool Gent op mijn blote knieën voor de geboden kans die ze mij nu geven. Mensen met een afbetaling of gezin kunnen zich echter mijn flexibiliteit niet veroorloven en zouden gewoon gek moeten zijn om in de onzekerheid van het onderwijs te stappen. Zonder anciënniteit, een job met een toekomst en een vlot instap systeem is de uitwisseling tussen de bedrijfswereld en het onderwijs een giller van formaat. Of zou ik het een utopie noemen?