Een mooie tijd

De laatste weken zijn er een paar Nederlandstalige artiesten (hij en zij) in mijn blogs geslopen, en vandaag wil ik er daar nog 1 bij doen. Dit keer wil ik het hebben over nog een straffe madam, die het aandurft om in deze tijden (van platenmaatschappij recessie) een cd te maken. En dan nog wel in de categorie: "moderne kleinkunst".

Gisteren dus naar een optreden van Amaryllis Temmerman gaan kijken. Vandaag is ze vooral bekend bij het grote publiek door haar nummer "God in alle eenvoud" dat ze bracht naar aanleiding van de preselecties voor Eurosong 2004. De jury oordeelde toen dat haar inzending "te mooi" was voor Eurosong en André Vermeulen (jurylid) vond dat de muziek van Amaryllis in het theater thuishoort.

En zo geschiedde. Het was de eerste voorstelling van een hele reeks, en je kon de zenuwen bij de artieste toch een beetje voelen. Ze hoeft in elk geval niet bang te zijn om voor lege zalen te spelen. Bijna alle concerten zijn uitverkocht. Daar hebben ze een niet voor de hand liggend marketing concept voor bedacht (wat? check de website) maar het lijkt wel te werken.

De show zelf dan. Amaryllis brengt een mix van nummers uit haar cd en enkele covers. De nummers worden op een luchtige manier aan elkaar gepraat en wij vonden haar in elk geval erg grappig. Live heeft ze nog een pro omdat haar stem dan beter tot recht komt. Als ze zo verder blijft evolueren zie ik haar zeker nog een bekende Vlaamse kleinkunstenares worden. En dat is niet echt iets waar wij in Vlaanderen een traditie in hebben.

Het doet me plezier dat ik zoiets, in alle eerlijkheid, kan schrijven over iemand waarmee ik ben opgegroeid. Doe zo verder meid.

Amaryllis Temmerman, In alle eenvoud.

U zegt?

Leave a reply.