In de wulf
Ongeveer 1 keer per jaar stap ik een sterrenrestaurant binnen. In het verleden was dat bijvoorbeeld de Comme chez Soi in Brussel of De Karmeliet en Hertog Jan in Brugge, om een paar van de bekendste te noemen. Gisteren stond in de wulf (1 ster Michelin) te Dranouter op de agenda.
Het eten is er goddelijk had vriend Corto vooraf al aangekondigd, de wijn en de omkadering zijn minpunten. Hij vond het er in elk geval lekker genoeg om er nog eens met mij te gaan eten.
Het was prachtig weer gisteren, dus we begonnen onder een mooi avondzonnetje met het aperitief in de tuin. Nadien verhuisden we naar de eigenlijke eetzaal binnen. We kregen een tafel die eerder ongelukkig stond vond ik. De ene persoon had een overzicht op het volledige resto en de tuin, de andere plaats bood zicht op een witte muur. Gelukkig stemden ze in met mijn verzoek om de tafel te draaien. “Wij letten niet meer op het uitzicht” zei de dame. Ikke wel.
Op tafel kwamen een lange reeks van de lekkerste hapjes (het menu kan u hier bekijken). Elk bord was steeds opnieuw zeer kleurrijk en een smaaksensatie.
Helaas scoorde het resto op 2 belangrijke punten eerder matig tot slecht voor mij: de wijn en de bediening.
In het glas kwamen 3 witte wijnen en 1 rode: een Italiaanse IGT, een Elzaser, een Loire en een Bourgogne. Het eerste glas wijn werd te laat uitgeschonken: ons gerecht was al op. De wijn was eerder middelmatig en voegde niets, maar dan ook niets toe aan het eten. Voor een 1 ster Michelin zou dat toch niet mogen.
De bediening werd uitgevoerd door zeer jong en Franstalig personeel. Bij elk nieuw gerecht kondigen ze aan wat er op het bord ligt, maar ik moest vaak op de menu gaan kijken omdat ik niet begrepen had wat ze zeiden. Een ander negatief punt was ook de snelheid waarmee de gerechten op tafel kwamen. ”Als ze zo verder doen”, zei vriend Corto op een bepaald moment, ”dan zijn we hier na 2 uur alweer buiten”. We hebben dan ook op een bepaald moment besloten om een gerecht een tijdje onaangeroerd op tafel laten staan. De boodschap was duidelijk en werd doorgegeven aan de keuken.
In totaal betaalden we €326 (menu + wijn: €280, 2 glazen champagne: €24, twee koffie: €14 en water: €8).
Mijn eindoordeel: in de wulf is een mooi gelegen restaurant met een fantastische keuken. De bediening is niet helemaal op niveau en men zou er beter Nederlands mogen spreken. Het valt eerder aan te raden om bij een menu geen passende wijnen te nemen, maar zelf een wijntje uit de wijnkaart te kiezen (ik heb de wijnkaart niet gezien, maar kan mij niet inbeelden dat er niets leuks tussen zit). Gezien de gezellige tuin lijkt het mij ook een leuke plaats om eens te gaan lunchen.
326e!
Ik vrees dat ik voor de prijs alleen al zou passen.
Dan ga ik in Dranouter toch liever naar de Sarlinde bij Oswald eten (mmm Friet Bollo voor 1e50) 😉
Mijn ervaring met “in de wulf” is alleszins in alle opzichten positief. Volgens mij spreken de meisjes wel nederlands, en geef toe, als echte “françaises” is het niet evident om nederlands te spreken. In de topgastronomie is het de dag van vandaag niet evident perfect tweetalig geschoold personeel te vinden.
Wij zijn nu al een keer of vier gaan eten, en hebben we telkens de aangepaste wijnen genomen, wat niet evident is om met hun formule er telkens een “passend” wijntje te serveren. Maar telkens wistens ze ons aangenaam te verrassen, met telkens wijnen van (voor ons toch) uitstekende kwaliteit.
Ivm met de snelheid van het serveren van de gerechten kan ik U wel volgen, maar men dient wel te begrijpen dat wanneer men telkens tussen elk gerecht een vijftiental minuutjes tussen laat, U er na 01.00u nog de koffie niet gezien zult hebben. Er passeren wel een 15-tal gerechtjes, en zo’n grote portie’s zijn het nu ook weer niet hé?
Waarom maakte U de bediening er niet attent op dat U het wat langzamer wilde?
Kobe volgt de nieuwe trends en ook de bediening valt niet onder de “klassieke” benadering. Alles is er losjes, vriendelijk, vlot en uitermate professioneel. Dit is wel onze bevinding, ieder zijn smaak en opvatting.
Gisteren nog over gesproken.. wel duurder dan ik dacht. Hoor niks dan lof over dit resto. Misschien een momentopname ?
@Anonymous: een passend wijntje vinden is inderdaad niet evident en een vak apart. Dat jij en ik dat niet kunnen is normaal, maar als een 1-ster Michel dat niet kan, wie dan wel? Als zo een resto het moeilijk heeft om een “passend” wijntje te vinden, wel, dan moet je maar geen menu op de kaart zetten met “passende wijnen”. Er zijn genoeg sterren resto’s waar men geen wijnen bij het menu aanbiedt en waar je a la carte een wijn moet kiezen.
“Volgens mij spreken de meisjes wel nederlands, en geef toe, als echte “françaises” is het niet evident om nederlands te spreken.”
Bij deze bevestig je precies wat ik bedoel.
Ik heb denk ik duidelijk aangegeven dat ik het eten in de wulf zijn ster en zijn geld waard vind, maar dat er wat mij betreft 2 minpunten zijn die niet bij een resto van dergelijke stand horen.
Hoge bomen moeten er tegen kunnen dat ze veel wind vangen. Of zoiets.
Het restaurant probeert de klanten gewoon verschillende wijnen aan te bieden die samen met het menu in crescendo qua kracht en stijl gaan. Volgens ons neemt de meerderheid van het cliëntele de aangepaste wijnselectie. Alleen al het feit dat de wijnen elk hun eigen stijl hebben, maakt het toch interessant om het arrangement te nemen, zo ontdekt U eens wijnen dat U niet al te vlug zou kiezen in de handel. Maar, zoals met alles, over smaak valt niet te twisten.
Hetgeen U suggereert is, in de stijl van in “In de Wulf”, om geen wijnarrangement meer aan te bieden, aangezien het niet vanzelfsprekend is om per gerecht iets “passends” te vinden. Want de keuken van Kobe is toch heel ingewikkeld qua smaken en texturen. Klopt dat?
Ivm met het taalprobleem dat U aanhaalt, ze zouden het met minder personeel kunnen gaan doen, aangezien de Fransen de enigen zijn in die streek die het nog zien zitten om te werken in de horeca in die grensstreek. Een andere optie is om hun capaciteit te gaan verminderen, zodat die “Françaises” overbodig worden en U op die manier enkel bedient kunt worden door het Nederlandstalig personeel. Die meisjes deden toch hun best? Alleszins toen wij er waren… Of weet U nog een andere mogelijkheid om dat probleem op te lossen?
Hoge bomen vangen inderdaad veel wind, maar het hoeft niet altijd een harde zuidwester te zijn.
@Anonymous: “Volgens ons neemt de meerderheid van het cliëntele de aangepaste wijnselectie.” Wie is “ons”? Ben je de uitbater? Zich verschuilen onder “anonymous” is wel gemakkelijk. Ik zou een discussie met de uitbater ten zeerste verwelkomen, maar nu heb ik geen idee tegen wie ik spreek. Graag verduidelijking hierover als je nog comment of een mail als je het privé wil houden.
”Alleen al het feit dat de wijnen elk hun eigen stijl hebben, maakt het toch interessant om het arrangement te nemen”.
Neen.
Elke wijn heeft een stijl, maar dat maakt hem nog niet interessant bij eender welk gerecht. Anders kan je alles bij alles geven.
De juiste wijn bij het juiste gerecht serveren heeft niets met persoonlijke smaak te maken, maar wel met de kennis om de juiste wijn met het juiste gerecht te combineren. En wie maakt daar het verschil? De sommelier. Juist. En die hebben ze in de wulf duidelijk niet.
Op de website van in de wulf zelf staat volgende verwijzing naar een artikel uit De Standaard (25/02/2006):
http://www.indewulf.be/page_attachments/0000/0016/aan-tafel-indewulf.pdf
Ik citeer:
“Wat de wijnen betreft, is er nog werk aan de winkel. De bij het menu voorgestelde wijnen (twintig of vijfentwintig euro extra) waren niet op het niveau van de keuken, en dat geldt ook voor de weinig inspirerende wijnkaart. Liefhebbers van oude Franse wijnen vinden er wel een aantal kelderresten, wellicht afkomstig uit de tijd toen mama het restaurant nog runde: Montrose, Cheval Blanc, Pavie, Margaux, Mouton-Rothschild. Grote namen uit Bordeaux: ook dat is West-Vlaanderen.”
Nog werk aan de winkel mij dunkt.
Beste,
Ik wil gewoon de door uw vermelde opmerkingen eventjes nuanceren, en mijn bevindingen over dit restaurant even vermelden. Sorry daarvoor.
Verwijzen naar artikels van meer dan 2 jaar geleden… Ik denk dat er ondertussen al veel veranderd is.
En neen, ik heb niks te maken met het restaurant.
Perfectie? Zelden gezien…
studentenrestaurant ‘De Brug’ in Gent is anders ook een aanrader.
gemeenschappelijke prijs en lekker eten 😉
Pieter, het eten in De Brug is niet altijd zo lekker vind ik hoor 😉 Zeker niet als je de rauwe groenten vraagt… Maar goed, het is dan ook voor een belachelijk lage prijs.
Ik moet zeggen, zelf ben ik ook al eens gaan eten in een sterrenrestaurant (De Karmeliet in Brugge). Het eten was er zeer goed, bediening eveneens. Maar we waren er ook al weg na 3 uur. En dat is wel héél rap hoor…
mijn ervaring met dit restaurant komt een stuk overeen met wat Smetty zegt
de bediening is zeer pover, de gerechten van een zelden geziene afwerking qua originaliteit maar de porties super klein en bijna alles kwam in mousse, schuim of gelei op bord. je zag zelden het basisproduct. Ik las dat kobe bij Commerc 24 werkte, wel wij waren vorig jaar In Barcelona en aten bij Commerc 24. dit was toch nog van een ander niveau hoor. De leerling overstijgt bijlange de meester niet sorry, in de wulf is zwaar gehypt en verdient op basis van zijn keuken zijn ster maar niet op basis van de entourage.
De echte “hype” van het moment zijn alle restaurant-gerelateerde programma’s op televisie. Na het programma “Mijn restaurant” voelde een deel van de restaurantbezoekers zich opeens “recensent” en denken zij over de nodige know-how en vakkennis te beschikken om na een restaurantbezoek direct de pen ter hand te nemen en hun oordeel neer te schrijven. Weet dat wanneer je een negatief oordeel velt over eender wie of wat, dat hen schade kan berokkenen, als je éénmaal de impact van het internet beseft.
Wat ik eigenlijk wil duidelijk maken is: heb je slechte ervaring gehad of vond je iets beter kunnen, laat het dan de uitbater zelf weten, en niet het ganse internet. Zo’n persoonlijke feedback is waardevoller voor een uitbater. Zo kan hij zich en zijn team bijsturen waar nodig en gemotiveerd de toekomst tegemoed gaan. Wat zou U zelf liever hebben?
@Eddy: ik heb geen kabeltelevisie en dus ook niet 1 minuut van “Mijn restaurant” gezien. Dit blog bestaat ook al sinds 2004, en ik heb vanaf maand 1 mijn gedacht geschreven. Ook over restaurants. Om maar te zeggen, “Mijn Restaurant” en mijn opinievorming, die hebben met elkaar niets te zien.
Wat is er eigenlijk mis met het schrijven van een restaurantrecensie en die publiceren op het internet? Ik zou pas een fout maken als ik verkeerde of kwetsende informatie zou neerpennen.
Het internet heeft inderdaad een bepaalde impact. Een uitbater zal liefst hebben dat zijn website uit de Google zoekmachine als eerste komt, en niet mijn post. Maar zo zit de wereld tegenwoordig niet meer in elkaar. Als de uitbater deze post gelezen had, en hij vond wat ik schreef belangrijk genoeg, dan had hij ook altijd zelf kunnen reageren. Moest hij dat snel gedaan hebben, dan zouden de lezers van deze post dat trouwens als zeer positief ervaren hebben. Heeft hij het gelezen? Geen idee. Ik verwacht niet dat al die superchefs mijnen blog lezen, maar als ik er zelf 1 was, zou ik het wel doen.
Iedereen kan zijn gedacht schrijven op internet. Iedereen kan het lezen. En hier kan iedereen erop reageren. Ook deze post is persoonlijke feedback, in de vorm die mij past. Een beetje boom zoals In de wulf moet toch tegen een kleine zucht kunnen?
dit restaurant is inderdaad zwaar gehyped, van al de gerechtjes die ik er at waren er 5 die ik schitterend vond maar de andere tien wil ik zelfs niet meer zien , laat staan er nog van proeven.
het begon al met het 4 X varken, ondermaats alle 4 deze hapjes, ingekochte rilette, flauwe kroepoek met al even flauwe mayonnaise van eekhoorntjesbrood nog twee hapjes het vernoemen niet waard.
het gerechtje opaalkust was mooi, fris ziltig en lekker, de flan van kabeljauwkuit en de rolmops van zeebaars ook zeer lekker,
de rest van het menu was voor mij een fiasco.
je krijgt zeer weinig produkt, je betaald vooral de tecnieken die ze gebruiken en het vele personeel dat voor deze wel zeer bewerkelijke keuken dient ingeschakeld te worden.
ik herinner me een hazenrug met rode biet, te kleine portie hazenrug om hierbij 5 verschillende structuren van rode biet te geven, dit gerecht was helemaal uit evenwicht. Ook een bereiding van zeetong en oester, de zeetong was het vernoemen niet waard, zo miniscuul was de portie, de bereiding was ook helemaal niet lekker door een te kwistig azijngebruik. deze beide gerechten waren smaaktechnisch gezien twee miskleunen.
van de 4 nagerechten was er eentje echt fantastisch, iets op basis van chocolade, de nougat versie 2008 was nog een beetje te doen maar de andere twee nagerechten waren ronduit slecht.
ik heb wijn van de kaart gedronken en de bediening was heel vriendelijk maar inderdaad enkel in het Frans, wat mij als perfect tweetalige niet stoorde.
het culinaire hoogtepunt van in de wulf was voor mij het ontbijt, met lekkere ham en verse eitjes met spek .
ik had echt waar véél meer verwacht van in de wulf.
was vroeger zelf uitbater van een restaurant tussen de jaren 85 en 90, maar heb wegens onvoorziene omstandigheden moeten stoppen was er ook zelf chef in de keuken.Ik heb ook altijd regelmatig ergens gaan eten. De eerste keer dat ik ben gaan eten naar de wulf was in het jaar 2003. En dacht er van iets gewoon te gaan eten, we waren allemaal van de stiel.Ik was verrast van de gerechten dat we er konden krijgen en hebben dan maar als voorgerecht elk een verschilend gerecht genomen om dan door te geven aan elkaar om te proeven ik weet nog dat er een gerecht bij was van een puree van jonge erwtje en zongedroogde tomaatje.Voor het hoofdgerecht we allemaal een beetje het zelfde genomen, de ene vis de andere vlees. voor het deserd hadden we gevraagt of we terug verschillend mochten nemen en weet nog dat er hangop bij was met verse vruchten. Iedereen was uitermate kontent en verast van wat we daar geeten hebben. En zo heb ik de wulf leren kennen met Kobe aan het fornuis. Nu 5 jaar later ga ik er regelmatig gaan eten en wat ik nu op mijn bord krijg is voor mij gewoon fantasties zowel van de presentatie het is als een klein schilderijtje als de smaken die je er in terug vindt in het gerecht. jullie spreken hier van dat jullie zo veel mousses kregen bij elk gerecht. Maar dat is nu toch al wel bijna 2 jaar geleden dat ze mouses gaven. Nu zijn het allemaal natuurlijke produkten dat hij serveert, van eigen streek en het noorden van frankrijk.En wat de wijn betreft vind ik er ook mijn gave, en zeker serdert dat er nu sinds enkele maanden een somelier is die voor de wijn kijkt.En hebben ze nu ook een mooie wijnkaart waar je mooie wijnen kunt uit kiezen en het zijn geen wijnen uit de oude kelder van vroeger.Maar toch neem ik meestal het menu met aangepaste wijnen omdat ik ze gepast vind bij de gerechten die ik er krijg.Je kan er nu ook terug aan de kaart eten van sedert jullie. wat betreft dan het interieur vind ik het zeer gezellig zitten daar, ik heb al enkele restaurants gedaan waar ik het veel te kaal vond en ongegezellig zitten zelfs in 1 of 2 sterren restaurants.het restaurant is wel vorig jaar helemaal vernieuwt geweest en waar vindt je een gezellige keuken om in te werken, en op aan vraag kan je er nu ook eten als je wild.En nu de franse meisjes die er werken doen toch hun uiterste best om nederlands te spreken en dat is toch niet van zelfsprekend, en vooral doen ze hun werk goed en zijn ze heel vriendelijk. En ga je ergens naar de kust om te eten zijn het meestal ook franse mensen die er werken en die proberen echt niet om nederlands te spreken, ga maar eens naar brussel en dan zijn het nog belgen daar. En ook wij als vlamingen zijn meestal meertalig. En als ik jou was smetty en michele zou ik nog eens terug gaan naar de Wulf en zal het jullie meschien beter bevallen dan de vorige keer en zo niet zeg dan eens jullie gedacht tegen Kobe zelf.
Kleine rechtzetting i.v.m sterrenrestaurant “In de Wulf’,
Na al deze blogs gelezen te hebben, hoop ik ten zeerste dat Smetty en Michele weten waarover ze praten.
Echte culinairen kunnen het volgens mij niet zijn. (Dit is ook één van die vrij te schrijven zinnen op het net).
Tof vind ik het wel, dat ze nog enig respect hebben voor de opgediende gerechten. De vraag luid echter, kennen die mensen wel iets van harmonie “wijn en gerecht”.
Het probleem kan in vraag gesteld worden?!
Wanneer je enkel oog hebt voor gekende wijnen, kan ik uw standpunt nog enigzins begrijpen.
Maar wanneer je oog hebt voor de echte definitie van “wijn en gerecht”, dan heb je het volgens mij totaal verkeerd begrepen.
Velen (waaronder u beiden waarschijnlijk) kennen de geschreven of opgelegde regeltjes maar staan niet open tot vernieuwing.
Jammer, misschien 1 aan te raden idee, laat je eens los van al wat je hoort zeggen en proef dit geheel eens objectief.
Ik verwacht dan ook niet meer of het cliché antwoord van u, Les Couleurs et les Goutes ……
Maar goed, (weer een cliché) ieder zijn idee ervover.
Hopend u eens te mogen leren kennen en samen nog eens te gaan genieten in dit evoluerend top restaurant.
welliswaar de volledige menu met de correct gekozen, aangepaste wijnen.
Met beleefde culinaire groeten.
@believer: Oehoe. Echte culinairen. Wat zijn dat? Moet je daarvoor een lidkaart hebben? Een eigen restaurant? Of moet je bewijzen dat je zelf alle fonds kunt trekken?
De post is geschreven in april. Ik heb in comment 6 ook verwezen naar een artikel van De Standaard dat mijn standpunt over de wijnen onderschrijft. Kennen die ook niets over wijn en gerecht dan?
Ik las ook dat er ondertussen een echte sommelier zou zijn. Dat zou een zeer gunstige evolutie kunnen inhouden. Dus laten we hopen dat mijn bespreking van april ondertussen achterhaald is.
Misschien dat ik ooit nog eens richting Dranouter gaan. Maar ik was het niet direct van plan. Er zijn nog te veel andere ‘culinaire’ ontdekkingen te gaan.
Als ik mijn bespreking herlees, vind ik weinig negatieve elementen. In de wulf believers hebben gelijk kleine tenen. Of zijn het aandelen?
Beste Smetty,
Ik begrijp niet goed waarom u telkens zo’n ironische toon aanslaat.
U lijkt elke respons die afwijkt van uw eigen mening nogal persoonlijk op te nemen
terwijl ik diverse en vooral uiteenlopende meningen net heel interessant vind.
Misschien is het voor u een goed idee om de mogelijkheid tot het geven van reacties
op uw blog te verwijderen indien u het zo moeilijk hebt deze te relativeren..
Bij elke positieve reactie terug commentaar geven en zelfs insinueren dat er andere motieven
achter schuilen is trouwens maar al te makkelijk en getuigt van weinig argumentatiekracht.
Bovenstaand restaurant lijkt met bv z’n hoge score in de nieuwe GaultMillau 2009 te bewijzen
dat er de laatste jaren en maanden inderdaad een sterke evolutie aan de gang was.
Mijn interesse is in ieder geval ( mede door deze blog) gewekt en ik hoop er binnenkort ‘s langs te mogen gaan.
Ook uw nieuwe bespreking zal ik aandachtig volgen en hoop samen met u op vele reacties (of liever niet ?)
de overdreven hoge score in Gault Millau 2009 , een te commerciële gids om er veel belang aan te hechten veranderd mijn mening over het geproefde menu in het restaurant niet, ik las trouwens enkele weken later een recensie van een zogenaamde anonieme topjournalist, hij had het zelfde menu geserveerd gekregen als wij en hij loofde in de wulf recht de hemel in, genaamde topjournalist had wel niet gezien dat het gerecht met langoustine wel degelijk langoustine was en géén rivierkreeft zoals hij beschreef, en zo stonden er nog wel meer flagrante fouten in het artikel….
daaruit concludeer ik het volgende; of onze topjournalist kent er niet veel van, of onze topjournalist heeft het menu helemaal niet geproefd en lult maar wat uit zijn nek…..
wie zijn hier de “echte culinairen”?
Degenen die dik betalen en nadien vrij mogen oordelen of zij het geserveerde wel lekker vonden?
Of zij die gratis uitgenodigd worden en schrijven wat hen wordt opgelegd?
beste mensen,
hopelijk zijn mensen met een sterretje ook wat menselijk,
kunnen we dit zeggen van mr kobe?
Afgelopen donderdag hebben we het genoegen gehad om ons eens te lekker laten “gaan” bij “in de wulf”
Ik schrijf deze recensie gewoon als klant en niet als culinaire kenner of wat dan ook!
Ik ben gewoon iemand die van lekker eten houdt en graag op restaurant gaat.
Bon, nu dit duidelijk is, bij deze mijn gedacht kort en krachtig:
Een prachtige locatie, een voor mij schitterend interieur, terug naar de aarde en natuur en dat is wat je ook terug vindt in de gerechten! Voor mij was de grevelingen oester het absulote toppertje!
Wat ik minder vond ( als ik het zo mag uitleggen) was het gebrek aan “warmte” van het personeel, deze kwamen vrij afstandelijk en gejaagd (zeker niet allemaal!!) over, het mocht van mij wat losser en spontaner….
Op zo’n prachtige, warme locatie zou een tevens warme gastvrouw niet misstaan, vandaar de kop Kobe needs a woman 😉
Pas op! ik bedoel dit zeker niet slecht naar de maitre! Alhoewel mijn tafelgenoot deze wel tuk had op het jaar van de wijn die geschonken werd, maar we gaan niet muggenziften maar het was wel grappig 🙂 Aangezien mijn opmerking betreft de bediening moet ik van deze(de maitre dus) wel zeggen dat hij wel een gevoel van warmte en spontaniteit overbracht! ook verstond ik de fransstalige dame niet altijd even goed maar aan wie het nu heeft gelegen?? Ik bedoel maar….. ik als Nederlandse…. 🙂
Ook voor mij ging het wat te snel, ik heb dit aangeven en het tempo vertraagde, ik wilde absoluut ten volle van de ervaring genieten!
Wat ik persoonlijk super vond is dat de mensen uit de keuken (inclusief mister in de wulf himself) de gerechten kwamen serveren, zijn nuchterheid en gedrevenheid charmeren hem!
Met 30 jaar…. een dikke proficiat!
Afgelopen weekend met 13 man gegeten, inclusief overnachtingen en ontbijt.
De gehele groep bestond uit echte foodies en onze mening was unaniem: eten is ster waardig, maar de wijn, de bediening en de gastvrijheid waren teleurstellen. Wij hebben geen moment het gevoel gehad dat men blij was met onze aanwezigheid, terwijl we toch een rekening gepresenteerd kregen van bijna 4.000 euro!
Bij de wijnen (arrangement) hebben wij niet 1 maal uitleg gehad. De liefde voor wijn spijs combinaties waren meer bij de gasten aan tafel aanwezig dan bij de bediening of bij de sommelier (die echt zwaar onder de maat scoort). Het beste contact is te leggen met de internationale keukenbrigade, waar de zwarte brigade, die daar eigenlijk voor verantwoordelijk is, dit niveau gewoon echt niet aankan. Niet één. Bij de afrekening de volgende ochtend voelden wij ons zelfs weggekeken, terwijl ik een fout uit de rekening haalde (13 losse glazen champagne terwijl we toch gewoon 2 flessen hadden besteld, scheelt toch 80 euro). Zonder enig excuus of gebaar werd de aanpassing gedaan en werden we weggebonjourd. Terwijl ik diezelfde klacht had kunnen geven op het aperitief (13 glazen lokale bubbelwijn los afrekenen, scheelt ook nog een 100 euro).
Ook Kobe zelf hebben we niet aan de tafel gezien met een klein verhaaltje. Hij schreef de volgende ochtend op mijn verzoek nog wel een klein dankwoord in onze culinaire reizengids. Daar ben ik hem erkentelijk voor. Maar gezien de totale rekening en de liefde voor het eten dat wij allen hebben, heeft de gehele brigade een teleurstellende indruk achtergelaten. Zelf hebben we het erg fijn gehad, maar daar heeft de service niet aan bij kunnen dragen. De zogenaamde Hollandse zuinigheid hebben wij helaas in België ervaren. Wat mij in ieder geval zorgen baart, is dat wil In de Wulf doorgroeien naar een echt wereldrestaurant, er iets zal moeten veranderen in de karakters van de bediening en dat zal niet meevallen. Wij komen er in ieder geval niet meer terug, daarvoor zijn er teveel goede alternatieven waar je na het betalen van een dergelijke rekening toch echt met een beter gevoel het pand verlaat. Gemiste kans.
Trackbacks for this post