Kerstprikkels
De vorige jaren heb ik de kerstsfeer wat kunnen ontlopen. Geen Kerstmis vieren in eigen land, geen kerstboom, maar wel cadeaukes natuurlijk. Ja, zo zijn we wel.
Dit jaar lijkt het tegenovergestelde waar. Ik heb een kerstboom(pje) en kerstverlichting in huis , ik ga met kerstavond en op kerstdag zelf met de familie kerst vieren en gisteren ben ik ook nog eens naar een kerstconcert geweest van de Vlaamse Opera. Op het programma stond Spaanse kerstmuziek uit de Renaissance, gebracht door de groep La Hispanoflamenca.
En tijdens het beluisteren van die muziek had ik zo een meta-denkmoment. Ik bedacht dat al bijna 2000 jaar, overal ter wereld, mensen “het kindeke” herdenken. Het kindeke gaat komen. Het kindeke is er. En ohhh, ziet het kindeke wenen. Van een koud huis ergens in de 17e eeuw op het platteland in Spanje tot ik gisteren in de Vlaamse Opera. Allemaal luisterden we naar muziek over het kindeke dat gaat komen.
Dat kindeke is ondertussen ook al meer dan 2000 jaar geleden. “Hoeveel eeuwen gaan we daar nog over zingen?” vraag ik mij nu af.
“De mens” is toch iets raar. Maar het zou ook kunnen dat ik al last heb van een overdosis kerstprikkels.