Familiekroniekje

De Smetty-family zat enkele maanden geleden in de auto naar de radio te luisteren. “Dat is altijd een van mijn favorieten geweest” zei ons moeder bij een liedje. “I am alone van The Picknicks” melde de presentator bij de afkondiging.

Voor Kerstmis belde Smetty Senior mij op. Hij had dat moment onthouden en was op internet gaan zoeken naar de groep. In Roeselare had een PC-boer nog een verzamel-CD van The Picknicks op stock. De papa is uiteindelijk naar West-Vlaanderen gereden en de CD is als verrassing onder de kerstboom beland voor de mama.

Hoe romantisch is dat? Elke keer als ik daar aan denk ben ik vertederd. Hopelijk doe ik over 30 jaar hetzelfde voor mijn lief.

Deze week heb ik de CD zelf voor het eerst gehoord. “Ik heb de laatste weken naar niet veel anders geluisterd” zei de mama, “de muziek stond in repeat mode”.

Grappig. Ik heb het zelf nog hier verteld dat ik een repeat mode luisteraar ben (soms een album, maar meestal 12 regelmatig veranderende nummers). Ik heb de reden voor dat ‘herhaald luisteren’ altijd in mijn kindertijd gesitueerd. Toen had ik een plaat van de Smurfen die ik eindeloos opnieuw opzette. Op die plaat plaatste ik dan een Smurfje dat meedraaide. Plezant dat dat was.

Ondertussen weet ik dat de Smurfen niet verantwoordelijk zijn voor hoe ik naar muziek luister. De appel valt gewoon niet ver van de boom.