Examen modus
Dit weekend stond in het teken van de examens. Vanaf morgenochtend 8u komen de eerste slachtoffertjes studenten binnen.
Ik was eigenlijk een beetje ongerust vorige week omdat ik nog geen examenstress had. Daarop zeggen mijn vrienden meestal: “jamaar, jij moet de examens toch niet afleggen?”. Dat is wel waar, maar een examen afnemen vraagt veel concentratie. Je moet luisteren naar de antwoorden van de student, tegelijk de rest in het oog houden (spieken ontmoedigen) en zorgen dat je niets vergeet te noteren (een mondeling examen kan je niet terug afspelen).
Vorig jaar was ik naar een studente aan het luisteren terwijl ik net naar de rest van de klas aan het kijken was. “Interesseert het u niet?” vroeg de dame plots. Ze schrok van haar eigen vraag want ze was even vergeten wie nu de lesgever was van ons beiden (het zijn toekomstige leerkrachten). Op zo een moment lig ik voor 10 minuten onder tafel van het lachen. Iets minder leuk zijn de tranende gevallen. Zelfs voor ik iets gevraagd heb, rollen de tranen al. Bij elk woord dat je dan zegt, stijgt het volume van het gehuil. Vorig jaar wist ik niet goed wat ik daarmee aan moest. Laten uithuilen en later bij hen terug komen, leek nog de beste aanpak te zijn. Naast examenvragen moet ik dit jaar dus ook enkele pakjes zakdoeken meenemen.
In vergelijking met vorig jaar heb ik 1 ding afgeschaft: examenvragen uitprinten en op iets steviger plakken. Ik zou ook kunnen printen op kaartjes, maar dat kost mij gevoelsmatig ook te veel tijd. Daarnaast heb ik ook geen geduld om recht te knippen en netjes te plakken. Als ze mij vragen waarom ik geen mooie kaartjes heb, dan zeg ik gewoon dat knippen en plakken niet web2.0 is. Voila 😉
[tags]Examens[/tags]