Adios

Gisteren helaas onze laatste duik moeten annuleren. Had ik te veel zeewater gehapt? Of ergens een bacterie opgeslurpt? In elk geval heb ik een infectie in mijn buik opgelopen. Na twee bezoeken aan de dokter weet ik nog steeds niet wat en waar, maar ik geloof mijn eigen intuïtie, zonder in detail te treden, dat het de darmen zijn. Resultaat: penicilline en pijnstillers op het menu. Ik had al in februari gezien dat er hier een Vlaamse dokter woonde, en ik moet toegeven dat het erg handig is om in je eigen taal behandeld te worden. Het was een jonge dertiger met een filosofische inslag. En een commerciële geest.

Hij heeft een boek geschreven over reisziektes en we zagen zowaar mensen het kabinet uitwandelen met dat boek in hun handen. Hij zat ook erg duidelijk op de Aloe Vera kar (dat is een wat dor uitziende plant die overvloedig groeit op het eiland). Het is terug te vinden in zeep, shampoo, huidcrèmes en 101 andere potjes. De voornaamste voordelen zouden de pijnstillende, ontsteking- en koortswerende en het zuiverende effect zijn. Ik kreeg een liter van het spul mee naar huis en het werd gewoon bij mijn factuur (van 400 euro, slik) gezet. We zijn het goedje nu broederlijk samen aan het consumeren. Na 3 dagen zal onze liter op zijn en zouden we helemaal ontgift moeten zijn. Dat wordt nog eens extra ondersteund natuurlijk door mijn tijdelijk alcohol verbod. (En laat nu net vandaag de temperatuur gestegen zijn met een paar graden, zodat ik al die koude biertje naar mij zie lachen).

Vandaag hebben we nog een autootje gehuurd om ons duikmateriaal op te halen dat nog bij het duikcentrum lag waarmee we gisteren zouden duiken. Gezien de enorme temperatuursstijging en mijn flitsende gezondheid hebben we voor airco gekozen. We hadden niet echt veel zin om nog is langs de kust of het binnenland te rijden, en dus zijn we maar gaan winkelen in de IKEA. Mijn eigen appartement is een halve showroom van dit bedrijf, dus niks nieuw onder zon. We hebben er van de heerlijke airco genoten en lekkere Zweedse taart gegeten.

Dit wordt dus de laatste blog vanuit Gran Canaria, gepost in ons internetcafè, dat je gerust de plaatselijke speeltuin van de buurt kinderen zou kunnen noemen. Morgen gaan we pakken. Ik heb lang getwijfeld over bagage per post opsturen, maar ze hebben mij overtuigd dat het beleid veel lakser is als je het land verlaat. Ik merk het maandag wel, de dag van de lege portemonnees op de Gentse feesten, waarbij ik hoop dat het voor mij symbolisch mag blijven.