Kanarie

Ons ééndagsweekend was snel voorbij. We zijn inkopen gaan doen en voor we er erg in hadden was het alweer werkdag. Nog geen duikvest gevonden. Weten we wat te doen tijdens ons volgend ééndagsweekend.

Ondertussen zoef ik met mijn bus door het Canarische landschap. Ik heb voor de zekerheid een fotoboek bij me met de stopplaatsen. Maar voorlopig gaat het goed. Ik loop herkenbaar te zijn in een geel T-shirt (Smetty Kanarie) en dat helpt. Na ongeveer anderhalf uur komen we dan toe aan het strand. Daar staan de andere medewerkers de toeristen in formatie op te wachten.

De drukte is hier gisteren begonnen. Alle bronnen spreken zowaar over een crisis de voorbije maanden. Het voorjaar blijkt voor bijna iedereen 50% minder omzet geweest te zijn dan andere jaren. Onze opdracht voor de komende weken begint stilaan vast te liggen. Tijdens de ochtend zijn we snorkelbegeleiders. Ik voel me dan zo gelijk een hond die zijn schapen bij elkaar moet houden. Deze week hadden we zo een Duitse moeder en haar dochter die gewoon niet luisterden. Ze zwommen elke keer richting de vissers op het strand die daar nochtans aan het brullen waren. Elke keer moesten we ze gaan halen. Ik moet dringend op een wei gaan kijken hoe die woefkes dat doen. 😉

In de namiddag moet mijn lief duiken aan de lopende band. Ik duik ofwel mee, ofwel organiseer ik een tweede snorkeltour. Dat ga ik zeker op mijn CV zetten. Jobinhoud: snorkeltour organisator. Die tweede tour is in elk geval erg leuk om te doen en van alles wat ik doe zeker het meest relaxte.

We zouden de avond afsluiten in ons tapas restaurant met een klein groepje mensen, ter ere van iemands verjaardag. Uiteindelijk bleek iedereen aanwezig waaronder ook een afscheid nemende toerist. En die man betaalde zowaar voor het hele gezelschap. Die moet wel erg tevreden geweest zijn