Lotus Root
Last minute besloten we een tafeltje te boeken bij Lotus Root, het ‘California inspired cuisine’ resto van Jan Verhelst (keuken) en Caroline Buensalido (wijn en zaal) te Eke-Nazareth. De gerechten die je hier mag verwachten zijn een mix van Californische en Aziatische invloeden, ook wel fusion genaamd.
Ons bezoek begon in majeur, maar eindigde in mineur. Laten we met het eerste beginnen.
Het restaurant heeft een L-vormige eetzaal. De inrichting vond ik eerder klassiek aandoen met zijn robuuste houten meubels en met de paarse en beige hoofdkleuren. We werden verwelkomd door een vriendelijke ober die even later het vijfgangenmenu voorstelde: makreel, krab, tonijn, Iberico varken en dessert. Het was ook mogelijk om een 3- of een 4-gangen versie te nemen. We kozen voor het 4-gangen menu aan €55. Nadien restte ons nog de keuze tussen wereldwijnen of Californische wijnen. Aangezien die laatste €30 extra kosten en ik weinig toegevoegde waarde zie in het feit dat ze uit Californië komen, gingen we voor de wereldwijnen aan €20. Het viel ons op dat aan veel tafels beide opties werden genomen om “van alles te kunnen proeven”.
We namen een aperitief van het huis en kregen een lekkere Italiaanse spumante van Chardonnay en Pinot Noir (€9). Nadien volgden enkele hapjes: oester met soja, gember en chili, een gefrituurd stukje kip en een eitje van de chef. Jammer genoeg was mijn eitje al bijna op, toen het mandje brood op tafel werd gezegd.
Als eerste gang kregen we makreel met ramenas, begeleid door een uit Zuid-Frankrijk afkomstige witte wijn van de Rolle-druif (ook bekend als Vermentino-druif). De makreel was lekker zonder meer. Het moet wel gezegd dat vooral de mineraliteit van de wijn alles een niveau hoger tilde. Die wijn werd steeds ingeschonken door de Amerikaanse vrouw des huizes die heel enthousiast en in haar beste Nederlands elke wijn voorstelde.
Nadien volgde lichtjes geschroeide tonijn uit het buikstuk van de vis met een kaviaar en limoentintjes. Bij het gerecht kwam een overheerlijke 100% Shiraz roséwijn van het wijnhuis Anvers uit Australië. Jammer genoeg kregen we geen 2e glas aangeboden van deze wijn en verdwenen onze glazen richting keuken.
Als hoofdgerecht kwamen stukjes Iberico varken op het bord met een saus van Tawny en Ruby porto, vergezeld door een rode Portugese wijn (ik dacht van de Verdelho, een Madeira-druif, maar ik weet het niet zeker). Dit vond ik zonder twijfel de lekkerste schotel van de avond.
Als dessert kregen we eerst nog een, dampend van de koude, bevroren bordje met vruchten. Ik herkende frambozen en enkele lychees, maar voor de rest vond ik het te weinig smaak hebben. Nadien kwam nog een lekkere Moelleux van chocolade.
Omdat onze rosé-glazen nogal abrupt werden weggenomen, besloot ik nog een glaasje te vragen voor mijn partner. Bobette-moi nam een déca. We kregen nog 2 schoteltjes met kleine hapjes zoals een marshmellow van chocolade, een marshmellow met kokos, een truffel, een cakeje, een lolly van after eight en een bevroren fruit bonbon.
De rekening klokte af op €175,8: 2 x aperitief (€18), 2 x 4-gangen menu (€110), 2 x aangepaste wijnen (€40), koffie (€4) en een halfje water (€3,80).
Prijs-kwaliteit vind ik Lotus Root te duur. Ik heb lekker gegeten en vond de fusion-invalshoek verfrissend en interessant, maar het niveau was niet hoog genoeg om de prijs te rechtvaardigen. Voor €90 per persoon zijn er betere alternatieven op de markt. En dan hebben wij niet het duurste menu genomen. Wie een 6-gangen menu kiest, betaalt afhankelijk van de wijnkeuze hetzij €101 of €111, voor het Chef’s tasting menu kan dat oplopen tot €135.
Lotus Root werd uiteindelijk een echte tegenvaller op het moment dat ik het niet verwacht had. Op de rekening werd ons initieel nog €4,5 extra aangerekend voor het glas rosé-wijn. Ik vond dat zelf niet helemaal correct aangezien we niet de kans hadden gekregen om nog wat rosé bij te vragen en kaartte dit ook aan bij Caroline Buensalido. Wat haar antwoord ook was geweest, ik had zowel een ‘ja’ als een ‘nee’ aanvaard en de rekening met de glimlach betaald. Haar reactie was helaas zéér onprofessioneel: “I don’t agree, but I’ve taken it off the bill”. Ze wierp mij vervolgens een woedende blik toe en bracht mijn VISA-kaart terug. Vanaf dan werden we door haar en het personeel totaal genegeerd. Uiteindelijk ben ik dan maar zelf onze jassen in de vestiaire gaan halen. Ook bij het verlaten van het pand waren we geen blik meer waardig. Een dergelijke reactie vind ik onbegrijpelijk, overbodig en not done. Jammer.
stress…..;-)
ik heb ook al overwogen om eens in de Lotus Root te gaan eten. De menuprijzen op het niveau van een Michelinster restaurant hebben me tot op heden van een bezoek weerhouden.
Als ik bovenstaande bespreking lees, ben ik geneigd eerder andere nog niet bezochte restaurants in dezelfde prijsklasse op te zoeken waarbij ik wat zekerder ben van een leuke gastronomische ervaring.
BTW: De Adelaide Hills Rosé van wijnhuis Anvers is hier te verkrijgen aan 9,04 euro per fles: http://www.nieuwewereldwijnen.be/index.php?cPath=23_65
De wijnen van Anvers (vroeger heette de wijnmakerij trouwens Annvers) zijn ook te verkrijgen bij http://www.australian-fine-wines.com te Lier. Saillant detail de eigenaar van de wijnmakerij is getrouwd met een Antwerpse, vandaar ook de naam.
Aloha,
dit klinkt eigelijk allemaal heel lekker, hoog tijd dat ik er nog eens naartoe ga.
De laatste keer was een jaartje geleden en toen koos ik de Californische wijnen wat toch wel een aanrader is.
Die dingen die ze me daar toen lieten eten en drinken, m’n vriendin kan er nog steeds niet van zwijgen.
Je laatste stukje is wel entertainend om te lezen,
soms zie ik vanuit m’n ooghoek wel mensen moeilijk doen,
wanneer we zelf in een fijn restaurant zitten te slurpen aan een fantastiche wijn.
Volgens m’n vriendin gewoon een nood aan controle, zo toch dat drankje niet willen betalen dat je eigelijk wel consumeerde, of zeuren dat de koffie eigelijk aangeboden zou moeten zijn enz…
Meestal lachen we dan even naar elkaar en klinken we eens met onze glazen.
Bram, fijn voor jou en jouw vriendin dat altijd alles naar wenst loopt tijdens jullie restaurantbezoekjes en fijn voor de uitbaters dat jullie nooit kritiek formuleren.
Ik heb het meer voor de stijl (gewoon een feit in de VS) waar je een open en constructieve dialoog kan aangaan met de zaak en de uitbaters. Had ze gezegd “sorry, niet inbegrepen”, ik had haar bedankt voor de uitleg. Maar zo ging het dus niet, wat ik vreemd vind voor een Amerikaanse trouwens.