Archive for June, 2009

  • Nescafé frappé

    Deze week zat er een pakketje met koffieproducten in de bus. Nescafé liet via adhese een doos Nescafé frappé, Nescafé Cappucino en Nescafé Espresso leveren.

    Aangezien ik dagelijks minstens 1 keer onze smoothie machine gebruik, kan u al raden wel product er eerst getest werd: de Nescafé frappé. Op de achterkant van het doosje stond namelijk een ijskoffiedessert en met het warme weer kon ik het niet weerstaan om dat eerst te proberen.

    Aan de slag dan. We gooien 2 zakjes in de smoothier en gieten er een halve liter koude melk bij. Vervolgens laten we zachtjes draaien zodat we een schuimige massa verkrijgen.

    Nescafé frappé

    Read more

  • Mijn lila sjacoche

    Paarse sjacoche

    Ik heb een handgemaakte sjacoche gekregen van de Chinese collega. En dat vind ik bijzonder sympathiek.

    Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat ik even schrok van de kleur. Het deed mij ook spontaan denken aan deze meneer:

    Al snel ontspon er zich een dicussie op Twitter over het verschil tussen purper en paars. Na kleurenadvies van Gudrun en lamazone, houd ik het zelf bij lila. Dat het een schoon kleur is, werd wel duidelijk toen een collega haar lichtblauw exemplaar wou ruilen voor de mijne. Natuurlijk gaan we daar niet op in. Na enig gegoogle, heb ik trouwens geleerd dat violet-paars-purper en lila doorheen de geschiedenis staan voor: koninklijk, priesterlijk, macht en nobelen.

    De Chinese collega heeft zelf een bruin exemplaar en gebruikt het effectief als sjacoche. Ik heb eventjes getest of ik de mijne daar ook voor kan gebruiken, maar ik krijg er net mijn portefeuille niet in. Jammer. Maar niet getreurd, ik ben al lang op zoek naar een mooie pennenzak en ik denk ik dat ik hem nu gevonden heb. In elk geval, en dat meen ik, ik ben er erg blij mee en het is zeer lief van haar om ons telkens iets mee te brengen uit China.

    Morgen neem ik mijn sjacoche al mee naar de deliberatie. En als ik hem dan uit mijn rugzak haal, zing ik zonder aarzelen “bag, bag, bag, bag, woehoe”.

  • TW Classic 2009

    Het nieuwsblad op werchter classic

    De voorbije 2 jaren waren we na een lange afwezigheid terug op het festival van Werchter te vinden. Dit jaar waren we aan het twijfelen over het programma. En we zijn zo lang blijven twijfelen tot er geen tickets meer beschikbaar waren. Ze waren dan ook extreem snel uitverkocht dit jaar. En omdat we toch een festival wouden, moesten en zouden doen, werd het dit jaar Werchter Classic.

    Het festival begon met Motor, het vaste voorprogramma van Depeche Mode dat op de affiche moest staan. Aangezien we daar totaal geen interesse voor hadden, kwamen we netjes op tijd aan voor Tom Helsen. Helsen klinkt altijd leuk, maar voor hem ga je in principe niet naar een dergelijk festival. Nadien kwam Duffy, een Welshe zangeres met al behoorlijk wat hits op haar palmares. Ik vond het niet slecht, maar ze deed me vooral aan de jonge Dolly Parton denken. Qua lokatie denk ik daar dan een Amerikaans café in de Wild West bij, met enkele line-dancende bejaarden op de achtergrond, geen festivalweide in elk geval. Read more

  • “Y” uit 1972

    Wijn uit 1972

    Tijdens het weekend had ik de eer om een wel héél bijzondere wijn te proeven. Vriend Corto had een “Y” uit 1972 van Château d’Yquem liggen. Château d’Yquem ligt in de Sauternes (Bordeaux), en is wereldwijd bekend omwille van zijn peperdure likoreuze wijn (zoete witte). De wijn die wij zouden proeven was een “Y”.

    “Y” is een droge witte wijn gemaakt van Sauvignon Blanc en Sémillon. Leuk detail: sinds 1959 werd er nog maar 23 keer een “Y” gevinifieerd. De laatste werd gemaakt in 2005 en is via internet te verkrijgen aan de prijs van €198. Per fles.

    Van de zoete Yquem is bekend dat hij ‘in principe’ na 100 jaar nog te drinken is. Dit komt vooral omwille van het hoge suiker én zuur gehalte. Zoals je op de foto kan vaststellen, was de kleur van de wijn al enorm geëvolueerd. Bij een dergelijke bruingele kleur kan je dan ook bijna niets anders dan zoete wijn verwachten. Wij wisten echter dat we een droge witte hadden en hielden er rekening mee dat we azijn zouden drinken (zoet verdwijnt eerst).

    Onze fles had een tijdje rechtop gestaan in de ijskast zodat het bezinksel op de bodem van de fles lag. Voor de zekerheid lieten we toch de wijn in een karaf lopen via een koffiefilter. En toen kon het spannendste moment beginnen: proeven van wijn die ouder was dan wij zelf.

    Een eerste test was de neus en die stelde ons direct gerust, uit het glas kwamen nog steeds intense en rijke geuren. Wat we proefden was ook bijzonder. Het ging duidelijk om een wijn in evolutie, maar met nog net voldoende restsuiker. Mijn beste omschrijving zou zijn: een sherry zonder de alcohol. Wat de drinkbaarheid betreft: ik heb er met plezier een glas van gedronken, maar de smaak was te vlak om er nog een 2e glaasje van te drinken.

    Ik vond het bijzonder sympathiek van vriend Corto om deze ervaring met mij te delen. Uiteindelijk is was het een fles met een stoefgehalte dat menig verzamelaar gewoon zou bewaren. Rest ons nu natuurlijk de vraag: hoe zou zo een flesje uit 2005 eigenlijk smaken? We weten alvast hoeveel geld we op tafel moeten leggen om die vraag te beantwoorden.

  • Motto

    Vandaag las ik op het schoolbord in mijn examenlokaal bij de instructies van mijn voorganger:

    dit examen wordt afgelegd onder het motto ‘kik noch blik’.

    Ik heb het zelf nog nooit zo mooi in 3 woorden kunnen uitleggen.