Chinese collega

Op de unief hebben we een paar Chinese collega’s. Dat zijn stuk voor stuk harde werkers die een aantal jaren in Gent komen wonen en werken. Ze laten daarvoor alles enkele jaren achter. Soms zelfs vrouw en kind.

Ik heb ook een Chinese collega gekregen en ze zit recht tegenover mij. We hebben vaak interessante cultuurbabbels en ik heb daar echt al veel uit geleerd.

Woensdag had de collega een goed idee: ze liet mij en een andere collega kennismaken met zelfgemaakte en uit China meegebrachte peach blossom tea (perzik bloesem). Het recept klinkt als volgt: doe wat blaadjes in een glas, giet er nadien warm water op, laat vervolgens koud worden en voeg dan wat honing toe om de bitterheid wat te milderen. Drink de thee koud en eet de bloemetjes op. De thee heeft als leuke bijkomstigheid dat je er een mooie huid van krijgt, aldus de collega.

Tot daar de theorie. Wat lezen we in een boekje over medicinaal gebruik van bloemen (Margaret Roberts, Edible & Medicinal flowers, p. 59): “…peaches are a superb healt food. Rich in vitamins A and C and betacarotene, the fruit – and to a lesser extent the blosson – is alkaline to the body and helps to eliminta toxins.” Het goede nieuws is dus dat perzik bloesem rijk is aan vitamientjes en toxische stoffen verwijderd. De manier waarop het effect zicht uit, was iets minder fijn: “De bloesem van de perzik heeft laxerende eigenschappen (bron)”.

Woensdagavond heb ik inderdaad de laxerende eigenschappen ontdekt, donderdagavond kon ik na een conferentie geeneens meer auto rijden en ben ik thuis ongeveer in coma gevallen en nu 2 dagen later zijn mijn de darmen nog steeds niet hersteld.

Gisteren confronteerde ik de collega met de bijwerkingen van de thee. Het anti-toxisch en laxerend effect was haar wel degelijk bekend, maar ik had niet de indruk dat ze de impact van die bijwerkingen begreep. De dag voordien had ze ook nog aan 2 andere collega’s de thee aangeboden.  Daarom heb ik expliciet gevraagd om dat in het vervolg niet meer te doen. Ze snapte het gelijk niet goed, want “je krijgt er toch een mooie huid van en in China drinken veel vrouwen dat om hun figuur te houden”. Soit, na onze conversatie volgenden er minstens 3 sorry-momenten en haar wijze besluit dat je misschien toch niet alles uit je eigen cultuur met de Vlaming moet proberen delen.

Het is een lieve meid en ze heeft het niet met kwaad opzet gedaan. Wat mij betreft is het dan  ook al lang vergeven. Maar toch wil in het vervolg alleen nog maar een koffie vanuit de keuken, zoveel is zeker. En op een dag, op een dag, trakteer ik haar eens op Duvel. Zoveel is ook zeker.