Little Albert
Dag 2 van mijn blokverlof. Vandaag heb ik het hoofdstuk rond behaviorisme gestudeerd.
Studeren heeft ook zo zijn gevolgen: ik heb zowaar al 12 vellen papier vol geschreven (mijn pen schrok van al die activiteit) en daardoor terug last van RSI in mijn pols (overblijfsel van mijn programmeur periode) en mijzelf net getrakteerd op een pakje Pickles chips (wegens verdiend, vond ik zelf). Studeren is gezond!
Behaviorisme kent u mogelijks omwille van de bekende onderzoeken naar conditionering. De wetenschappers in die stroming gingen ervan uit dat leren bij dieren kon gelijkgesteld worden aan leren bij mensen. Zo zijn er de honden van Pavlov (opgezet exemplaar, haha) of de duiven in de Skinner box.
Het voorbeeld van behaviorisme dat tijdens de les de studenten het meeste beroerde, was het on-etisch, maar wel berucht experiment met Little Albert, uitgevoerd door John Watson. Kijkt u zelf maar wat ze met Alberke uitgestoken hebben:
De vraag die na de les bij mij op kwam, was zeer wetenschappelijk georienteerd, zijnde “hoe is het met Albert afgelopen?”. Ik kom helaas niet verder dan volgend citaat op Wikipedia bij mijn zoektocht naar een antwoord: “According to some text books, Albert’s mother worked in the same building as Watson and didn’t know the tests were being conducted. When she found out, she took Albert and moved away, letting no one know of where they were going. To this day, nobody knows who/where “Little Albert” is.
Morgen duiken we in het cognitivisme.