To Snowboard. Aauw.
Net terug van een weekje Winterberg, een Duits skidorp op 5 uur rijden van Gent (net geen 400 kilometer ver).
Zoals alle lager gelegen skigebieden leent het dorp zicht tot een mix van winteractiviteiten: ski, snowboard, langlauf, wandelen en rodelen (met liftjes speciaal voor sleeën, wel cool). Jammer genoeg lag er geen echte sneeuw zodat langlaufen niet op ons programma kon staan. Gelukkig worden de pistes er wel besneeuwd via sneeuwkannonen en dat gaf mij wel de gelegenheid om sneller dan voorzien: te leren snowboarden…
Bij de Nederlandse skischool was de snowboardleraar op vakantie (wat een timing voor een kerstvakantie bij Der Brabander), en dus gingen we maar voor een Duitse school. De madam aan de kassa had ons een Engels sprekend exemplaar beloofd, maar ik heb de jongen op geen 3 woorden Engels kunnen betrappen. Twee uur les en een paar uur oefenen later, kon ik mijn eerste meters met het board schuiven, maar niet zonder veel blauwe plekken en veel “auws”.
Opgeven is voor een mietjes en dus reden we naar de andere kant van de berg waar snowboardleraar Frank ons in een mix van 3 talen verder leerde hoe het moest. Twee uur les en een paar uur oefenen later, ging ik mijn eerste piste naar beneden.
Helaas zou het bij die 2 dagen blijven. Mijn knie, die ondertussen even blauw ziet als mijn badmatjes, liet dat echt niet toe na een pijnlijke val. Mijn skibroek had het ondertussen ook begeven op een minder interessante plaats (en toen was ik plots weer blij dat ik de kruisjessteek op school geleerd had).
Dus nu is de vraag (tegen de paasvakantie): to snowboard or not to snowboard.