De Smetty boerderij

Als het over koken gaat, dan denken mensen nogal vaak dat ik een type ben dat niet vaak aan het kookfornuis staat. Helemaal fout. Ik kook bijna elke dag. De Smetty keuken in tags samengevat: wok, vleesgrill, alleen olie, veel groenten, fruit, pasta, rijst en vlees van eigen kweek.

Over dat vlees van eigen kweek wil ik nog wel eens iets vertellen. Het komt niet van de smetty-boerderij, maar wordt wel gekweekt in de familie. Onlangs nog heb ik stier van eigen kweek ingevroren. Het verhaal erachter was iets minder leuk. Mijn nonkel had een jonge stier gekocht om vet te mesten, maar het noodlot besliste er anders over. Hij werd besprongen door een koe, brak zijn 4 poten en moest daardoor veel vroeger dan gepland naar het slachthuis. Jammer voor de stier, maar het vlees was wel ongelooflijk lekker.

Ook hanen kweken is nog steeds een familiegebeurtenis bij ons. Iemand kweekt ze tot ze geslacht kunnen worden. Dan helpt de volledige familie met slachten, plukken en versnijden. Het aantal hanen dat geslacht werd op een dag, lag vroeger rond de 100, vandaag zijn het er nog 20 of 30.

Ik ben dan ook ongelooflijk content met de vers-vlees leveranciers uit mijn familie. Of ik ooit zelf een beest ga slachten om op te eten, weet ik niet. Mijn vader heeft mij wel geleerd en getoond hoe het moet. Ergens stelt mij dat gerust. Als ik morgen honger heb en er is een arme kip in de buurt, dan weet ik wat te doen:

Je neem een verkeerskegel en hangt die als een trechter op. Vervolgens trek je de kop van de kip door die kegel zodat de kip ondersteboven hangt. De kop snijdt je af waarop de kip zal spartelen in de kegel (zo voorkom je het cliché van de kip zonder kop die weg loopt). Om te pluimen heb je kokend water nodig.

Het slachten van grote dieren is terecht verplaatst naar het slachthuis, maar een kip of een duif of een konijn zelf slachten, moet toch kunnen vind ik. Als anderen dat raar vinden, bedenk ik altijd hoe ver we als mens van onze voedsel-keten af staan. Die kip uit de supermarkt is er ook niet gewoon binnen gewandeld om zich vervolgens op een karton te leggen en plastiek over haren kop te trekken.

Het is wel belangrijk dat je geen te persoonlijke band hebt met je voedselketen. Tegen de kinderen zeggen “nu eten we Rudytje onze ex-haan of Stampertje ons lief ex-konijn op” is geen goed idee. Echt niet.