Stikken
Ik sta in de winkel kledij te passen. Vier uur later moet ik ermee op een receptie staan. “Amaai dat is ook op tijd” zegt een boutique uitbaatster met een negatief toontje. De medewerkster van de zaak er rechtover is commercieler en doet wat ik verwacht: mij een outfit bij elkaar verzamelen dat ik koop.
De broek is te lang, maar gelukkig is ons moeder in de buurt. Een kwartier later is alles perfect op mijn maat.
Er is niks mis met mijn last-minute attitude, maar misschien moet ik toch mijn vaardigheden wat bijspijkeren. Ik moet al lachen bij het idee dat ik naailes ga volgen. En een naaimachiene kopen en een abonnement op den Burda. Maar ik weet zeker dat ik het ga doen. Ik moet er niet aan denken dat ik op een dag afhankelijk zou zijn van boutique uitbaatsters.
Vandaag ben ik blij dat ons moeder wel over de juiste vaardigheden beschikt.
Heel herkenbaar: kan ook niet stikken, maar mama krijgt soms een opdrachtje. Ah, moderne vrouwen!
Bij ons is een prima naai-atelier met dienstencheques.
De eerste keer dat ik er binnenging was om een BH te laten vermaken. In mijn verwarring zei ik “Dag mijnheer” Pas een fractie van een seconde later merkte ik mijn vergissing. Het was een travestiet. Hij/Zij zei: “Het is mevrouw…”
Dus: als je mama het niet meer zou doen: dienstencheques!