Finding Nemo

Gisteren had ik zo een kenner op bezoek. Jurgen heeft een eigen éénmansduikcentrum (DIVE FOR LIFE) op Phuket in Thailand. Hij bracht een verhaal en foto’s mee die waren weggelopen uit een ver Oosters sprookje.

Duikclub’s kunnen verschillende vormen aannemen. Hier in de Benelux zie je vooral de vriendenclubs die zowat hun volledige vrije tijd laten opgaan in duiken, of de semi-professionele duikwinkels annex opleidingcentra. Beiden hanteren meestal dezelfde prijs/kwaliteit, alleen de benadering verschilt (clublid versus klant). Deze zomer gaan we werken bij een duikbedrijf met minstens een 8-tal vaste medewerkers, naast de traditionele steeds wisselende seizoensmedewerkers. Jurgen werkt op nog een andere manier, die minstens even interessant is. Hij is freelancer, en bedient zowel eigen klanten als klanten van andere duikscholen. Hiermee bespaart hij op vaste kosten (bureau, medewerkers) en kan hij zich volledig wijden aan het duiken zelf.

Nog niet zolang geleden zag ik samen met mijn instructeur Peter een grote snoek in de Blaaremeersen. En zoals dat gaat, hoe groter het beest, hoe straffer de verhalen. Die verzinken in het niets bij de kleurenpracht die Jurgen meebracht. En ook wij waren duidelijk beïnvloed door de film Finding Nemo. Af en toe kwam er een beest voorbij dat we herkenden als een personage uit de film. Ik realiseer me nu pas hoe waarheidsgetrouw die wel gemaakt is. Om mijn superlatieven te staven in deze blog, vier foto’s gemaakt door Jurgen uit de collectie van Dive for life. Geen manta’s of haaien, maar wel de clown fish (Nemo!), een murene, zwemmende makrelen met openstaande bek en een zonsondergang op Phi Phi. Enjoy.

En euh… op Gran Canaria hebben ze niet zo een diversiteit en kleurenpracht, maar het zal me niet weerhouden om straffe verhalen te bloggen. 😉