Naald verloren (IV)

Omdat ik er veel over heb gekl(z)aagd en u ernaar vraagt. Vervolg op Naald verloren 1, 2 en 3.

Afgelopen vrijdag ben ik naar de stomatoloog geweest. De nieuwe tandarts vond de tand verwijderen meer iets voor een specialist omdat er misschien gesneden moest worden.”Wat heeft u pech”, zei deze specialiste, “een tand zoals de uwe zou normaal nog lang moeten meegaan”. Maar dat wist ik ondertussen al. Om de zoveel tijd antibiotica nemen omdat er een ontsteking optreedt en een paar weken daardoor ziek zijn, leek mij ook niet echt de juiste keuze. Weghalen dus die tand. Einde probleem.

Er werd geboord, gesleurd, getrokken en uiteindelijk genaaid. Maar snijden was gelukkig niet nodig. Het deed wel pijn, maar niet van die aard om erover te zeuren.

Nu gaapt er dus een groot gat dat ik voor een kleine 2000€ weer kan vullen met een implantaat en een kroon. Zonder tussenkomst van de mutualiteit helaas. Maar dat zijn zorgen voor later. Eerst de wonde laten genezen.

Het kerstmaal zal ik in kleine stukjes verorberen. Het betere knabbelwerk zal voor volgend jaar zijn. Maar ik ben vooral blij dat het achter de rug is.