Walibi driver
Afgelopen weekend gingen we op ‘slipcursus’. De organisatie kiest voor een langere omschrijving: basiscursus rijvaardigheid met ruime aandacht voor ongevallenpreventie en voor defensief- en anticiperend rijden.
Ik heb zelf iets meer dan 15 jaar mijn rijbewijs, heb gedurende 10 jaar 2500 km/maand gereden en dit met minstens 15 verschillende wagens (vooral bedrijfswagens). Rijden zou dus in principe een goed beheerste vaardigheid moeten zijn. Dacht ik. En samen met mij nog een 20-tal andere cursisten.
Het slippen zelf wordt gesimuleerd op een grote mat die constant met water bespoten wordt. In de auto zit je samen met de instructeur en 3 andere cursusisten. Aan 30 per uur dien je uit te wijken voor een obstakel en moet je proberen om zo snel mogelijk terug op het rechterrijvak rechtdoor te rijden. In de realiteit blijkt dat net iets anders uit te ‘draaien’. “Precies Walibi” klonk het regelmatig vanop de achterbank. Meestal lag de fout bij het kijken naar de verkeerde richting (juiste richting = richting waar je naar toe wil) en/of een foutieve beweging aan het stuur.
Na een aantal keer proberen slaagde iedereen er wel eens in om het manoeuvre goed uit te voeren. Bij een 2e rijbeurt en/of bij een snelheid die iets hoger lag, verloren de meesten zich onmiddellijk terug in een paar sierlijke Walibi-bewegingen. De vaardigheid een paar keer goed uitvoeren, staat dus duidelijk niet gelijk aan ze ook beheersen.
Na 4 uur slipcursus kan ik niet zeggen dat ik het slippen met de wagen beheers. Maar ik heb wel gevoeld hoe het moet. Net zoals het correct gebruiken van een ABS-systeem. Niet dat we ABS op onze wagen hebben, maar soit. Het was globaal gezien een zeer interessante cursus om volgen en een aanrader voor iedereen. Behalve voor diegenen die om medische redenen geen 3 uur wij-zitten-in-de-botsautjes gevoel kunnen verdragen. De impact van al die bruuske bewegingen is toch niet te onderschatten.
Zo een cursus doet ook nadenken over de impact van de auto op ons gedrag en ons leven. Als ik zelf in de politiek zat, dan zou ik 2 voorstellen indienen: een rijbewijs met vervaldatum en een verlaging van de maximum snelheid tot 100 km/uur (zoals in Noord-Amerika vaak het geval is). Veel stemmen zou het mij niet opleveren, maar ik geloof wel dat het er ooit eens van komt. Als is de reden waarom misschien vandaag nog niet gekend.
Slippen aan 30 km/u zal je zeker goed doen beseffen dat je echt niet snel moet rijden om te slippen…
Ik zou dat ook wel eens willen doen, heb dat al dikwijls gezegd, maar zeker na mijn tol-ervaring lijkt me dat bijzonder nuttig, al had ik toen blijkbaar wel een goede reflex.
Een rijbewijs met vervaldatum zou zeker niet slecht zijn, al vrees ik een beetje voor de overhead. Ergens zou dat moeten gecombineerd worden met het rijbewijs met punten. Dit laatste is trouwens iets waar al zo lang sprake van is, iets dat hoogdringend nodig is, maar er blijkbaar nog altijd niet doorgeraakt. Wie veel op de weg is en het rijbewijs met punten overleeft, hoeft voor mij niet meteen zijn/haar rij-examen opnieuw te doen. Dat lijkt me eerder nodig voor wie heel weinig rijdt. Maar hoe valt dat te controleren?
@Peter: inderdaad. Hoe ga je controleren of iemand veel of weinig rijdt. Maar heeft zelfs iemand die veel rijdt na 20 jaar geen baat bij een opfrissing van de theorie en de praktijk? Om de 20 jaar kan toch niet onoverkomelijk zijn? En het levert nog jobs op ook. 🙂
ik zeg ook al jaren dat we op slip cursus gaan.
Ik heb zelfs een instructor in de familie (http://www.everyoneweb.com/VolleGasMetStef/).
Ik ben ook voorstander om het rijbewijs te hernieuwen.
Al was het maar om bij te leren ivm de veiligheid.
Ik krijg elke keer de kriebels als ik mensen zie vertrekken of toekomen aan de school poort met hun eigen kinderen springend op de achterbank.
(Het zijn in sommige gevallen ook mensen die het hardst staan te roepen rond alle andere risico’s waar hun kinderen mee in aanraking komen.)
Zelf in actie komen op plaatsen waar je zelf invloed hebt is zo moeilijk (getuige daarvan mijn eigen niet volgen van een slipcursus)
Ik denk dat een rijbewijs met punten eerder haalbaar is (politiek dan) dan eentje met vervaldatum. Al is er – ook onderwijskundig – veel voor te zeggen natuurlijk: het is niet omdat je op een gegeven moment een competentie hebt verworven, dat je die twintig jaar later nog altijd in dezelfde mate hebt.
Voor de verlaging van de maximumsnelheid groeit wel een draagvlak, denk ik. De combinatie van veiligheid én een verlaging van de CO2-uitstoot zou de politieke wereld wel eens over de streep kunnen trekken. Maar de verlaging alleen zal natuurlijk niets uithalen. Je moet het altijd nog combineren met b.v. minder met de auto rijden. En daarvoor kan je mensen enkel overtuigen als je het openbaar vervoer beter uitbouwt – niet zozeer in de grote steden (waar voor openbaar vervoer de laatste jaren enorme inspanningen zijn geleverd), wel voor de wat kleinere dorpen “te velde”. De weg is nog lang…
Dank voor de reminder. Heb na het lezen van je post zonet mijn madam ingeschreven voor een cursus, dat was ik al lang van plan. En alhoewel ik het zelf best ook wel zou kunnen gebruiken heb ik toch maar besloten dat ik die ochtend in Kortrijk een museum en een bibliotheek ga bezoeken…
Trackbacks for this post