Winterprik in Hockai

HockaiDe eerste winterprik liet zich gelden afgelopen weekend. In Hockai, een gehucht van Stavelot in de Ardennen (dat niet eens over zijn eigen Wikipedia pagina beschikt), kwamen Gerard, Pierre en Christiane in het holst van de nacht samen. Het was aan het sneeuwen buiten en het bleef gelijk nog liggen ook. Pierre nam een meetlat en stelde buiten vast dat er toch al 3 cm verse sneeuw lag. Toen wisten ze het zeker: “morgen zouden ze de langlaufpistes, ‘les pistes de ski de fond’ voor de Franstaligen, open verklaren”.

Vroeg in de ochtend werden de langlauflatten van de zolder gehaald. Alle nonkels en tantes waren ondertussen opgetrommeld om mee de verhuur te regelen. Buiten moest er ook nog gewerkt worden. De zich-op-latten-verplaatsende toeristen zouden door een aantal weien van bevriende boeren trekken en daar dienden nog enkele prikkeldraden neergehaald te worden. Hekken werden geopend, paaltjes neergelegd. Toen dat allemaal achter de rug was en de verhuur bijna kon beginnen, bedacht Christiane plots dat er nog geen bewijzering was aangebracht. De oudste kinderen werden de wei in gestuurd om snel wat pijlen her en der neer te poten. Het was koud buiten, en in geen tijd waren alle wijzers gepland.

Op zondagochtend kwamen de toeristen en de eerste verhuur werd een succes. Het begin van de piste was een houten constructie in de vorm van een poort. Niemand die er over twijfelde dat daar de piste begon. Het eerste pijltje wees naar beneden, duidelijk, het volgende pijltje liet je 180° draaien, dezelfde wei weer naar boven, en dan ging het weer… naar beneden, juist. Een paar pijlen verder stond je terug… bij het begin. Dan maar de andere bewijzering volgen, dachten ze met z’n allen.

Een grote hoop toeristen hield het snel voor bekeken, te weinig sneeuw en 1001 pijlen die naar niets leiden. Een paar fanatieke ploeteraars daarentegen, kozen ervoor om op de wandelwegen verder te glijden. “Als er volgens de verhuur sneeuw genoeg ligt om je er met latten op uit te sturen, dan moeten ze achteraf niet klagen dat de wax er al na 1 dag af is”.  Zo dachten die fanatiekelingen, en ze sprongen met hun latten over beekjes en kropen over boomstammen.

Op het einde van de dag was iedereen tevreden. De verhuur was goed geweest en de toeristjes keerden in een lange, lange file, moe maar tevreden naar huis terug

U zegt?

Leave a reply.