Slagroom op de snorharen
Het is weer die tijd van het jaar. We staan op en bedenken hoeveel exemplaren van x of y we vandaag willen verbeteren. Op het menu (de komende 3 weken) staan een 1000-tal taken dagelijks werk, een 200-tal examens en 5 eindwerken waar ik promotor van ben.
Gisteren ben ik begonnen met het verbeteren van een oefening op het presentatiepakket. Ik schrijf bewust ”het presentatiepakket” omdat het een oefening is in Impress (OpenOffice) en niet in PowerPoint (Microsoft Office). Mijn studenten noemen een presentatie trouwens altijd een PowerPoint (mooi voorbeeld van merkverwatering, of het verschijnsel waarbij een merknaam de soortnaam wordt). Ik heb gisteren dan ook een oefening gezien met volgende (verkeerd volgens de opgave) bijzondere benaming: “PowerPoint.odp”.
De meest voorkomende fouten bij het maken van presentaties zijn ook altijd dezelfde: verkeerd gebruik van effecten en kleuren. Ik zeg nochtans 100 keer dat ze een presentatie niet moeten versieren zoals een kerstboom, maar ze kunnen de verleiding gewoon niet weerstaan.
Bij elke reeks opdrachten hoort ook een reeks excuses. Zo was er de vraag om een hand-out te voorzien van de presentatie (3 dia’s per blad, 25% heeft deze vraag verkeerd of niet uitgevoerd). Een student gaf mij een afdruk met 4 dia’s per blad en schreef er met de hand op: “ik weet dat u weet dat ik het ook met 3 dia’s kan afdrukken”. Op een bijna onleesbare afdruk vond ik volgende boodschap: “Sorry, mijn inkt was blijkbaar op. Ik denk niet dat het zo erg is want blablabla…”.
* Smetty snorde naar spreekwoord.nl en toverde volgende slotzin uit de database: “De kat die slagroom op haar snorharen heeft, zal een beter excuus moeten vinden”. *
Ik heb onlangs de fout gemaakt op de eerste slide van mijn presentatie een foto van mezelf te zetten. (Soms ben ik nogal wat narcistisch, ja.) Op mijn klein schermpje leek dat wel OK, maar toen ik mijn presentatie gaf, was dat vrééééselijk. Mijn kop in close up op een enorm scherm. Ik ben toen mijn presentatie begonnen met de woorden: “Mijn naam is Bruno Lowagie en ik heb iets heel Onvlaams gedaan: ik heb mijn kop, bigger than life, op mijn eerste slide gezet.” Een paar Nederlanders kon hun lach niet inhouden; een paar seconden later barstte ook de rest van de zaal (voornamelijk bestaande uit Vlamingen) in lachen uit. Ik was vertrokken en mijn presentatie kreeg heel goede respons 😉