Hondenissen
Elke dag kom er voorbij mijn raam een hond voorbij met een bejaarde madame aan de lijn. Niet omgekeerd. Neen.
De hond is niet groot, maar groot genoeg om niet met scheldwoorden als “mormel” of “dikke rat” door het leven te moeten gaan. Het beest loopt altijd een paar meter voorop. Achter hem komt dan de oude mevrouw met haar looprek (of hoe noem je zoiets). Waarschijnlijk houdt de hond die mevrouw in goede gezondheid, want ze is altijd in lichte draf.
Elke dag snuffelt de vierpoot aan dezelfde paal. Elke dag volgt er een plas. Ook honden hebben recht op hun routine.
Afgelopen zomer in the true north vroeg een dame met 2 jonge, grote honden of ik bang was en of ze naast ons mocht komen zitten. “Zet u”, dacht ik, “maar laat uw honden ophouden met zo verlekkerd naar mijn ontbijt te kijken”. De dame ging stoer zitten met koffie en krant, de honden vastgebonden aan de tafel. Het vredig tafereel hieldt op zodra er een andere hond aan kwam lopen. Toen heb ik voor het eerst een tafel alleen de straat zien oversteken om vervolgens onder een geparkeerde auto te verdwijnen.
Ik ben elke dag benieuwd wat er gaat gebeuren als de hond met looprek een andere hond zal tegenkomen. Zie ik de madame dan een spurtje trekken? Of zullen ze op de verkeersradio een gevaarlijk, wild looprek op de ring rond Gent signaleren?
Neen tegen de discriminatie van kleine hondjes! 😉
Kleine hondjes aan de leiband hebben zo hun voordelen…