Le Nozze

Deze namiddag ben ik naar Le Nozze di Figaro van Mozart gaan kijken in de Vlaamse Opera van Antwerpen. Gezien de verbouwingen aldaar van de afgelopen jaren, was het de eerste keer dat we er “onze plaatsen” konden innemen (vorig jaar moesten we zonder boe of baa uitwijken naar Gent). In de opera geldt namelijk een systeem dat, eens je een abonnement hebt, je ook een optie behoudt op die stoelen het seizoen daarop. Niets uitzonderlijks, in het voetbal is dat niet anders. Ik herinner mij van vorig jaar dat het mogelijk was om zetels “te sponsoren” wat concreet betekende dat op de stoel je naamplaatje gezet zou worden. Ik heb eens rond gekeken deze namiddag maar niet direct naamplaatjes gezien. Geen idee of dat nu echt uitgevoerd is. “Smetty” op zo een stoel gegraveerd zien ware gelijk wel nog cool geweest.

Na vandaag heb ik het gevoel dat, de afstand niet meegerekend, de toegevoegde waarde van Antwerpen nul is. In tegendeel zelf: vestiaire, drank tijdens de pauze, lichtkrant met vertaling ed. zijn veel beter georganiseerd in Gent. Veranderen zou voor ons mogelijk betekenen dat we een jaar met zeer slechte plaatsen moeten beginnen en dat het lang kan duren alvorens je goede plaatsen hebt. Het publiek in Antwerpen was opvallend ouder en ik vond ze eigenlijk serieus onbeleefd: al weglopen tijdens het begin van het applaus, drummen aan de vestiaire en u omverlopen in de gang.

De opera dan. Le Nozze is wat men een opera buffa (komische opera) noemt. De muziek en de enscenering waren zeer goed, maar het verhaal is wat… dunnetjes. Gelukkig worden opera’s tegenwoordig boventiteld. Een klucht in het Italiaans volgen is namelijk niet zo evident. Op een bepaald moment viel de vertaling even weg. Gelukkig maar voor even, want anders was mijn opera toch wat om zeep geweest. Zelfs met vertaling konden we eigenlijk niet goed volgen wie nu wie aan het bedriegen was in het verhaal. Of zoals vriend Corto zei: “eigenlijk is Le Nozze een beetje de Bold and the Beautiful van vandaag”.

Als Mozart vandaag in Vlaanderen had geleefd, dan zou hij ongetwijfeld naar FC De Kampioenen kijken en de Dag Allemaal lezen. Of de Belgische politiek volgen. Kluchten zijn van alle tijden.