Vlieg in mijn oor

Ik zit tussen mijn moeder en mijn grootmoeder. Moeder praat redelijk luid en grootmoeder zegt regelmatig “Wat? Ik hoor niet goed meer ze.”

De laatste maanden moet ik ook steeds meer “wat?” zeggen. Vooral in de klas. Er zoemen daar (veel) computers, maar toch heb ik het idee dat het aan mij ligt. “Ik denk dat ik minder goed begin te horen” zeg ik. Moeder en grootmoeder knikken begrijpend. Drie generaties, zoveel verschillen en toch zo gelijk. Het is soms zelfs een beetje akelig.

Mijn grootvader heeft tot dan alleen maar geluisterd, maar mengt zich nu ook in het gesprek. “De laatste keer dat ik last had van gehoorproblemen”, zegt hij, “heb ik mijn oren laten uitspuiten”. “En weet je wat erin zat?”
* het Smetty-lezerspubliek zegt nu “Ieoooeewww” *
“Een beetje wat van een oorstaafje!”

Oorstaafjes zijn slecht. Dat lees je overal. Grootvader heeft het nogmaals bewezen. Maar het verhaal gaat verder. “Mijn problemen waren toen nog niet opgelost”, vervolgt hij. “En weet je wat ze er toen uitgehaald hebben?”
“Een dode vlieg!”

Een vlieg. Het kan niet altijd een banaan zijn.