Bedenkingen bij het fenomeen “blogstorm”
Een blogstorm is een reeks van blogposts en commentaren rond een bepaald feit waarin iets of iemand centraal staat. Momenteel waait er zo eentje bij Michel. Ik wil het hier helemaal niet over die specifieke storm hebben, maar ik heb wel een aantal algemene bedenkingen bij het fenomeen blogstorm.
Ik heb zelf al een paar stormpjes gehad en ben daar niet bepaald trots op of blij mee. Als ik dan eerlijk ga zoeken naar de oorzaken, stel ik vast dat die divers zijn. Soms schrijf je als blogger zaken die achteraf gezien niet zo verstandig waren, maar andere keren ben je je echt van geen kwaad bewust en overvalt een storm je gewoon.
Zelf heb ik de neiging om emotioneel te reageren. Daarom zou ik iemand het volgende adviseren bij een blogstorm (niet voor bedrijven geldig!): niet emotioneel worden – kort reageren – computer uitzetten en een nachtje over slapen.
Een blogstorm wordt al snel “een storm in een glas water” genoemd, maar uit eigen ervaring (zelf en wat ik zie bij anderen) weet ik toch dat het zelden nog helemaal goed komt tussen de hoofdrolspelers van zo een storm. In het beste geval zal je nooit meer met de andere partij in aanraking komen, maar Vlaanderen is echt maar een schotelvod groot.
Ik ben zeker niet heiliger dan de paus, maar ik ben mij wel bewuster geworden van de impact die een blogstorm op een persoon kan hebben. Op zich zou je de vergelijking kunnen maken met een criticus en een artiest (of politicus of sporter). Het is gemakkelijk om te zeggen dat wie iets publiceert of openbaar maakt, ook maar tegen de kritiek moet kunnen. Als artiest of politicus leer je daar misschien met omgaan, maar een blogger is hier bij ons toch meestal geen professional en al zeker geen getraind ijskonijn. Als een blogger bewust een fout heeft begaan, zou je kunnen antwoorden met “eigen schuld, dikke bult”, maar in andere gevallen doet het mij eerder denken aan een misplaatste en moderne versie van “pek en veren”.
Als ik zelf nog eens in een blogstorm zou geraken, dan hoop ik dat mijn lief of mijn vrienden mij mijn eigen lijstje voor de neus komen hangen.
Een geluk eigenlijk dat “pek en veren” uit de mode zijn want anders was ik zelf al een paar keer met een pluim in mijn gat naar huis gekomen.
Blogstorm? Waarom moet iedereen perse altijd op zoek naar van die dramatiserende termen. Bloggers zijn blijkbaar goed in overdrijven heb ik zo de indruk. ‘t Was gewoon een discussie, end of story. Altijd zo overroepen doen over vanalles en nog wat.
Jij was erbij, Smetty, toen ik Anne voor het eerst ontmoette. We weten dus allebei dat Anne IRL heel erg meevalt.
Die opmerking van haar over mijn smaak wat film betreft (die ik bij Michel vermeldde) was er wel één die (ongewild) hard aankwam. Dat was zo een beetje als ‘mooie brommer’ zeggen tegen iemand met een moto (heb ik ooit gedaan en het is nooit meer goedgekomen tussen mij en diene mens).
Langs de andere kant: Anne vertelde hoe ik in het verleden een vaste bezoeker was van haar blog en hoe ik regelmatig mijn mening gaf in haar commentaarsectie. Ik was haar blog, de inhoud, de persoon erachter totaal vergeten. Dat was ook niet bepaald leuk om horen voor Anne waarschijnlijk.
Maar dat wil niet zeggen dat we elkaar bij een volgende meeting in de haren zullen vliegen. Het is soms interessanter te praten met mensen die op bepaalde gebieden lijnrecht tegenover elkaar staan, dan met mensen die het op alle vlakken met je eens zijn. En trouwens, ik denk eigenlijk dat deze waterglasstorm helemaal niets met Anne te maken heeft.
Eigenlijk ben ik nu best jaloers op Michel: als het ‘lenen’ van die template momenteel het grootste probleem is in zijn leven (ik weet dat dit niet zo is, maar door zijn manier van doen geeft hij die indruk wel), zou ik best wel met hem willen ruilen 😉
Als ik naar mezelf kijk, dan weet ik dat ik, wanneer ik zo’n blogstorm veroorzaak, vaak met een dieper liggend probleem worstel waar ik niet mag over bloggen (omdat het me zou kosten). Om stoom af te laten, kies ik dan een gewillig slachtoffer ‘who had it coming’; iemand die eigenlijk iets gedaan heeft dat niet koosjer is, maar waarbij de ‘aanpak’ niet in verhouding staat tot de ‘overtreding’. Ik ben daar niet trots op, maar… dat hoort nu eenmaal bij mijn aard. We zijn per slot van rekening allemaal maar mensen.
Nog eens, ik wil het hier niet over de storm bij Michel hebben.
@CraHan: ik heb het woord blogstorm ook niet uitgevonden, zo noemen we dat nu eenmaal. Gelukkig zijn we niet allemaal olifanten en kan iets wel degelijk bijgelegd worden. Maar “gewoon een discussie” zou ik het toch ook niet willen noemen. Ik ben in elk geval al vaak geschrokken van reacties bij mensen (soms volledig indirect) over iets dat geblogd werd, soms jaren na datum…
@Bruno: ik herinner het mij ja en ik vind Anne inderdaad een toffe madame.
Jouw verhaal is exact wat ik bedoel. Ik ben al mensen tegengekomen die jou kennen Bruno uit je vorige blogverleden. Jaren na datum hadden die (het zijn er zelfs meerdere want je was nogal actief) nog steeds een mening over jou. En dat bedoel ik nu precies met het feit dat wat er geblogd wordt helemaal niet “gewoon een discussie” is. Het blijft gewoon vaak hangen.
Het is wat eigen aan “het schrijven” op zich zeker? Of het nu bloggen of mailen is, wat je schrijft komt soms anders (harder) over dan het bedoeld is. Dat is iets waar ik na enkele jaren bloggen rekening probeer met te houden.
Tja, mijn alter ego(s) van vroeger waren nu eenmaal gecreëerd om emoties op te roepen. Ze hadden zowel diehard fans als harde tegenstanders. En dat kon wel eens wisselen, want fans werden met evenveel plezier over de hekel gehaald als tegenstanders. It was fun while it lasted 😉
Dat er nu nog mensen zijn die mij een eikel vinden omwille van een alter ego dat ik opzettelijk als een eikel creëerde, vind ik vreemd, maar ergens wel te begrijpen. Het schept voor mij zelfs meer duidelijkheid. Ik hou er na enkele minder aangename ervaringen nu meer rekening mee dan vroeger, maar ik maak me niet de illusie dat ik ‘voor iedereen goed kan doen’.
Het probleem met blogstorms is mijns inziens dat er vaak “ad hominem” (of in het concrete geval hierboven “ad feminam”) argumenten bijgesleept worden die er niets mee te maken hebben.
De term “ad hominem” wordt normaal gebruikt in negatieve zin: de persoon uitschelden als zijn standpunten of handelingen je niet aanstaan.
In deze discussie zien we het omgekeerde: positieve eigenschappen van de persoon aanhalen in een discussie over de handelingen of de standpunten van die persoon.
Beide situaties beschouw ik als een “ad hominem logical fallacy”.
http://en.wikipedia.org/wiki/Ad_hominem
Het gebruik van argumenten ‘ad hominem’ is volgens mij één van de grootste problemen op alle blogs, forums en chatrooms. Het is een wonderijk fenomeen, want mocht men op dezelfde manier praten in de realiteit, dan zou ieder kroeggesprek uitdraaien op een Saloongevecht.
Crahan opent bijvoorbeeld zijn bericht meteen met een ad hominem opmerking die tevens een zware veralgemening is:)
@ Bruno : mijn antwoord : http://www.tenderfeelings.be/blog/anne.php/2007/09/02/ik_ben_het_met_je_mening_eens
Wat mij in dit verhaal het meeste gestoord heeft, is dat ik redelijk wat van de mensen IRL kende, en dat ze dus wel degelijk wisten waar ze mij moesten vinden, maar dat ze het toch via een blog wilden uitpraten. Echt het ‘politiek en pers’ spelletje.
1 mailtje met Michel en het probleem was opgelost.
“Gezerver. Allemaal gezever…”
© Franky Loosveld
@LVB: staat ad hominem gelijk aan de voetbalanalogie: “op de man spelen ipv op de bal”?
@Chris: misschien is deze post inspiratie voor een nieuwe serie: De Weblog (ipv Het Eiland)
@lamazone: ja.