Met Twitter op reis
Deze zomer heb ik een Twitter account aangemaakt voor de Canada-reis.
Doel:
Mijn doel was het thuisfront op de hoogte houden via zeer korte berichtjes.
Waarom Twitter:
Berichten of tweets (140 karakters) kunnen op verschillende manieren gelezen en verstuurd worden (hetzij online en/of de gsm en/of mail en/of een chatprogramma). Het aanmaken van een account is gratis en het systeem verstuurt gratis smsjes (lees ook eerdere berichten).
Set-up:
In totaal hebben 10 mensen de tweets gevolgd (we hebben er bewust voor gekozen om het kleinschalig te houden). Meer dan de helft van de accounts heb ik zelf aangemaakt omdat het last-minute gepland werd en omdat de gebruikers totaal niet met Twitter vertrouwd waren. De berichtjes liet ik toekomen op hun emailadres (indien beschikbaar) en/of GSM-nummer.
Gebruik:
In totaal hebben we 99 berichtjes verstuurd.
Evaluatie:
De reacties op de tweets waren unaniem positief. Het familiedeel onder de ontvangers zat thuis met de atlas op schoot de reisweg te volgen.
In ons publiek zaten maar 3 mensen die voordien al met Twitter gewerkt hadden. Voor het vertrek was er geen tijd om het systeem met de newbies te testen, maar dat weerhield hen niet om te reageren. Mijn vader ontdekte het voordeel van de direct messages functie (rechtstreekse mail en/of sms) en Eva’s tante van 74 heeft dan wel geen internet maar ze smste wel vrolijk naar het Twitter systeem (en publiceerde dus op die manier berichtjes).
Het is vooral de sms-functie en de vele technische mogelijkheden die Twitter tot een tool maakt waar echt iedereen met kan werken. Wat ik met de tool gedaan heb staat dan bijvoorbeeld helemaal in contrast met Marco’s verhaal: Twitter als virtuele reisagent (Marco is Nederland’s meest bekende marketeer, hij heeft zijn Finlandreis getwitterd).
Zelf hebben we alleen online berichten gepost (dus niet via de GSM). Er bestaan foto’s waarop ik op straat naar een draadloos netwerk loop te zoeken, maar die ga ik lekker niet publiceren. Ik heb wel een snapshot van de gebruikte twitter-account op Flickr gezet.
Web2.0 in combinatie met sms/telefoon-functionaliteit binnen een kleine groep mensen, daar zit echt muziek in. Zeker weten.
Ik vroeg me af waarom je niet gewoon de gsm gebruikte (21212 short code in Canada http://twitter.com/blog/2007/05/canada-weve-got-your-number.html ) maar bedacht toen dat we zelf heel wat moeite hadden toen we vorig jaar in Québec rondtrokken en daar belbaar wilden zijn (slechte coverage, heel dure prepaid kaarten, …).
Ook zo in British Columbia?
Ik had mijn GSM bij en heb een volledige maand mijn Proximus SIM-kaart erin gelaten. Het aantal keer dat ik geen bereik had in B.C. was toch eerder uitzonderlijk. Beter dan in Québec dus. 🙂
De reden waarom ik de GSM daar niet gebruikt heb, is gewoon de kostprijs. Een SMS versturen met mijn SIM-kaart naar 21212 zou mij daar 75 cent gekost hebben per bericht. Een alternatief zou inderdaad een lokale prepaid geweest zijn, maar ik had mijn portable met Skype account bij. Draadloos netwerk was er redelijk standaard in hotels en B&B, en die keren dat we het niet hadden, ben ik gewoon op zoek gegaan naar een niet-beveiligd draadloos netwerk. Al mijn Twitter-berichten heb ik dan ook verstuurd met de portable verstuurd.
Met de portable hebben de Tweets mij niet gekost, als ik het met de GSM gedaan had, zou ik afgeklokt hebben op een 75 euro. Daarom is en blijft Twitter een killer-application voor mij.
Trackbacks for this post