Een lichtpunt in de ICT-duisternis

Twee maanden geleden vroeg ik mij nog af of het onderwijs eigenlijk wel interesse had in podcasten (aanzet van Pierre Gorissen op mijn blog, roundup bij edublogs).

Dit weekend schrok ik toen ik naar de deelnemerslijst keek voor mijn podcast workshop van gisteren (ICT-praktijkdag Hoboken, presentatie op SlideShare). Bijna 10% van alle deelnemers had aangegeven de sessie te willen volgen. Vorige week liet de organisatie van i-rasmus ook al weten dat er geen plaats meer was in hun sessie over podcasten (60 plaatsen).

De deelnemers gisteren waren ook bijzonder gemotiveerd. Het was al mijn derde workshop podcasten op de ICT-praktijkdagen (2 per jaar), maar dit keer leek iedereen al min of meer te weten wat men er na de sessie met zou doen. Ik denk niet dat er veel “echte podcasts” uit zullen ontstaan, daarmee bedoel ik met een RSS feed. Er was wel een duidelijke interesse om audio, video en screencasts te gebruiken binnen de elektonische leeromgeving (ELO).

Als leerkrachten meer audio, video en screencasts gaan gebruiken, dan is het toevoegen van een RSS-feed binnen de ELO maar een kleine stap meer. Uiteindelijk vind ik dat ook niet het belangrijkste. Het is wel een goeie stap naar een ander gebruik van de ELO, naar een andere manier van lesgeven zeg maar (niet alleen meer de traditionele hoorcolleges, maar een stap richting digitaal leren).

Er was nog een ander lichtpunt gisteren. In de voormiddag woonde ik een sessie bij gegeven door 2 directeuren van een basisschool. Het was de eerste keer dat ik een visie hoorde waar ICT een evidentie is. De directie van die schoolgemeenschap besloot samen te werken (over de netten heen) en te investeren in professionalisering. Dit zorgde er ondermeer voor dat de technische infrastructuur wordt onderhouden door een externe technicus (en niet een ICT-coördinator die meestal een leerkrachtendiploma heeft), dat men het ICT-park up to date houdt, leerkrachten krijgen een portable van de school, wekelijks is er de mogelijkheid/verplichting om een opleiding te volgen en het gebruik van ICT wordt gewoon geïntegreerd in het schoolleven door bijvoorbeeld het verplicht gebruik van online agenda’s en het printen van de rapporten via een IP-adres.

Een visie van bovenaf is noodzakelijk. Het was de eerste keer dat ik een schooldirecteur hoorde vertellen dat zijn personeel elke vrijdag op opleiding moet tot men een bepaald aantal vaardigheden heeft bereikt. Welke personeeldirecteur in de prive zou het nu toestaan dat een werknemer geen pc kan aanzetten, een rekenblad openen of een mail versturen? In het onderwijs is er zo goed als geen druk voor het personeel om zich bij te scholen. En ook geen budget. Minister van Onderwijs Vandenbroucke mag nog zoveel over ICT orakelen als hij wil, ik zou hem ook graag eens over het opleiden van zijn personeel horen praten. Misschien moeten we daar eens beginnen?

In elk geval, ik zag een directie met een visie en leerkrachten die een idee hebben hoe ze met audiovisueel ICT-materiaal willen omgaan in hun lessen. Ik zou zowaar over een lichtpunt in de ICT-duisternis willen spreken.

Cross-posted op Smetty.be en Edublogs.be