Publicatie
Ik moet een lijstje maken met al mijn publicaties, maar ik mag alleen de tijdschriften en de boeken vermelden. Internet en conferenties tellen niet mee.
Mijn optelsom zal kort zijn. Alleen een hoofdstuk in dit boek.
Vanaf nu is het gedaan met mij te googlen. Mijn (anderhalve) defecte portables ga ik vervangen door een mooie typmachine, mijn duikcursus zal moeten wijken voor een spoedcursus “blind typen” en mijn computerpapier ga ik inruilen voor carbonpapier.
Gedaan met bloggen, ik begin met een nieuwsbrief per post. Om die te ontvangen moet u per blad ongeveer 5 cent rekenen, de omslagen bezorgt u mij bij voorkeur reeds gefrankeerd en geadresseerd. Schrijven en postzegels lekken ben ik helaas een beetje verleerd. Maar ik beloof u, dat voorzie ik dan als vervolgcursus.
Af en toe een beetje vernieuwing kan geen kwaad nietwaar…
Het probleem ligt volgens mij aan het feit dat tegenwoordig iedereen zowat een tekstje op een site kan plaatsen zonder enige redactionele interventie en zich vervolgens – trots op de borst slaande – schrijver kan noemen. Hetzelfde geld voor bijvoorbeeld Barcamp events: je gaat, je schrijft de titel van je talk op een bord en vooruit met de geit. Of het nu oersaai is wat je daar verteld, who cares? Enkel de mensen in de zaal weten ervan, maar je kan nadien natuurlijk wel uitpakken met het feit dat je op Barcamp voor 150 mensen een talk hebt gegegen 🙂
Boeken en tijdschriften genieten nog enige redactionele interventie die, soms onterecht, een filtering vormen voor het materiaal dat gepubliceerd wordt. Ik denk dus niet dat het gaat om ouwbollige lui die niet mee willen met hun tijd, maar dat het meer een manier is om te verhinderen dat iedereen zomaar even zijn ‘deze morgen heb ik cornflakes met melk gegeten’-blog op de lijst gaat plaatsen. Er moet ergens een maatstaf zijn die aangeeft van welk, ik durf het bijna niet te zeggen, niveau de schrijfsels zijn.
En akkoord, het is niet perfect. Veel mensen schrijven inderdaad zeer interessante zaken op een blog of vertellen serieus coole dingen op events zoals Barcamp, maar ik denk dat de personen die de lijst vragen liever op safe spelen en ergens de zaken willen kunnen natrekken.
Dang, drie maal nalezen van mijn eigen comments zou toch niet slecht zijn. Weeral zoveel ‘schreiffauten’. Verdikke toch. Excuses alvast 🙂 (en meteen is ook duidelijk waarom ik zelf niet in de writersbusiness zit).
Ik volg je in je redenering dat niet elke blogpost (of blog) en ook niet elke uiteenzetting als een publicatie gezien kan worden.
Maar de exclusieve maatstaf “redactionele interventie/controle” en “uitgave op papier” zijn gewoon niet meer van deze tijd. Het lijkt mij ook totaal verkeerd dat je voor een ouder medium moet kiezen omdat men nog geen maatstaf gevonden heeft om met de nieuwe media om te gaan.
Ik haal al mijn kennis vandaag uit blogs, conferenties en community bijeenkomsten (zoals barcamp, maar ook blogdinners). Heel zelden lees ik nog eens een boek, maar nooit meer een vaktijdschrift.
Bronnen en media verschuiven, dus maatstaven zullen dat ook moeten doen. Niet?
De hele Soapbox uitprinten, in eigen beheer uitgeven en je heb vast wel een (dik, lijvig) boek.
Ik ga akkoord met de argumenten van CraHan, maar ik hoop dat die de discussie over het al dan niet meetellen van publicaties die nooit op papier zijn verschenen, niet in de weg staan.
Ik ben er een hevig voorstander van om naast de gevestigde tijdschriften (categorie A1, A2,…), ook een aantal gevestigde sites te laten meetellen. Sites met een degelijke redactie die instaan voor de kwaliteit van de artikels die erop verschijnen. Ik denk eigenlijk dat we daar niet meer onderuit kunnen. Dat is gewoon nodig.
Vooral mensen uit het vakgebied ICT raken anders nooit aan voldoende A1 publicaties. Dat is onterecht, omdat het niets zegt over de kwaliteit van hun publicaties, louter over het medium.
Het grootste probleem is (denk ik) de ‘peer-review’. Ook in de wereld van papieren publicaties zijn soms de grootste nonsens de wereld ingestuurd na het opzetten van een soort carroussel: als jij, jij en jij getuigen dat mijn artikel waardevol is, dan zal ik later het zelfde doen met jouw artikel, en dan zijn we allemaal blij.
Ik weet niet waarom, maar ik denk dat de PowersThatBe vrezen dat zoiets op veel grotere schaal mogelijk is wanneer het gaat om digitale publicaties. We hebben nog heel wat werk voor de boeg, willen we die vrees wegnemen.
Hoe dan ook: aangezien ik geen ambities koester om prof of zo te worden, verkies ik eigenlijk vermeld te worden in artikels die door duizenden mensen gelezen worden, dan in artikels die weliswaar gedrukt worden, maar slechts voor een heel klein publiek. Vroeger dacht ik daar totaal anders over (kwaliteit boven kwantiteit), maar nu ik een boek te verkopen heb, probeer ik kwaliteit en kwantiteit te combineren 😉