Ledeganck

Ik geef les aan de Hogeschool Gent op het “Departement Lerarenopleiding Ledeganck“. In het Engels klinkt dat als: “Faculty of Teacher Training”.

Even afwijken, want wat lezen we op de Engelstalige site: “All of our professors and our students speak English and French, some German, some Italian.” Wieeeeeeeeeeeh. Engels is leuk. Want dan spreken we over “faculty” en niet over “departement” (wat mij eerder aan de Franse Revolutie en Napoleon doet denken). En nog veel beter, in het Engels ben ik geen “lector” maar wel een “professor”. Cool! Vanaf nu is het professor Smetty. Volgens diezelfde zin spreken wij ook Duits en Italiaans op ons departement. U mag ons dus vooral niet onderschatten. En het staat op het internet, dus zal het wel waar zijn. * Grijns. Blink. *

Tot daar de inleiding, ik wil het over Meneer Ledeganck hebben. Naast mijn school, verwijst ook de straatnaam waarin de school gelegen is naar die Meneer. Wie hij nu eigenlijk was, wist ik niet, tot vandaag. Peter van Gentblogt organiseerde een rondleiding op Campo Santo in St-Amandsberg. En daar kwam ik deze grafsteen tegen:

“Den dichter Ledeganck” werd geboren in 1805 en stierf vrij jong op 42-jarige leeftijd. Hij was een arbeidersjongen en autodidact die begon als arbeider, hulpklerk werd op het Gentse stadshuis en vervolgens een diploma in de rechten behaalde. Hij werd vrederechter, hoogleraar en onderwijs inspecteur. Bij zijn litteraire verdiensten vallen naast dichtbundels, ook de vertalling van de Fransalige wetteksten (Code Civil) naar het Nederlands (Het burgerlyk wetboek). Zijn trilogie “De drie zustersteden” (1846) over Antwerpen, Brugge en Gent werd in zijn tijd beschouwd als het hoogtepunt van de poëzie van de Vlaamse Beweging en werd omschreven als ‘het dichterlijk evangelie van de Vlaamse Beweging’. Via Wikipedia en NEDWEB.

De oorspronkelijke grafsteen (zandsteen) heeft de tand des tijds niet doorstaan. Vandaag ziet het er zo uit:

Weer een verhaaltje bij om aan mijn studenten (of luisteraars op een conferentie) te vertellen. Meneer Ledeganck spreekt inderdaad tot de verbeelding: arbeidersjongen – autodidact – helper van de Vlaamse beweging en dus van het gewone volk (de burgerij/macht was Franstalig) – literair talent – lesgever – vrederechter.

Juf Professor Smetty heeft weer iets bijgeleerd.

Meer foto’s op Flickr, meer tekst bij no butterfly en op Gentblogt (Update 27/10/06). Met dank aan Peter voor de organisatie.