Wikipedia, 138 dagen later
Het “weten” op zich wordt steeds minder belangrijk. Informatie “vinden” en “beoordelen” des te meer. Als lesgever media staat dat vinden, beoordelen en omgaan met bronnen (ook eigen werk) hoog op mijn agenda.
Een belangrijke bron voor mij en mijn studenten is Wikipedia, een site waar ik zelf al lang een haat-liefde verhouding met heb (feb 2005). Liefde omdat ik het zelf erg vaak gebruik als informatiebron. De haat is ontstaan tijdens de beginperiode van Doppler. De grootste verwijzer naar onze software was op dat moment Wikipedia. Op een bepaald moment besloot iemand op dat grote web om onze link, als enige uit een lijst met podcatchers, te verwijderen. Ik heb de link een paar keer terug gezet, maar de andere kant was koppiger en ik had geen zin in een dagelijkse strijd. Sindsdien heb ik zelf geen woord meer aan de encyclopedie toegevoegd. Behalve die ene keer…
Tijdens het monteren van de Alice en Irène podcasts, heb ik die 2 namen toegevoegd (maar zonder link) bij de “bekende personen” in het Nederlandstalige “Weblog” artikel. Tot mijn grote verbazing heeft die aanpassing er 138 dagen in gestaan alvorens iemand besloot om ze weer weg te halen.
“In Vlaanderen zijn onder meer de weblogs van journalist (pdw), politici als Bert Anciaux, Jurgen Verstrepen en Leo Delcroix, radio persoonlijkheden zoals Alice en Irène en ondernemer Luc Van Braekel druk bezocht.”
Ik heb mij een paar keer een beetje schuldig gevoeld toen ik andere bloggers naar het artikel zag verwijzen, maar na een tijdje was ik gewoon benieuwd hoe lang het zou duren alvorens mijn bijdrage weer weggehaald zou worden. 138 dagen dus…
Het is niet mijn bedoeling iemand te inspireren om hetzelfde te doen. Maar ik ga het wel als voorbeeld gebruiken voor mijn eigen studenten om hen te wijzen op het belang van “bronnencontrole” en het gevaar voor de “agenda” van elke persoon die iets toevoegt of verwijdert. En mijn eigen agenda was ook niet zo fraai. Ik zal dat er zeker bijvertellen.
Toch opmerkelijk. Ik was niet al te lang geleden juist onder de indruk van het zelfcorrigerend vermogen van de encyclopedie, en vooral het tempo waarin dat gebeurde. Zie http://zbdigitaal.blogspot.com/2006/09/wisdom-of-crowds-participeren-in.html
Haat/liefde inderdaad….
En hoe ga je informatie “vinden” als je niet genoeg “weet” om te weten waar (laat staan dàt) je moet zoeken?
En hoe ga je de “gevonden” informatie “beoordelen”, als je niet genoeg “weet” over hoe kennis in het algemeen en informatie in het bijzonder beoordeeld moet worden?
Ik ben het absoluut met je eens dat we leven in een wereld waarin eruditie in belang afneemt, en meer synthetische vermogens in belang toenemen. Dus ik geef ook meteen toe dat mijn kritiek hier een detailpuntje betreft. Het is maar dat ik het een klein, maar belangrijk detail vind…
🙂
Koen
@Koen: we zullen inderdaad een “klein beetje” moeten weten. Op zijn minst voldoende om te kunnen vinden, te kunnen beoordelen en om te kunnen omgaan met bronnen. En dat is geen detail 🙂
@Smetty en @Koen.
Ik zelf geloof heilig in het weten te vinden van informatie ipv het hebben van brute kennis. Ik werk dan ook in een branche (ik ben IT Architect) waar het onmogelijk is om alle kennis in pacht te hebben, en toch verwacht men van mij een mening over van alles.
Ik kwam pas een treffende post tegen die enigszins met dit onderwerp te maken heeft:
http://headrush.typepad.com/creating_passionate_users/2006/11/why_does_engine.html
Kijk vooral naar de afbeelding boven in de post.
In mijn optiek kan je ‘feitenkennis’ in de linker cirkel zetten.
Weten te vinden, gebruik maken van bronnen, in de cirkel aan de rechterkant.
In het midden, het overlappende gedeelte, zit dat gedeelte dat je kan omschrijven als: beoordeling, herkennen, waarderen op validiteit, etc. etc.
Ik vergelijk feitenkennis dan ook meestal met ‘opslag van gegevens’. Informatie is datgene dat je nodig hebt om een doel te bereiken. En die informatie haal je uit gegevens.
Waar je vroeger gegevens in je eigen hersenen en in boeken kon vinden vind je die tegenwoordig meer en meer op het internet, in bronnen zoals wikipedia, google, etc.
Waar vroeger de focus lag op de linker cirkel, zal de focus, willen we kunnen blijven functioneren, nu moeten ‘verhuizen’ naar de rechter cirkel.
Zelf ben ik niet zo aan wiskunde en IT – niet dat ik er trots op ben, het is gewoon een feit. Maar ik interesseer me nu voor geschiedenis. En in het bijzonder interesseer ik me voor het vertellen van het verhaal. De grappige zinswendig, de onverwachte invalshoek, de opbouw van het drama… en ik vraag me af hoe het komt dat het vak zo saai wordt gemaakt, dat ik er op school nog slechte cijfers voor kreeg dan voor de rest.
Dus zeker, synthese, creativiteit, helemaal akkoord. En toch. Probeer nu maar eens dat verhaal verteld te krijgen, als je niet een béétje weet hoe de feiten in mekaar zitten. Het is gewoon een kwestie van evenwicht – we moeten oppassen dat we niet te ver in de andere richting doorslingeren, zodat het op het einde gewoon een kwestie van fantasie wordt.
En als we het dààr eens over konden zijn, dan zeker, hoera voor de rechtercirkel!
🙂
Koen
@Viking: woorden als “useless” en “outdated” in de linkercirkel zijn naar mijn zin te gekleurd om een bruikbaar model te leveren…
Voor de rest volg ik Koen. Evenwicht moet er zijn.
@Beide 😉
Wat ik eigenlijk probeerde te zeggen is dat onze ‘huidige’ kennis zich op bronnen baseert waarvan we zelf ook moeilijk de waarde kunnen inschatten. Een docent voor de klas kan zijn eigen ‘kleur’ aan zaken geven, een boek kan vanuit een bepaalde hoek geschreven zijn. Het is dus nu, en in de toekomst (en in het verleden) belangrijk om vooral te werken aan het weten hoe je de waarde kan bepalen van de gegevens die voor jou informatie kunnen zijn.
Het schema waarnaar ik verwijs is erg specifiek voor die post gemaakt. Ik wilde eigenlijk alleen de ‘cirkels’ overnemen in mijn betoog, los van de inhoud zoals die in die post eraan gegeven is.
Neem de discussie die momenteel gaande is over de inhoud van het geschiedenisvak in Nederland. Er is door een commissie een lijst gemaakt van alle punten die de leerlingen voorbij moeten zien komen tijdens de lessen. Dat is eigenlijk een kleuring, een bepaalde invalshoek. Er heeft meer plaatsgevonden in de Nederlandse geschiedenis, maar dat krijgen de leerlingen (waarschijnlijk) niet te zien. Als ze niet leren om vraagtekens bij de gegeven kennis te zetten beperk ze zichzelf.
Volgens mij zijn we het gewoon met z’n 3en eens, maar drukken we ons anders uit 🙂