De onbekende macht
Ik had deze namiddag een interessant gesprek met twee mensen die ook in het onderwijs staan. Hoewel we allen op een andere plaats werken en gewerkt hebben, kwamen we vreemd genoeg toch tot dezelfde conclusies over de gang van zaken binnen het onderwijs (dat gaat dan over meedere scholen, lieve collega’s van vandaag die dit lezen).
Er zit namelijk een constante in veel beslssingen waarmee je als lesgever geconfronteerd wordt, meer bepaald het gebrek aan logica of een rationele verklaring. Meestal gebeurt er iets waarvan je je nog jaren gaat vragen: waarom? Ik noem dat ondertussen “de onbekende macht”. Een vriend van mij omschreef het ooit als “de nonnen achter het gordijn”.
Dus bij de volgende “waarom” vraag op school, kijkt u best even achter het gordijn. De onbekende macht daarentegen zal waarschijnlijk “onbekend” blijven.
Ik “sta” ook in het onderwijs, en mag mezelf dus collega noemen. Maar ik herken helaas niets over “de gang van zaken in het onderwijs” zoals jij die beschrijft. Waar gaat dit over? Heb je het over beslissingen van de lesgevers zelf, over hun leidinggevenden, de ouders, de deelnemers? Kortom, verklaar je nader of schuif je problemen achter het gordijn zou ik zeggen! Gebruik het weekend waar het voor bedoeld is…
Gebruik het weekend waar het voor bedoeld is…
Lessen voorbereiden? Verbeteren? Daar heb ik (helaas) alweer een volledig weekend aan besteed.
Moet ik iets anders doen Willem? Ga jij dan mijn lesvoorbereidingen maken en het zelfstudiepakket verbeteren?
Ik denk trouwens wel dat nonnen (vooral) herkenbaar zijn voor het Vlaamse Katholieke onderwijs…
Euh, en dat is beperkt tot het onderwijs of zo?
Van zodra je in een organisatie waar je niet meer met z’n allen rond een gemiddeld grote keukentafel kunt zitten, zul je dergelijke dingen hebben.
Nee, dat is zeker niet beperkt tot het onderwijs. Hoe groter de organisatie, hoe meer kans ook denk ik.
Maar ik ben zelf in een organisatie nooit het “non achter het gordijn fenomeen” tegengekomen.
De metafoor was ik zelf nog niet tegengekomen, maar het fenomeen ‘nonnen achter het gordijn’ zie ik zo voor me.
Volgens mij is het zeker universeel.
Misschien moeten we ook eens op zoek naar ‘de non’ in ons eigen. Kwestie van zelf iets aan het probleem te doen.
De “non” in mezelf loslaten. Ik kan daar niet aan denken zonder te moeten lachen.