Vernieuwing bij juf Smetty

De laatste weken heb ik hier vooral gekwekt over marketing, reclame en bo chi chi (duikvrienden, waren hebben jullie hem gelaten?).

Toch ben ik het grootste deel van mijn tijd aan het werken voor school. Vorig jaar heb ik expliciet om vernieuwing gevraagd. En dat ben ik nu aan het uitvoeren. Vernieuwen is lastig. Ondanks het feit dat ik het niet alleen moet doen, steek ik er veel meer tijd in dan mij lief is.

Zo hebben we beslist om tekstverwerking (Word) niet meer te doceren, maar wel ervaringsgericht te werken. Het gevolg is dat ik voor mijn 2e jaars een 800 – 850 taken moet verbeteren, en via mijn 3e jaars komen er ongeveer nog eens 150 bij. Vorig jaar heb ik er in totaal 4o verbeterd, dit jaar zullen het er 1000 zijn. Klein verschil.

Deze manier van werken is zeer arbeidsintensief. Waarom dan die keuze? Omdat ik ervan overtuigd ben dat studenten meer geleerd zullen hebben. Mijn dag is goed als ik bij een student een aha-gevoel zie verschijnen. Vorig jaar stond ik precies les te geven voor een visbokaal met 20 vissen. Dat is geen verwijt, ik zou ook zo kijken als die geit vooraan in de klas 6 weken tekstverwerking stond te blaten.

De plannen voor volgend jaar zijn: meer studenten (2 per pc) en geen extra volk. Onze manier van werken is in dat scenario onmiddellijk afgeschreven. Terug naar de oude situatie zie ik niet zitten: 50% van mijn tijd besteden aan tekstverwerking vind ik binnen het huidige medialandschap (vanuit leerkrachten perspectief) gewoon niet kunnen. Aangezien ik een gemeenschappelijk vak geef, wordt er gemeenschappelijk beslist over de inhoud. Het is dus altijd een compromis.

De laatste dagen heb ik met een paar mensen een discussie gehad over tijdsbesteding. Volgens mij zou ik meer vrije tijd hebben in het weekend als ik voor een bedrijf werkte. Zij (niet onderwijs mensen) vinden dan weer dat dat niet waar is. Tegen de 3 maanden verlof kan de bedrijfswereld nooit op. Zo een vakantie is gewoon fantastisch. Maar toch ben er ik er zeker van dat ik nu meer werk heb dan toen ik nog geen les gaf.

Ik weet niet of ik het denk of dat het zo is. Ik heb naar het schijnt een korte termijn geheugen. Zelf vind ik van niet (Vlaamsch!). Maar iedereen zegt constant “ik heb u dat al verteld” en ik kom dikwijls thuis met films die ik al gezien heb. En ik zeg dan: “maar neen, ik ben gewoon een verstrooide professor”. Dat klinkt nog intellectueel ook. Nah.