iPod, een getuigenis

Vandaag een artikel gelezen in De Standaard over de iPod (DSM, 30-10-2004, Mieke debruyne). Leest u even met mij mee:

“Aanvankelijk hadden alleen de gadgetfreaks een iPod. Je kent ze wel, de hippe vogels die door de stad schrijden op Nikes in de vorm van een spaceship, wier laptop de helft platter is dan die van jou en die dromen van een reis naar Tokio. Daar hebben ze echter geen geld meer voor, want al hun centen investeren ze in de nieuwste, oogverblindende, hoogtechnologische snufjes. Maar intussen duiken in mijn omgeving ook steeds meer Poddies op…”

Het artikel vervolgt met enkele leerzame getuigenissen van gebruikers zoals deze:

“Soms is het wel grappig hoe mijn iPod het veel te bont maakt. Dan switcht hij van een gabbernummer naar een rustige loungetrack en dan weer naar een loeiharde rocksong. De andere keren past hij zich volledig aan aan mijn humeur en serveert hij me de ideale mix. Dan denk ik ‘s avonds: mijn iPod was goed vandaag”.

Het gaat hier over muziek, dus moeten we het hebben over illegaal downloaden.

De iPod-gebruikers zijn vaak fervente downloaders. Heeft iemand last van een schuldgevoel? “Schuldig voel ik met niet”, vertelt Johan. “Ik heb ooit al mijn vinylplaten vervangen door cd’s en dat kostte me een fortuin. De platen die ik niet meer terugvind op cd, haal ik van het net.”

Betekent de iPod de doodsteek voor de cd of gaan we juist meer consumeren? We leren uit de getuigenissen van Ruben en Lowie.

Ruben: “Ik werk als artdirector, en voor mij is ook het artwork van een cd of een plaat heel belangrijk. En veel obscure dingen vind ik niet op het net. Ik grasduin regelmatig in platenwinkels. Ik zou dat voor geen geld willen missen.”
Lowie (downloadt niet): “Alle muziek op mijn iPod komt uit mijn cd-collectie. Een cd heeft veel meer emotionele waarde dan zo’n mp3-bestand van het net. Er hangen herinneringen aan vast, het geeft een tijdsbeeld weer. Bovendien zijn er echt veel artiesten die echt hebben nagedacht over de opbouw van een album, er zit een concept achter. Als je losse nummers downloadt, gaat het idee achter het album verloren.”

Beste Mevrouw de journaliste van De Standaard, ik zou graag mijn getuigenis toevoegen:
Getuigenis van Smetty:

Mijn vriend en ik zijn beiden gadgetfreaks. Ik heb zonet eens in onze schoenenkast gekeken. Hij heeft geen schoenen van het genoemde
merk, ik wel. Het betreft een paar squashschoenen van zeker 8 jaar oud en grijze loopschoenen. Ik heb ze voor de zekerheid nog is goed
bestudeerd, maar ze zijn echt niet flashy en groot genoeg om ze spaceship te noemen. Wij dromen ook niet over Tokio, maar we zijn deze zomer wel gaan duiken op Gran Canaria en in KroatiĆ«. Misschien telt dat ook nog mee…

Mijn iPod is elke dag goed voor mij. Ik kies zelf wat ik wil horen. Ik ben op dit moment mijn cd-collectie aan het overzetten op mijn
iPod. En als ik maar 1 nummer van een cd wil horen, dan kan dat.

Er is ook een iPod Photo en een zwarte U2 edition op de markt gebracht. Dat heb ik gelezen op weblogs (neen,neen dat is geen dagboek
zoals ik altijd in jullie krant moet lezen) als Engadget en Gizmodo: die volgende de laatste evoluties in gadgetland.

Ik gebruik mijn iPod ook als back-up medium voor mijn portable. Zo heb ik een extra harde schijf van 40 GB ter beschikking.

Nog een laatste detail. Adam Curry, de voormalige radiomaker en VJ van MTV, is begonnen met een fenomeen dat podcasten heet. Het wordt besproken van Wired tot de New York Times, maar het staat wel in de categorie van de hippe vogels denk ik…

U zegt?
  1. liza says:

    watisje probleem, wat heeft die journaliste verkeerd gezegd. Ze beledigd toch geen ipodgebruikers

  2. Asfaltkonijn says:

    Hm, ik denk dat ik volledig voldoe aan de beschrijving: ik draag Nikes, ik iPod én ik droom van Tokyo. Met als verschil dat ik die droom al wel gerealiseerd heb :p
    Echt al je centen steken in gadgets, daar moet je al serieus moeite voor doen ..

Leave a reply.