Er lagen zes maanden tussen mijn laatste duik van vorig jaar en mijn eerste duik van dit seizoen. Ondertussen zit ik midden in de cursus Divemaster, met als gevolg lessen theorie, zwembad lessen en daarnaast ook nog is duiken in buitenwater. Voorlopig staat er dus in mijn agenda vooral: duiken, duiken en duiken. En als ik iets vertel dezer dagen, dan gaat het ook vooral over duiken. Ah ja.

Na mijn vorige post over Snotolven schreef VH dit in de comments: “Een snotolf? Veel over gehoord, nooit gezien, na tientallen (wat zeg ik, 100-en?) duiken in de Oosterschelde. Een legendarisch beest, net zoals de Manta’s in de Rode Zee, die altijd de ploeg voor of na mij passeerden.”

Ik heb in mijn vorige post verwezen naar enkele websites met foto’s over de Snotolf. Maar ik begon te twijfen aan wat ik gezien had. Had ik nu echt een mytisch beest gezien? Het is nu ook niet zo evident om vissen te herkennen onder water. Tijdens een duik in Gran Canaria zwom er een Angelshark en men deed onder water het teken van “de haai”. Nu, bij haaien denk ik spontaan aan Jaws en ik dacht dat die vis daar wel een grote rog was. Pas boven water werd het mij duidelijk dat het toch een haai was geweest, die weliswaar familie was van de rog.

Zondag zijn we terug gaan duiken op die plaats. Het moment dus om te checken of die Snotolf nu ook echt een Snotolf was. De Viking is hem voorbij gezwommen (hehe), maar ik heb hem nu echt van erg dichtbij gezien. Toegegeven, een manta, een haai of een walvis, klinken vast indrukwekkender. Maar aangezien dat niet in de Oosterschelde zit, en kreeften ook op uw bord kunnen liggen, moet ik indruk met het volgende mytische beest in de rij: de Snotolf.

De foto’s van de Snotolf in kwestie zijn van Peter Rombaut.

Wanneer ga je nog is iets over duiken schrijven, vroeg onze duikinstructeur (een trouwe lezer van deze blog) gisteren (in één van de volgende lessen ga ik leren dat hij mijn “mentor” is).

Bij deze dus. Duiken was mijn hoofdactiviteit in juli en augustus vorig jaar, om vervolgens zes maanden naar de achtergrond te verdwijnen. In principe kan je het hele jaar door duiken, maar dan moet je wel beschikken over een droogpak. Een must have, maar wel een investering van minstens 1000. Iets zegt mij dat die aankoop, met de zomer in zicht en een Viking in de buurt die constant noordwaarts trekt, wel is op korte termijn zou kunnen gebeuren.

Een paar weken geleden zijn we begonnen aan de opleiding tot PADI Divemaster. De volgende stap zou theoretisch instructeur kunnen zijn. Onze commerciële federatie heeft natuurlijk nog een tussenstapje voorzien (wat anderen ook beweren, duiken kost verdomme VEEL geld).

“Vind je het niet te vroeg om nu al aan Divemaster te beginnen?” vroeg een vriend? In sommige federaties moet je namelijk X-tijd duiken alvorens je een stapje verder mag gaan. Ik zou niet weten waarom. Door deze cursus te volgen, leer ik enorm veel bij, zowel theorie als praktijk. Gisteren stond tijdens de zwembadles zweven op het programma. Iedereen netjes in Boedha-zit en de enkels vastnemen. Mijn zweeftoestand werd omschreven als “lekker-lui-in-de-zetel”. 🙂

Door een cursus te volgen zit je ook in de actie. En dat heb ik nodig. Een beetje afwisseling: vandaag theorie, morgen in het zwembad, en zodra het water wat warmer is, weer in de Blaarmeersen, onze Vlaamse putten en de Oosterschelde. En ik kijk er ook naar uit om beginners te begeleiden. Gelezen Peter?

En omdat dit helemaal een persoonlijke post is, ga ik is reclame maken voor de website van duikende familieleden: TROPCAL.